Τρίτη 23 Ιουλίου 2013/ Λίγο πριν τις 12.00 τα μεσάνυχτα/ Άναψα κεριά/ Κάθομαι στο μπαλκόνι /Ακούγοντας Αmy Winehouse
Βγήκα μια βόλτα πήρα αέρα δροσερής καλοκαιρινής νύχτας και επέστρεψα. Την εβδομάδα που μας πέρασε άκουγα καθημερινά όλο το cd της Amy Winehouse κάθε φορά που πήγαινα κάπου με το αυτοκίνητο. Άκουσα από το ραδιόφωνο ότι σαν σήμερα πριν δύο ακριβώς χρόνια (23 Ιουλίου 2011), η σημαντική αυτή persona χάθηκε από τον κόσμο τούτο και μαζί της χάθηκε και η μοναδική φωνή της. Όταν το είχα μάθει ήμουν στο καράβι και γύριζα από διακοπές. Ήταν η χειρότερη είδηση που θα μπορούσα να ακούσω γυρνώντας από τις διακοπές μου. Βγήκα στο κατάστρωμα έκανα ένα τσιγάρο και άρχισα να σκέφτομαι για την ζωή και τον θάνατο. Σκέφτηκα ότι σ' αυτή την ζωή πάντα κάτι κερδίζεις και πάντα κάτι χάνεις. Η Amy είχε το μεγάλο ταλέντο της μοναδικής αυτής φωνής που σε μάγευε και είχε το χάρισμα να γράφει μουσική και στίχους που άγγιξαν στη μικρή της μουσική καριέρα εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η ζυγαριά τής ζωής της έγερνε προς την αρνητική πλευρά του χαρακτήρα της και δεν είχε την ικανότητα να ισορροπήσει τόσο προς την μουσική της καριέρα όσο και προς την ζωή της. Με την μεγάλη της επιτυχία ήρθε και η μεγάλη της αποτυχία ως προς την διαχείριση της ζωής της. Με την μεγάλη της επιτυχία ξεκίνησε και η κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ, άρχισε να έχει μια ιδιόρρυθμη και παρανοϊκή ζωή και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε γίνει πρωτοσέλιδο σε εφημερίδες και περιοδικά εξαιτίας της παραβατικής της συμπεριφοράς. Όλη αυτή η εικόνα ήταν μία αρνητική εικόνα που επηρέαζε πολλά άτομα ώστε να την κρίνουν με την σειρά τους αρνητικά. Θυμάμαι πήγαινα σχολείο και όπως έβλεπα τηλεόραση πετυχαίνω το video clip από το πασίγνωστο πλέον τραγούδι της 'Back to Black'.
Αρχικά παρατηρώ το περίεργο ντύσιμό της, στη συνέχεια παρατηρώ τα τελείως πρωτότυπα μαλλιά της αλλά και το βάψιμό της. Και ακούγοντας παράλληλα την εντελώς διαφορετική χροιά της φωνής της από κάθε άλλη φωνή της εποχής μας, καταλαβαίνω ότι αυτή η τραγουδίστρια είχε έρθει για να μείνει στον κόσμο της μουσικής για πολλά χρόνια. Δεν έχασα χρόνο πήγα σ' ένα δισκάδικο αν και είχα σταματήσει να αγοράζω cd, έκανα μια εξαίρεση και αγόρασα το 'Back to Black' της Amy Winehouse. Μαγεύτηκα. Το άκουγα καθημερινά με την ίδια ευχάριστη διάθεση που το ακούω μέχρι και σήμερα. Μοναδική soul-jazz χροιά φωνής, ιδιόρρυθμη συμπεριφορά και περίεργα ελκυστική εμφάνιση. Ήταν ένα αστέρι της μουσικής και θα μου επιτρέψετε εδώ να πω πως ο μεγάλος καλλιτέχνης πάντα φαίνεται από τις live ερμηνείες του και όταν αυτές είναι καλύτερες από τις ηχογραφημένες σημαίνει ότι κάτι διαφορετικό υπάρχει σε αυτόν τον ερμηνευτή. Ήταν στίχοι που έβγαιναν μέσα από την ψυχή της και αυτό είχε μεγάλη σημασία. Έλαμψε γιατί το άξιζε αλλά η πορεία της ήταν τόσο μικρή όσο ενός αστεριού που το βλέπεις να πέφτει από τον ουρανό και εκεί που έχεις αρχίσει να ευχαριστιέσαι με το θέαμα, σε δευτερόλεπτα χάνεται. Ευτυχώς μέσα από τα βίντεο και τις φωτογραφίες της θα υπάρχει πάντα η ευκαιρία να θυμόμαστε πώς ήταν, αν και για μένα που ήμουν και είμαι μεγάλη θαυμάστριά της τίποτα δεν μπορεί να με παρηγορήσει. Η ανθρώπινη απώλεια πονάει. Η απώλεια μιας μεγάλης φωνής επίσης πονάει. Δεν πετάς την μία και μοναδική ευκαιρία της ζωής με αυτό τον βίαιο και ντροπιαστικό τρόπο και πόσο μάλλον όταν σου δίνεται ένα τόσο μεγάλο χάρισμα. Και τώρα σας αφήνω για να συνεχίσω να απολαμβάνω την ανατριχίλα που μου προκαλεί μέχρι σήμερα η ιδιαίτερη φωνή της.
Υ.Γ. Δεν λυπάμαι που έφυγε μόνο, λυπάμαι που δεν θα μπορέσω να ακούσω άλλα τραγούδια που θα έγραφε αν ζούσε σήμερα. Ο κόσμος που άφησες πίσω σου Amy σε αγαπούσε και ας μην το καταλάβαινες πάντα, σε είχε ανάγκη, ήσουν ναρκωτικό για κάποιους από εμάς.
