ezak /
Ανεβαίνεις...
...στο νέο σου ποδήλατο και ξεκινάς ένα σύντομο ταξίδι στους δρόμους της πόλης. Παράλληλα, αρχίζεις κι έναν αγώνα επιβίωσης αφού προσπαθείς να σωθείς από τα αυτοκίνητα, των οποίων οι οδηγοί, παραβιάζουν προτεραιότητες και stop και αναρωτιέσαι αν έχεις γίνει αόρατος γιατί κανείς δεν σε υπολογίζει. Οι διαθέσεις του καιρού απρόβλεπτες, από λιακάδα σε συννεφιά και από συννεφιά ξανά σε ηλιοφάνεια με δυνατό βοριά Αλλάζεις κατεύθυνση και καταλήγεις σε πιο ασφαλή μέρη, δίπλα στη θάλασσα. Αυτή τη φορά δεν πήγες πουθενά, δεν τραβήχτηκες ούτε στο νησί, ούτε φόρτωσες βαλίτσες και το μυαλό σου με ιδέες και διάφορα σχέδια. Υπάρχει μόνο η τωρινή αυτή στιγμή και τη χαίρεσαι ολόκληρη. Ελάχιστος κόσμος κυκλοφορεί, συνεχίζεις σε έναν χωματόδρομο και μέσα από ένα σαπιοκάραβο, το οποίο το έχουν ανεβάσει πάνω στο δρόμο, κοιτάς το μεγαλείο αυτής της πόλης που απλώνεται σαν δίχτυ και καλύπτει τα πάντα με τσιμέντο. Διαπιστώνεις ότι οι τριγύρω λόφοι είναι καλυμμένοι μέχρι την κορυφή και ο Υμηττός αργά αλλά σταθερά ακολουθεί. Ρίχνεις το βλέμμα σου στη θάλασσα και παρατηρείς ένα μπουκάλι που επιπλέει. Φαίνεται σαν να έχει κάτι μέσα. Ένα χαρτί. Ο νους σου πηγαίνει σε χάρτες και κρυμμένους θησαυρούς. Με ένα καλάμι το σπρώχνεις προς τα έξω, το ανοίγεις, δεν μπορείς να το βγάλεις γιατί το χαρτί έχει απλώσει, βρίσκεις ένα ξυλαράκι με μια διχάλα στην άκρη του, τυλίγεις το χαρτί, το κάνεις μασούρι και το βγάζεις από το στόμιο του μπουκαλιού με αρκετή ευκολία. Διαβάζεις το μήνυμα, το κοινοποιείς στους κατοίκους της lifoland,το ξανατυλίγεις, το βάζεις πάλι στο μπουκάλι και το κλείνεις δυνατά. Στην πίσω σελίδα είχε κάποια τηλέφωνα και μια διεύθυνση. Ρίχνοντας το μπουκάλι πίσω στη θάλασσα, σκέφτεσαι να μπεις σε μια κάβα, να πάρεις ένα μπουκάλι κρασί και να κάνεις τρεις ανθρώπους λίγο περισσότερο ευτυχισμένους…
σχόλια