Είναι μια ερώτηση που θα ήθελα πάρα πολύ να ρωτήσω τον τυπά εκεί πάνω, που υποτίθεται έχει φοβερή κρίση, και χιλιάδες ονόματα...
Πως τα πάμε; Σαν κράτος, σαν έθνος, σαν άνθρωποι... φαντάζομαι, ότι θα ήταν αρκετά απογοητευμένος, «τα έχετε κάνει σκατά» θα έλεγε μάλλον, άλλα και πάλι, ποτέ δεν ξέρεις, το μέλλον, είναι ένα αναπάντητο ερώτημα για όλους.
Ωστόσο υποθέσεις μπορούν να γίνουν, και έχουμε αρκετή λασπολογία για όλους.
Εσωτερικά σαν κράτος η γενική κατάσταση είναι κωμικοτραγική, το κράτος σαν μηχανισμός οργάνωσης δεν υπάρχει (γεγονός που πρέπει να εντυπωσίασε την όποια Τρόικα και τους «συμβούλους» της), οι θεσμοί παραπαίουν (δεν θα αναφερθώ στο κώδικα οδικής κυκλοφορίας είναι κουραστικό θέμα πια, αλλά άμα κατούραγα στην πλατεία Συντάγματος αμφιβάλλω άμα θα με εμπόδιζε κάνεις. Μάλλον θα σούφρωναν τα φρύδια και θα με προσπερνούσαν, άντε ίσως κάνας παππούς να ωρυόταν....) και οι πολίτικοι μας, παίζουν κρυφτό μεταξύ τους τάσσοντάς μας λαγούς, πετραχήλια, και θαύματα.
Τις Πταίει; Να άλλη μια καλή ερώτηση, και υπάρχουν χίλιες απαντήσεις, τα λεβεντόπαιδα από την Χρύση Αύγη κατηγορούν τους μετανάστες, οι αριστεροί τον καπιταλισμό, την Ευρώπη και τη διαφθορά, οι Κεντροδεξιοί κατηγορούν ο ένας τον άλλον, τους πολιτικούς, τα συνδικάτα... όλοι δακτυλοδεικτούμενοι, όλοι με τα μερίδια τους.
Και όλοι πλήρωσαν! Ναι ο ελληνικός λαός με τη διαύγεια και τη Σοφία του «τιμώρησε» τους λωποδύτες, βγάζοντας το αποτέλεσμα που περιμέναμε εδώ και χρόνια! Ένα αποτέλεσμα, κάπως αργοπορημένο, ωστόσο, καθότι οι όποιες αλλαγές που θα είχε φέρει πριν από 3 η πριν από 6 χρόνια ίσως να μας είχαν αφήσει σε καλύτερη θέση σήμερα... άλλα τι να γίνει; Όπως λέει και η αγαπημένη μου Αλέκα «οι συνθήκες δεν ήταν σωστές!» ή απλά ήμασταν όλοι μας βολεμένοι.
«Ωραία μας τα λες, ρε φίλε» θα σκέφτεστε, «άλλα και εσύ δαχτυλοδείχνεις» και αμέσως μετά (η πριν) «και τώρα;» θα αναρωτηθείτε...
…«και τώρα;» τώρα, όπως οι περίτρανοι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού μας εξηγούν, έχουμε να διαλέξουμε μεταξύ «Ναι Ευρώπη» και «Όχι Ευρώπη», «Ναι πληρώνω» και «Δεν πληρώνω». Βέβαια, δεν είναι μόνο μαύρο και άσπρο καθώς υπάρχουν και πολλά άλλα που λέγονται: ( ναι στην Ευρώπη, όχι στο Ευρώ, και δεν πληρώνω) το θέμα όμως, όπως είναι φανερό, δεν είναι τόσο απλό...
Οι υποστηρικτές του όχι Ευρώπη, και ναι Ελλαδίτσα, έρχονται αντιμέτωποι με το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μια χωρά κατεξοχήν ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ, που σημαίνει ότι με έξοδο από το ευρώ, και πτώση της αξίας της Δραχμής, κατά, ας πούμε 50% (και λίγα λέω) δεν θα μπορούμε να πάρουμε ούτε οδοντογλυφίδες... Βέβαια, λένε κάποιοι, ότι θα στραφούμε στην εσωτερική αγορά, θα έχουμε έλεγχο της οικονομίας μας, και θα είμαστε ποιο φτηνοί, άρα ιδανικοί για επενδύσεις (υπό τον όρο βέβαια, ότι έχουμε σταθερές πολίτικες καταστάσεις). Ξεχνάμε όμως το εξής: η Ελλάδα εξαρτάται από ένα αγαθό (που οι συνωμοσιολόγοι λένε ότι έχουμε μπόλικο στο Αιγαίο....) το πετρέλαιο!!!!! Αν λοιπόν δεν μπορούμε να πάρουμε οδοντογλυφίδες, πως θα πάρουμε πετρέλαιο; Άρα το κόστος παραγωγής θα παραμείνει υψηλό, άρα οι τιμές δεν θα πέσουν τόσο ώστε να είμαστε αρκετά φτηνοί η αρκετά ανταγωνιστικοί... Φυσικά, υπάρχει η δυνατότητα εθνικοποίησης της παραγωγής, αλλά όλοι ξέρουμε, πόσο καλά πήγε αυτό για τις πρώην κομμουνιστικές χώρες...
Σενάριο 2ο. Μένουμε στην Ευρώπη και στο ευρώ, αλλά δεν πληρώνουμε, και κυνηγάμε την ανάπτυξη (όλα αυτά, αν δεν μας έχουν πετάξει έξω). θα χρησιμοποιήσω μια παραβολή εδώ: πείτε ότι δανείζετε σε ένα φίλο σας χρήματα, ξανά και ξανά και ξανά. Δεν βλέπετε να σας τα επιστρέφει άρα τον βάζετε να υπογράψει ένα σύμφωνο, ότι θα σας επιστρέψει τα χρήματα! Και του ξανά δανείζετε, ξανά και ξανά και ξανά, και αρνείται να πληρώσει... τον αφήνετε να φύγει; Μάλλον όχι, του κάνετε τη ζωή δύσκολη, του στέλνετε εξώδικο και τον κυνηγάτε μέχρι να σας τα γυρίσει (τα χρήματα). Ναι μεν, δεν θα μας στείλουν εξώδικο, ούτε μπορούν να μας αναγκάσουν να πληρώσουμε, αλλά όταν θα πούμε «Για χάρη της ανάπτυξης της Ελαιοπαραγωγής στην Κρήτη, η Ελλάδα ζήτα επιχορήγηση από την Ε.Ε....» φανταστείτε πόσος κόσμος θα προσφερθεί να μας την δώσει....
Τα παραπάνω είναι 2 από τα πιο απλοϊκά, αλλά και εφικτά σενάρια. Βέβαια, τα σενάρια αυτά είναι για μια βραχυχρόνια περίοδο, και μακροχρόνια μια ανεξάρτητα οικονομικά Ελλάδα θα έχει καλύτερή ανάπτυξη από την τωρινή μας κατάσταση, ωστόσο η Ελλάδα αυτή θα έχει να ανταγωνισθεί οικονομικές δυνάμεις όπως η Τουρκία και η Κίνα και άλλες χώρες που έχουν χαμηλότερο κόστος παράγωγης.
Βλέπω ήδη μερικές ταμπέλες που πέφτουν, « Ευρωπαϊκιστή», «Καπιτάλα». Ναι πιστεύω ότι η θέση της Ελλάδας είναι στην Ευρώπη, είναι στο ευρώ, και το χρέος πρέπει να πληρωθεί (υπό ορισμένες προϋποθέσεις φυσικά). Επίσης πιστεύω ότι τα μνημόνια πρέπει να αλλάξουν και να δοθεί προώθηση στην ανάπτυξη, μεταρρύθμιση στο δημόσιο τομέα, την οικονομία, και στο πολίτικο καθεστώς.
Η Ευρώπη που γνωρίζαμε αλλάζει. Μέχρι τώρα οι φωνές μας για ανάπτυξη χτυπούσαν κλειστές
πόρτες, αλλά έχει γίνει φανερό ότι αυτός ο δρόμος είναι εσφαλμένος. Η Γαλλία μας το έδειξε αυτό, και ένα ενιαίο ευρωπαϊκό μέτωπο θα υπερκαλύψει τις φωνές της Μέρκελ και του επιτελείου της που έχουν αρχίσει να φοβούνται για το πολιτικό κόστος των αποφάσεων τους.
Αυτό βέβαια προδιαθέτει μια ενωμένη Ευρώπη, μια Ευρώπη στην οποία η Ελλάδα μπορεί να παίξει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο, με τη συνεργασία των υπολοίπων υπό κρίση χωρών.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι τα τελευταία αυτά χρόνια στιγματίστηκαν από κυβερνήσεις ανίκανες στην πρωτοβουλία και φοβισμένες στη πράξη. Οι Έλληνες έκαναν θυσίες με ελάχιστα κέρδη, ωστόσο υπήρξαν κέρδη, το πρωτογενές μας έλλειμμα μειώθηκε από 9% σε 2% ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός επίσης το PSI και η μείωση του χρέους είναι εξαιρετικά μεγάλη νίκη. Πληρώσαμε βέβαια για αυτές τις νίκες βαριά (κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας) ωστόσο το κοινωνικό κόστος πληρώθηκε, ή τουλάχιστον θα είναι ελάχιστο, άμα βαδίσουμε στη σωστή κατεύθυνση, με σωστά βήματα, ορθολογική και αξιοκρατική πολιτική.
Είναι σημαντικό να μάθουμε από το χτες και το σήμερα, και να βαδίσουμε στραμμένοι προς το αύριο, δίχως μίσος και φόβο, αλλά ακούγοντας, γνωρίζοντας και αξιολογώντας.
σχόλια