Εκτός από το εξωτερικό και τον Ολάντ που της προέκυψε από το Παρίσι, η Μέρκελ δέχεται τώρα και εσωτερική κριτική για την επιμονή της στην τήρηση του δημοσιονομικού συμφώνου. Η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche γράφει σε άρθρο με το χαρακτηριστικό τίτλο «Το Σύμφωνο μετατρέπει σε ερείπια την Ευρώπη», ότι η Ευρώπη μαγειρεύει γερμανικά και πως από την Αθήνα ως το Παρίσι, τα δημόσια οικονομικά έχουν παρασκευαστεί σύμφωνα με τη συνταγή της γερμανίδας νοικοκυράς. Δεν υπάρχει πλέον το χαβιάρι και η σαμπάνια πάνω στο τραπέζι, και το γεύμα είναι λιτό, κάτι που στη γλώσσα των οικονομολόγων σημαίνει ότι το διαρθρωτικό έλλειμμα του προϋπολογισμού πρέπει να παραμείνει κάτω από 0,5 τοις εκατό του ΑΕΠ.
Όμως, όπως επισημαίνει η εφημερίδα, το ευρωπαϊκό δημοσιονομικό σύμφωνο είναι οικονομικά παράλογο, κοινωνικά ανεύθυνο και επιζήμιο για τη δημοκρατία.
«Οι αυστηρότεροι κανόνες του χρέους δεν καταπολεμούν τις αιτίες της κρίσης γιατί το χρέος δεν οφείλεται σε χαλαρή δημοσιονομική πολιτική. Η στενή σχέση μεταξύ των κρατικών δαπανών και της οικονομικής δραστηριότητας αγνοείται. Εάν το κράτος μειώνει το λάθος στιγμή, χάνονται θέσεις εργασίας και περικόπτεται η εταιρική παραγωγή».
Οι καταστροφικές συνέπειες της τυφλής οικονομικής δημοσιονομικής πολιτικής είναι ορατές σήμερα στη νότια Ευρώπη, επισημαίνει η εφημερίδα. «Στην Αθήνα το έλλειμμα του προϋπολογισμού μειώθηκε το 2010 κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες στο 10,5 τοις εκατό. Αλλά η ύφεση αυξήθηκε πάνω από 6%, τα φορολογικά έσοδα έπεσαν και ένας στους 5 Έλληνες σήμερα είναι άνεργος».
«Μεγάλες είναι οι ζημιές της λιτότητας και σε Ισπανία και Πορτογαλία. Ένας στους επτά Πορτογάλους και ένας στους τέσσερις Ισπανούς είναι άνεργοι. Το χρέος συνεχίζει να αυξάνεται».
Σύμφωνα με την Sueddeutsche το Δημοσιονομικό Σύμφωνο υποχρεώνει σχεδόν όλες της χώρες της Ε.Ε. σε λιτότητα σφίγγοντας το ζωνάρι τους, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις οικονομικές συνθήκες.
«Τα γυάλινα ανάκτορα της Ευρώπης δεν θα πρέπει να επιμείνουν περισσότερο σε περικοπές στην εκπαίδευση, την υγεία, τις υποδομές ή το περιβάλλον, σε περίπτωση παραβίασης των ορίων στο χρέος. Ακόμα και από επιχειρηματική άποψη, αυτό είναι εντελώς ανόητο. Όσο οι πλεονασματικές χώρες δεν επιτρέπεται να περνούν τα όρια, το εξωτερικό ισοζύγιο των χωρών του ευρώ δεν πρόκειται να ισορροπήσει.
Όπως γράφει η εφημερίδα, «οι ταμίες με τη σύμφωνη γνώμη τμήματος των πολιτικών είπαν ναι στο φρένο χρέους, με τη λιτότητα να πληρώνεται από εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους. Με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, περικοπή μισθών, συντάξεων και επιδομάτων. Το ευρωπαϊκό σύμφωνο θα θεσμοθετήσει τελικά τη διάλυση του κράτους πρόνοιας».
«Επιπλέον το Σύμφωνο δεν έχει επαρκή δημοκρατική νομιμότητα. Οι ευρωπαϊκοί κανόνες του χρέους, παρεμβαίνουν άμεσα στους προϋπολογισμούς των εθνικών κοινοβουλίων. Αυτό είναι ένα κεντρικό ζήτημα της ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Δεν μπορεί να αποφασίζουν τα πίσω δωμάτια των ευρωπαϊκών ελίτ. Είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των ευάλωτων. Αυτό το αποτυχημένο φιλελεύθερο Σύμφωνο είναι που επιδείνωσε την κοινωνική ανισορροπία, τη διάσπαση της ηπείρου».
Στο τέλος του άρθρου τονίζεται ότι «αναμφίβολα, οι χώρες της ΕΕ ζητάνε μεγαλύτερη φορολογική συνοχή. Αλλά όχι από ένα σύνολο κανόνων που καθιστά δύσκολο για τα κράτη να είναι σταθερά στην κρίση των αγορών και να επενδύσουν στο μέλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική μπορεί να αγνοεί τα βουνά του χρέους. Όμως το ζήτημα του χρέους είναι θέμα κατανομής των φόρων. Το καλύτερο φρένο χρέους κατά συνέπεια, παραμένει η υψηλότερη φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων».
