Μετά την ακύρωση και της χθεσινής μέρας του Rockwave θα μπορούσε κανείς να κάνει λόγο για καταστροφική χρονιά της DiDi Music. Να μη ξεχνάμε και την ακύρωση των Depeche Mode. Πιθανότατα δεν φταίει η εταιρεία -ό,τι αναποδιά υπήρχε έπεσε στο κεφάλι της. Είναι όμως η μεγάλη χαμένη της σεζόν.
Αντίθετα ήταν η πιο επιτυχημένη χρονιά του Synch Festival με υπερδιπαλάσια εισητήρια από την προηγούμενη χρονιά (άγγιξαν τα 17.000). Για ένα σαφώς εναλλακτικό φεστιβάλ, οι αριθμοί είναι πολύ ικανοποιητικοί.
Καλά πήγε και η Art Athina. Σύμφωνα με πληροφορίες έβγαλε τα λεφτά της και ετοιμάζεται επιθετικά για καινοτομίες και κερδοφορία του χρόνου. Σε πολύ ικανοποιητικά επίπεδα (και με πετυχημένα πάρτυ) εξελίχθηκε και το Remap 2.
Aντίθετα, απογοητευτική είναι η προσέλευση κόσμου στη Μπιενάλε της Αθήνας. Υπήρξαν live που τα παρακολούθησαν μόνο 5 άτομα (κυριολεκτικά!), ενώ ο κράχτης Παπαϊωάννου είναι αυτός που και απογοήτευσε περισσότερο. Αιτίες μπορεί να είναι η ταλαιπωρία που τραβάς για να διασχίσεις αυτό το πράγμα, επηρρέασαν όμως και οι κριτικές οι οποίες στο συνολό τους ήταν αρνητικές και στην Ελλάδα αλλά κυρίως στο εξωτερικό.
Καλούτσικα πήγε το Athens Pride. Eίχε λίγο περισσότερο κόσμο από πέρισυ, αλλά χωρίς παλμό και με έντονα τα σημάδια της κόπωσης. Μάλλον χρειάζεται να επανεφευρεθεί το κόσνσεπτ του γκέι πάρτυ στην πόλη.
Άνιση ήταν η γιορτη της μουσικής. Σε ορισμένα βάραγες μύγες και σε άλλα (ηλεκρονικά κυρίως) πήγε καλά.
Το Fringe είχε κάποιο κόσμο, αλλά μάλλον τυχαίο και ετερόκλητο, που είδε φώς και μπήκε. Τα events ήταν ενδιαφέροντα (ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα) αλλά κανείς δεν τους έδωσε τη δέουσα προσοχή και μάλλον βούλιαξαν στον κυκεώνα Γκάζι.
Με λίγα λόγια: ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι η Αθήνα είναι φίσκα στις εκδηλώσεις, τα φεστιβάλ και τα πάρτυ. Αυτό είναι καλό γιατί μπορείς και διαλέγεις. Η υπερπροσφορά όμως ανεβάζει τα στάνταρντ και αποκαλύπτει την ενδεχόμενη κούραση ή κενότητα αλλοτινών πρωταγωνιστών.
σχόλια