Δε σε ξέρω αλλά σε αγαπώ

Μπορεί να μη σε ξέρω αλλά νιώθω ότι σε αγαπώ. Τις νύχτες τις άγριες, τις παγωμένες που ξαπλώνω στο κρεβάτι μου σε αισθάνομαι κοντά μου...

Είναι σα να μυρίζω το άρωμά σου, σαν να είσαι κοντά μου τις δύσκολες ώρες μοναξιάς και αγωνίας μου. Με ένα πακέτο τσιγάρα στο χέρι, μέρες τώρα ρωτάω τον εαυτό μου, ποιος να είσαι άραγε και με ποιό σκοπό ήρθες στη ζωή μου και με βρήκες. Όταν σε είδα, έδειχνες λυπημένος, κι όμως αυτή η λύπη, σου έκανε το πρόσωπο πιο λαμπερό κι από κάθε αστέρι στον ουρανό.

Περπατούσα μόνη, χωρίς να με ενδιαφέρει ποιός με κοιτάζει, ποιός γελά και με χλευάζει. Περπατούσα απλά και μόνο για εμένα. Ξάφνου, μέσα στη βουβή θλίψη μου, είδα κάτι σαν σκιά να φαίνεται από μακριά. Ήταν η σκιά ενός άνδρα που περπατούσε με κάπως αργό βήμα χαζεύοντας τα πουλιά που πετούσαν στον ουρανό. Καθώς πλησίαζα όλο και πιο κοντά σε αυτή τη σκιά, ένιωσα την καρδιά μου να φτερουγάει και το σώμα μου να τρέμει. Ήθελα να σου μιλήσω, μα δεν ήξερα τι να σου πω. Ήθελα να δω ποιος είναι αυτός ο άντρας που περπατούσε αργά κοιτάζοντας τα πουλιά που πετούσαν ελεύθερα, άλλα μόνα τους και άλλα ζευγάρια.

Πριν καν σκεφτώ να σου χτυπήσω ελαφρά την πλάτη, γύρισες το γεμάτο θλίψη πρόσωπό σου και πριν καν προλάβω να πω κουβέντα μου μίλησες με φωνή που έτρεμε. Μου είπες «Κοίτα πώς πετούν! Άμα αυτό δεν είναι ελευθερία τότε τι είναι;» Τα έχασα και μη μπορώντας να σου απαντήσω κούνησα απλά το κεφάλι και είπα «Ναι». Ήθελα να σου μιλήσω κι άλλο. Να σου πω ότι είχες δίκιο. «Το ξέρω». Μου είπες διαβάζοντας τη σκέψη μου. «Όπως επίσης ξέρω και ότι θα ήθελες κι εσύ να είσαι ελεύθερη». Τότε, θλίψη βαθειά με διαπέρασε και ήθελα να είχα έναν ώμο να κλάψω πολύ μέχρι να φύγει για πάντα. Εσύ με αγκάλιασες και τότε δεν άντεξα και ξέσπασα. Δάκρυα έτρεξαν από τα μάτια μου για ώρες κι εσύ εκεί, σαν πιστός σύντροφος στις λύπες και τις χαρές μου ακούραστος έμενες εκεί, κοντά μου. Όταν πια έπαψα να κλαίω με κοίταξες και μου είπες να βγω επιτέλους από τα κάγκελα που με εμποδίζουν να μιλήσω ελεύθερα, να τα σπάσω και να αρχίσω να εκφράζομαι.

«Κάπου σε έχω ξαναδεί, νομίζω». «Ναι». «Κάπου αλλού». «Πολλά χρόνια πριν». Και ξεκίνησες να τρέχεις, κι εγώ σε φώναζα να περιμένεις.

Τώρα μόνη στο σπίτι σε σκέφτομαι. Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο αλλά θέλω να το ξαναζήσω. Να σε ξαναδώ, γιατί δεν ξέρω ποιος είσαι αλλά αισθάνομαι ότι σε ξέρω. Μπορεί να μη σε ξέρω αλλά αισθάνομαι ότι σε αγαπάω. Είσαι το άλλο μου μισό. Η αδελφή ψυχή που όλοι ψάχνουμε. Όπου και να είσαι, όσο μακριά και να είναι θα ψάξω να σε βρω.

Καλή σου νύχτα όπου και να είσαι.