Τα γιαουρτώματα καταδικάζονται καθημερινά ως πράξεις βίας ενάντια στη δημοκρατική ελευθερία του λόγου, ως εκτονώσεις λαϊκής οργής που δεν οδηγούν πουθενά. Η βία στις παρελάσεις θα απετραπεί πιθανόν με δρακόντεια μέτρα (το κείμενο αυτό γράφεται πρίν την 25η Μαρτίου) και σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του τόπου θα καταδικάσει τα μεμονωμένα περιστατικά (αυτή η φράση με τρελαίνει πάντα).
Η βία λοιπόν, ξαφνικά ορίζεται μόνο από τις απτές πράξεις ενός γιαουρτιού, αυγού, νερού, άιντε και μιας φάπας στο τσακίρ κέφι. Δεν μπορούμε να λησμονήσουμε και τις πράξεις βίας και βανδαλισμών του ιστορικού κέντρου της πρωτεύουσας (και άλλη λατρεμένη φράση) από αντιεξουσιαστές και χούλιγκανς (τσογλάνια,κουκουλοφόρους κτλ). Ωραία...
Καταδικάζεται λοιπόν όλη αυτή η βία ξανά και ξανά και κανείς δεν μιλάει και δεν καταδικάζει σύσσωμα και κατηγορηματικά μια άλλη βία. Μια βία χωρίς καθόλου λιπαρά και χοληστερίνη, μη πλούσια σε μεταλλικά στοιχεία. Μια βία απλά άυλη, απροσδιόριστη αλλά είναι πολύ πιο βίαιη.
Γιατί είναι απόλυτη βία οι αυτοκτονίες οικογενειαρχών που χρωστάνε σε τράπεζες. Είναι απόλυτη βία η ανεργία. Είναι απόλυτη βία ένας νέος να μην ξέρει τί να ονειρευτεί. Είναι απόλυτη βία ένας 35άρης να ζει με τους γονείς του και από τους γονείς του. Είναι απόλυτη βία ένας φοιτητής να διακόπτει τις σπουδές του λόγω έλλειψης χρημάτων. Είναι απόλυτη βία να πεινάς. Είναι απόλυτη βία να ζεις με τον φόβο.
Και η Βία στην Ελλάδα συνέχισε να καταδικάζεται όποτε τολμούσε να εκφραστεί από τον ακρωτηριασμένο λαό. Με φοβερή ευελιξία δε, μετονομαζόταν σε Δικαιοσύνη όταν ενσωματωνόταν σε λογαριασμούς ΔΕΗ, σε Ανταγωνιστικότητα στις συλλογικές συμβάσεις, σε Δημοκρατία στις ψηφοφορίες, σε Ιστορική Στιγμή σε κάτι υπαγορευμένες μεταμεσονύκτιες συνομιλίες.
Όταν διαχωριστήκαμε από το ζωικό βασίλειο, ο λόγος (λογική) αντικατέστησε σταδιακά την βίαιη συμπεριφορά μας. Ίσως, η νυν συμπεριφορά του κράτους σα να είμαστε ζώα αφυπνίζει το ζωώδες ένστικτο της βίας ξανά. Ο Δυτικός πολιτισμός (Μ.Λ Κινγκ) και Χριστιανισμός (δεξί μάγουλο) εξυμνεί τη μη-βία. Οι πολιτικές δε, των κυβερνήσεων είναι άρρηκτα δεμένες με αυτήν (ΜΑΤ, φόβος, λιτότητα). Τα κανάλια σοκάρονται με το γιαούρτωμα και προπηλακισμό πολιτικών, καλλιτεχνών για να προβάλουν αμέσως μετά αμερικάνικα σήριαλ με ουκ ολίγη βία.
Με λίγα λόγια: τζιζ, φτου κακά στην βία από το λαό. Ζήτω η βία από όσους ασκούν εξουσία.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε βία τα γιαούρτια, είναι πραγματικά σαν να συγκρίνουμε μια παρανυχίδα με μια ακατάσχετη αιμορραγία. Γιατί η βία τους είναι ασύγκριτα πιο επικίνδυνη.
Δε θα καταδικάσω τις μορφές βίας-εκτόνωσης τόσης οργής από τους απλούς πολίτες γιατί απλά ωχριούν μπροστά στην βία που λαμβάνει χώρα τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας από τους Σωτήρες μας.
σχόλια