Γιάννη τι κακό μας βρήκε; Περίπατο βγήκα και κάνω ανάβαση σε βουνά! Δε μου το έλεγες νωρίτερα να έπαιρνα σαν ευρωπαι(έ)ος πολίτης της σαγηνευτικής συμπρωτεύουσας, του χαλαρού καφέ και του απίστευτου καμακώματος, μια ενδυμασία ορειβασίας με τα απαραίτητα εφόδια;
Έχω την εντύπωση ότι χρειάζεται. Εντάξει. Μπορεί βουνό σχετικά μεγάλο και τρανό να έχουμε μονάχα ένα, αλλά βουνά από σκουπίδια πολλά. Είναι η νέα μυρωδιά της πόλης, η εναλλακτική και η χιπστερική, μιας και είναι της μόδας τώρα τελευταία στην Ελλάδα το χίπστερ, τα τελευταία 20 περίπου χρόνια σε Αμερική και ευρωπαϊκές χώρες.
Μια όμορφη μέρα. Ο ήλιος, αν και Νοέμβρης, καλά δεσπόζει στους αιθέρες, με τα σύννεφα να προσπαθούν να του κινήσουν το ενδιαφέρον, αλλά αυτός ατάραχος. Κάνει δεξιά, κάνει αριστερά για να δει τι έχει κάτω. Ελαφρά ντυμένος, αν και θα ήθελα πιο χοντρά ρούχα. Ένα τηλέφωνο στον κυρ Γιάννη και αυτός με περιμένει στο γνωστό σημείο κάπου στην Προξένου Κορομηλά. Το αγαπημένο μας δρομάκι.
Έχοντας φθάσει στο σημείο, κάνω δεξιά, κάνω αριστερά μα ο κυρ Γιάννης πουθενά. Θα άργησε μάλλον, σκέφτηκα. Αλλά αυτός δεν αργεί ποτέ. Εγγλέζος στην ώρα του όλες τις φορές. Λέω να τον περιμένω για λίγο.
Περάσανε 7 λεπτά με το ρολόι και αποφασίζω να του κάνω κλήση στο τηλέφωνο.
"Εδώ είμαι!"
"Που εδώ ρε κυρ Γιάννη; Και γιατί δε σε βλέπω;"
"Είμαι πίσω από τον κάδο σκουπιδιών γι' αυτό.", μου είπε.
Κάδο σκουπιδιών δεν είδα. Κάδο σκουπιδιών έχω να δω μια βδομάδα και παραπάνω. Πράσινο το χρώμα τότε, τώρα μπορεί και να άλλαξε. Κάδος δε φαίνεται παρά μόνο σκουπίδια. Σακούλες, σακούλες μικρές, πιο μεγάλες και ακόμη μεγαλύτερες. Μυρωδιές και κατσαρίδες να κόβουν βόλτες. Να τος και ο Τζέρυ. Κόβει βόλτες ατάραχος στην Προξένου Κορομηλά, μιας και ο Τομ απουσιάζει.
Ρώτησα τον κυρ Γιάννη πως και κρύφτηκε πίσω από τα σκουπίδια, γιατί έμοιαζε κυνηγημένος. "Άσε, με κυνηγάνε στον ύπνο μου απορριμματοφόρα και νομίζω ότι με πήραν στο κατόπι και τώρα που μιλάμε. Nα ένα πέρασε πριν μια βδομάδα. Όπου πήγαινα ερχόταν. Φοβερή τρομάρα πήρα", μου είπε πανικόβλητος.
Ήθελα να μείνω με το στόμα ανοιχτό, εντυπωσιασμένος από την απλότητα του κυρ Γιάννη να μιλήσει βουτηγμένος σε ακαθαρσίες ανθρώπων και ζώων, έχοντας τόση ώρα παρέα τον Τζέρυ, αλλά σκέφτηκα ότι ήμουν δίπλα στα σκουπίδια oπότε χρειαζόμουν απεγνωσμένα ένα μαντήλι. Ο κυρ Γιάννης είχε.
"Γιάννη μου το μαντήλι σου, γιατί δε μπορώ να πάρω ανάσα από την μπόχα..".
σχόλια