Τα αποτελέσματα μιας νέας έρευνας δείχνουν ότι τα δελφίνια είναι πολύ πιθανό να λύνουν μαθηματικές εξισώσεις προκειμένου να εντοπίσουν το θήραμά τους.
Ο Τιμ Λέιτον, καθηγητής Υπερήχων και Υποβρύχιας Ακουστικής στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον, είδε στην τηλεόραση ένα επεισόδιο της σειράς του Discovery «Γαλάζιος Πλανήτης», όπου δελφίνια περικύκλωναν το υποψήφιο θήραμά τους με μικροσκοπικές φυσαλίδες. Το γεγονός αυτό του προκάλεσε την εξής σκέψη: «Αυτά τα δελφίνια είτε ''τυφλώνουν'' το σημαντικότερο αισθητήριο μηχανισμό τους την ώρα που κυνηγούν, κάτι που θα ήταν περίεργο, αν και θα συνέχιζαν να βασίζονται στην όραση, είτε διαθέτουν ένα ραντάρ που κάνει ό,τι το ανθρώπινο σόναρ δεν μπορεί».
Ο Λέιτον και οι συνάδελφοί του λοιπόν, καταφεύγοντας σε μαθηματικά μοντέλα, προσπάθησαν να βρουν με ποιον τρόπο τα δελφίνια παρακάμπτουν τα ίδια τους τα ηχητικά σήματα για να διακρίνουν το θήραμά τους μέσα σε ''δίχτυα'' από φυσαλίδες.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν παλμούς ηχοεντοπισμού, σαν αυτούς που εκπέμπουν τα δελφίνια και τους επεξεργάστηκαν με τη χρήση μη γραμμικών εξισώσεων αντί για τα γραμμικά μαθηματικά που επιστρατεύονται σε αντίστοιχες έρευνες.
Η διαδικασία βασίζεται στην εκπομπή από τα δελφίνια παλμών με διαφορετικά πλάτη, γεγονός που εξηγεί πώς τα θηλαστικά βλέπουν μέσα από το «δίχτυ» των φυσαλίδων. Ο πρώτος παλμός μπορεί να έχει διαφορετικό πλάτος από τον δεύτερο. «Έτσι, εάν το δελφίνι θυμάται τη σχέση των δύο παλμών, πολλαπλασιάσει το δεύτερο και στη συνέχεια προσθέσει τους δύο παλμούς, το ραντάρ του μπορεί να ''δει'' τα ψάρια. Με τον τρόπο αυτό κάνει τον εντοπισμό πιο αποτελεσματικό», υποστηρίζει ο Λέιτον.
Οι φυσαλίδες όμως διασπείρονται και αυτό μπορεί να ξεγελάσει το ραντάρ, με αποτέλεσμα το δελφίνι να νομίσει ότι ένα ψάρι πάει να του ξεφύγει. Έτσι για να βεβαιωθεί το δελφίνι ότι ο στόχος του βρίσκεται εκεί, θα πρέπει να αφαιρέσει τον ένα παλμό από τον άλλο. Σε περίπτωση δηλαδή που ο πρώτος παλμός έχει πλάτος 3 και ο δεύτερος 1, το δελφίνι πρέπει να κάνει την πράξη της αφαίρεσης για να βεβαιωθεί ότι ο δεύτερος παλμός είναι τρεις φορές μικρότερος από τον πρώτο.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον υποστηρίζουν ότι υπάρχει περίπτωση τα δελφίνια να μη χρησιμοποιούν μη γραμμικές διεργασίες. Τα συμπεράσματά τους δείχνουν «όμως ότι οι άνθρωποι μπορούν να εντοπίσουν και να κατηγοριοποιήσουν στόχους μέσα σε νερό με φυσαλίδες χρησιμοποιώντας παλμούς σαν αυτούς των δελφινιών».
