«Κλείσε τα παράθυρα»
του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
Κλείσε το παράθυρο μη βλέπουν οι γειτόνοι,
και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί,
η αγκαλιά μου επύρωσε, σαν τη φωτιά, και λιώνει,
για σφιχταγκαλιάσματα κι όλο καρτερεί.
Κλείσε, μη μας βλέπουν λοξά οι ματιές του κόσμου,
δώσ’ μου το χειλάκι σου, που είν’ απαλό, νωπό,
Έχω κάτι ολόγλυκο, για σένα, απόψε, φως μου,
έχω κάτι ολόγλυκο, σα μέλι, να σου πω.
Έλα πέσε πάνω μου και μην κοιτάς με τρόμο.
Το κερί μας έσβησε, δε μας θωρεί κανείς,
Ξέχασε πως βρίσκονται κι άλλες ψυχές στο δρόμο,
κι έλα να κυλήσουμε σε πέλαγα ηδονής.
Έλα, ως τα μεσάνυχτα θα σε φιλώ στο στόμα,
έλα, κι είναι οι πόθοι μου τρελοί, τόσο τρελοί,
που το γλυκοχάραμα θα μας προλάβει ακόμα
στο πρώτο μας αγκάλιασμα, στο πρώτο μας φιλί.
Κι όταν σε ρωτήσουνε, τη χαραυγή, οι γειτόνοι,
για ποιο λόγο σφάλησες, αχ!, πες τους, να χαρείς,
πες τους, πως, στην κάμαρα, φοβάσαι άμα νυχτώνει,
κι έπεσες και πλάγιασες νωρίς, τ' ακούς; νωρίς.
Ο ody icons είναι ένας πολυμορφικός καλλιτέχνης έχοντας ως βάση τις παραστατικές τέχνες και τη μουσική.
Σπούδασε υποκριτική στην Αθήνα και, στη συνέχεια, απέκτησε μεταπτυχιακό στη Σκηνοθεσία Θεάτρου και τη Δραματουργία στο Παρίσι. Συμμετείχε στις χορωδίες της Πολιτιστικής Κίνησης «Επιλογή», διδάχθηκε πιάνο από την Τάνια Οικονόμου, ενώ έχει κάνει τραγούδι με τη Μαρία Κατσούρα και τον Γιάννη Σκουλά. Έχει σκηνοθετήσει, παίξει και συμμετάσχει σε παραστάσεις και περφόρμανς στην Ελλάδα, την Κύπρο, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Αγγλία.
Το 2017 σύστησε στο κοινό την καλλιτεχνική του περσόνα ody icons και τον Οκτώβριο του 2023 κυκλοφόρησε το πρώτο του ολοκληρωμένο άλμπουμ με τίτλο POLYDRAMA σε παραγωγή του Fotis Ingie Papatheodorou.
Αυτή την περίοδο συνεργάζεται ως στιχουργός και συνθέτης με την Τάμτα ενώ συμμετέχει στην παράσταση Κάπου περνούσε μια φωνή της Bijoux de Kant με αφορμή τα 80 χρόνια από την αυτοχειρία του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη και μελοποίηση Χρίστου Θεοδώρου.
Κλείσε το παράθυρο μη βλέπουν οι γειτόνοι,
και την πόρτα σφάλισε και σβήσε το κερί,
η αγκαλιά μου επύρωσε, σαν τη φωτιά, και λιώνει,
για σφιχταγκαλιάσματα κι όλο καρτερεί.
Κλείσε, μη μας βλέπουν λοξά οι ματιές του κόσμου,
δωσ’ μου το χειλάκι σου, που είν’ απαλό, νωπό,
Έχω κάτι ολόγλυκο, για σένα, απόψε, φως μου,
έχω κάτι ολόγλυκο, σα μέλι, να σου πω.
Έλα πέσε πάνω μου και μην κοιτάς με τρόμο.
Το κερί μας έσβησε, δε μας θωρεί κανείς,
Ξέχασε πως βρίσκονται κι άλλες ψυχές στο δρόμο,
κι έλα να κυλήσουμε σε πέλαγα ηδονής.
Έλα, ως τα μεσάνυχτα θα σε φιλώ στο στόμα,
έλα, κι είναι οι πόθοι μου τρελοί, τόσο τρελοί,
που το γλυκοχάραμα θα μας προλάβει ακόμα
στο πρώτο μας αγκάλιασμα, στο πρώτο μας φιλί.
Κι όταν σε ρωτήσουνε, τη χαραυγή, οι γειτόνοι,
για ποιο λόγο σφάλησες, αχ!, πες τους, να χαρείς,
πες τους, πως, στην κάμαρα, φοβάσαι άμα νυχτώνει,
κι έπεσες και πλάγιασες νωρίς, τ' ακούς; νωρίς.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/anthology/176
© SanSimera.gr
