Τώρα που κινδυνέυω να σ'έχω ή να μη σ'έχω,
που έχουν περάσει η λησμονιά και η ελπίδα
σαν μια καταιγίδα απο πάνω μου,
ξανατρέχω για μια τελευταία φορά τον ίδιο δρόμο.
Μπορεί να με συνεπάρεις ξανά, όπως ο καθαρός αυτός
ουρανός που αναπαύεται μέσα μου αυτό το απόγευμα.
Ο άνεμος έρχεται σαν ένα μικρό θαύμα και κουβεντιάζει μαζί μου.
Ακούω το φως που περπατά πάνω στα φύλλα.
Σα να μη σ'έχω χάσει ποτέ,
να μην είχες περάσει απ'τον ύπνο μου.
σχόλια