[ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ] Μια αλλιώτικη Κάρμεν, στο Gazarte

1)Στο πρόγραμμα που θα παρουσιάσετε στο Gazarte συνδυάζετε μουσική και κινηματογράφο. Μιλήστε μας γι' αυτό.

Η παράσταση βασίζεται στην Κάρμεν, μία βωβή ταινία του Σέσιλ ντε Μιλ, που γυρίστηκε το 1915. Θέλησα να δημιουργήσω ένα σάουντρακ για την ταινία, παίζοντας ζωντανά πάνω σε αυτό. Πρόκειται για μία συλλογική σύνθεση. Επέλεξα δέκα αποσπάσματα από το φιλμ και τα έδωσα στους μουσικούς της ορχήστρας. Ο καθένας έγραψε από 6 λεπτά και μετά βρήκαμε τρόπο να τα επεξεργαστούμε ώστε να φαίνεται ως μία, ολοκληρωμένη σύνθεση. Διαθέτει μεγάλη ποικιλία χρωμάτων κι έναν πολύ ιδιαίτερο ήχο. Το αποτέλεσμα είναι σαγηνευτικό. Στη σκηνή η ταινία προβάλλεται σε μία οθόνη πάνω από τους μουσικούς και η προσοχή του κοινού μοιράζεται εξίσου και στους δύο. Υπάρχει καλή χημεία σε αυτό το ταίριασμα, είναι κάτι ιδιαίτερο.

2) Τι κάνει τόσο ελκυστική την τζαζ μουσική;

H τζαζ συλλαμβάνει τη στιγμή, είναι αυθόρμητη και προσπαθεί να δημιουργήσει έναν σύνδεσμο ανάμεσα στους μουσικούς. Παλαιότερα, αντιμετωπιζόταν ως μία κατεξοχήν χορευτική μουσική κι ακόμα περιέχει ίχνη τέτοιου ρυθμού. Καλύπτει πολύ μεγάλο ηχητικό εύρος κι έχει επιρροές από σχεδόν όλα τα μουσικά είδη (ροκ, μπλουζ, κλασική, παραδοσιακή, έθνικ, ελέκτρο κ.λπ.). Συνεχίζει, άλλωστε, να εξελίσσεται.

3) Η μπάντα σας αποτελείται από 13 μουσικούς. Πόσο εύκολα συνεργάζεται κανείς με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους;

Για την ακρίβεια, η μπάντα αποτελείται από 10 μουσικούς, δυο ηχολήπτες κι εμένα. Είναι πολύ κοπιαστική η συνεργασία, άλλα όλα τα ενδιαφέροντα πράγματα, αυτά που ωριμάζουν τον άνθρωπο, είναι δύσκολα. Οποιοσδήποτε θέλει να μάθει περισσότερα για τη ζωή πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με το απρόβλεπτο. Όταν σχημάτιζα την ορχήστρα, επέλεξα ανθρώπους που ήταν πολύ νέοι, με δυνατές προσωπικότητες και διαφορετικές καταβολές. Ήταν φυσικά ένα στοίχημα, αλλά τώρα πια είμαστε μια οικογένεια, μαθαίνουμε ο ένας απ’ τον άλλο και νομίζω πως ο ήχος που δημιουργούμε δεν μοιάζει με τίποτα σύγχρονο.

4) Είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα; Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας;

Πρωτοήρθα πριν από πολλά χρόνια, ως μπασίστας. Έχω ξεχάσει τελείως με ποιον ήμουν. Μάλλον με τον Σαλίφ Κεϊτά ή την Τάνια Μαρία. Ταξιδέψαμε με πλοίο από Ιταλία και δεν είχαμε καθόλου χρόνο να γνωρίσουμε καλύτερα τη χώρα. Στο σχολείο, ωστόσο, μελέτησα αρχαία ελληνικά και πάντα ήθελα ν’ ανακαλύψω την Ελλάδα.

5) Πόσο σημαντικό είναι σε αυτήν τη δύσκολη εποχή να κάνεις τέχνη και να προσφέρεις όμορφα πράγματα στον κόσμο;

Eίναι ζωτικής σημασίας. Πολλά σπουδαία πράγματα στην τέχνη δημιουργήθηκαν σε εποχές που οι συνθήκες διαβίωσης ήταν πολύ δύσκολες. Πρέπει να συνεχίσουμε να γράφουμε βιβλία, να παράγουμε ταινίες και να κάνουμε μουσική, ανεξάρτητα με το τι συμβαίνει στον κόσμο, διότι οφείλουμε να διατηρήσουμε ανέπαφη αυτή την ιδιαίτερη θέση στη καρδιά μας, όπου τα πάντα μπορούν να συμβούν.

i. Orchestre National de Jazz-ONJ, 23/3, Gazarte, Boυτάδων 32-34, Γκάζι, έναρξη: 22:30, εισ.: €10-35.