...Ζωής.
Σε περιβόλι ολάνθιστο μπήκα να ξαποστάσω απ’ της ζωής τον κάματο κι από τον κουρνιαχτό που τα χιλιάδες βήματα υψώνουν στον αέρα απ’ των ανθρώπινων ποδιώντο αέναο ποδοβολητό. Και, ω χαρά!Βρήκα εδώ, τον Θείο Κηπουρό να σπέρνει, να φυτεύει να περιποιείται τα φυτά τα δέντρα να κλαδεύει με Χέρια τόσο τρυφερά και με τόση φροντίδα που γέμισα μ’ ελπίδα και θέλησα στον κήπο Του κι εγώ να γίνω ανθός γλυκά να με χαϊδεύει.Ειρήνη Γαρυφαλάκη
σχόλια