(ένα τεύχος μόνο ταξίδια)
1
Στην Αμερική πήγαμε πρώτα στη Νέα Υόρκη .Τα παιδιά τα παρέλαβαν οι Αμερικανοί , ενώ εγώ θα επέστρεφα την επόμενη μέρα στην Ελλάδα .Παρά την κούραση του ταξιδιού βγήκα αμέσως στο δρόμο για να δω ότι προλάβαινα .Περπατούσα όλη τη νύχτα μέσα στην ερημιά αναζητώντας ένα μέρος με κόσμο .Τα βήματα μου με οδήγησαν στην 9η Λεωφόρο που ήταν γεμάτη , τότε τουλάχιστον , με Πορτορικανούς , Ιταλούς , μετανάστες κάθε προέλευσης .Την άλλη μέρα όταν είπα σε φίλους που έμεναν στη Νέα Υόρκη ότι περπάτησα το βράδυ μόνη σ εκείνα τα μέρη , πήγε να τους στρίψει .Προσωπικά , πίστευα και πιστεύω ότι ο φόβος είναι πολύ κακός σύμβουλος. Αν είχα ακούσει τους φόβους μου , από τη Νέα Υόρκη θα είχα δει μόνο το ξενοδοχείο μου.
2
ΗΠΑ-2
Στην Αμερική , από την στιγμή που παντρεύτηκα ,πηγαίναμε κάθε χρόνο επειδή ο σύζυγος μου ο Αντρέας είχε εκεί παιδιά από τον πρώτο του γάμο και τα επισκεπτόμασταν .Σε μια από αυτές τις επισκέψεις αγοράσαμε ένα αυτοκίνητο και διασχίσαμε την Αμερική από το ένα άκρο στο άλλο .Φλώριδα –Καλιφόρνια και πάλι πίσω .Ήταν η χρονιά που στους δρόμους μπορούσες να πέσεις πάνω στους Μαύρους Πάνθηρες και να σε καθαρίσουν επιτόπου.Ο άντρας μου ανησυχούσε , αλλά πες πες τον έπεισα να το τολμήσουμε .Από αυτό το ταξίδι μου έχει μείνει μια ανεξίτηλη εικόνα :διασχίζοντας το Γκραν Κάνιον .Δεξιά και αριστερά , δάσος πυκνό.Καθώς τρέχαμε , διακρίναμε στο βάθος του δρόμου ένα στίγμα , που όσο πλησιάζαμε τόσο μεγάλωνε .Μόλις φτάσαμε κοντά διαπιστώσαμε ότι ήταν ένα τεράστιο αρσενικό ελάφι, που στεκόταν ακίνητο .Σταματήσαμε .Γύρισε τότε το κεφάλι του προς το δάσος από όπου ξεπετάχτηκαν η ελαφίνα και το μωρό τους και διέσχισαν τον δρόμο .Το λέω και ανατριχιάζω. Το ελάφι αυτό έπαιζε την ζωή του –γιατί ο συγκεκριμένος δρόμος είναι γεμάτος σκοτωμένα ελάφια από τα αμάξια που τρέχουν με ταχύτητα –προκειμένου να περάσει με ασφάλεια απέναντι η οικογένεια του. Δεν θα την ξεχάσω ποτέ αυτή την εικόνα
3
Δεν υπάρχει τζετ λαγκ .Όλο αυτό το εφεύρημα περί «αλλαγών» ζώνης είναι μια τεράστια μπούρδα, που την έχουν κατασκευάσει και τη συντηρούν οι αεροπορικές εταιρείες για να μας παραπλανήσουν από την αλήθεια .Αυτό που ονομάζουμε «τζετ λαγκ» είναι , απλώς , το λογικό αποτέλεσμα του απάνθρωπου στριμώγματος , του φρικτού ταΐσματος και του απαράδεκτου εξαερισμού στις οικονομικές θέσεις των αεροπλάνων. Λίγες φορές στην ζωή μου έχω ταξιδέψει πρώτη θέση και μυστηριωδώς δεν έχω πάθει απολύτως κανένα τζετ λαγκ.Εμένα ν’ ακούτε όχι τους γιατρούς .Πουλημένοι είναι και αυτοί
4
Έφαγα φίδι .Ήταν χάλια .Δεν υπάρχει περίπτωση να σας αρέσει κάτι σιχαμένα εξωτικό , που δεν θα το βάζατε ποτέ στο στόμα σας αν ήσαν σπίτι , μόνο και μόνο επειδή είστε «ταξίδι».Εσείς το ξέρετε ότι είστε ταξίδι .Τα πεπτικά σας όργανα , πάλι δεν είναι σίγουρα και αντιμετωπίζουν όλη την εμπειρία , σαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης , αποβάλλοντας βίαια και θεαματικά οτιδήποτε άγνωστο επιχειρήσετε να τους δώσετε τροφή
5
Στο Μπαλί , ο ξένος , ο τουρίστας , λέγεται «tamu».Το πρόθεμα για τον πληθυντικό αριθμό είναι «nia», με αποτέλεσμα όταν το γκρούπ σας κατεβαίνει στο αεροδρόμιο , να σας υποδέχονται οι ντόπιοι αλαλάζοντας «Τα μουνιά! Τα μουνιά!»
6
Ολόκληρη η Ισλανδία έχει μόλις 250.000 κατοίκους και είναι σε έκταση τόσο μεγάλη όσο και η Ελλάδα , σημειωτέον δε ότι υπάρχουν λιγοστά χωριά και μόνο δύο πόλεις …Όπως είναι φυσικό , κατηφορίζοντας για το κεντρικό μπαρ , χαιρετιόμασταν σχεδόν με όποιον συναντούσαμε στο δρόμο συμπεριλαμβανομένης και της Bjork , η οποία έτυχε να βρίσκεται εκεί , κάθισε στο τραπέζι μας και όλοι ήταν εντελώς ήρεμοι , εφόσον είναι παιδική τους φίλη! Δυστυχώς , ώσπου να εγκατασταθούμε , έχασα την καθημερινή συνήθεια των Ισλανδών , το χαλάρωμα σε τζακούζι –αντιστοιχεί σε κάθε τέσσερα σπίτια περίπου – μια που το νερό τους είναι ιαματικό .Μυρίζει λίγο θειάφι , αλλά κάνει θαύματα!
7
Ισχύει ότι καθ οδόν προς το Άγιο Όρος κάνατε οτοστόπ στον Μάρκο Βαμβακάρη ;
Αυτό έγινε το 1952.Κάποια στιγμή , εκεί που έκανα οτοστόπ , σταματάει ένα φορτηγάκι κι ένας τύπος με βαριά φωνή μου λέει : «Που πας βρε παιδί ;». «Στο Άγιον Όρος» , του λέω. «Έλα σπίτι , θα δεις άλλους καλόγερους !»μου λέει.Ήταν ο Μάρκος .Πήγαμε στο Μενίδι και μείναμε δυο τρεις μέρες στο σπίτι του .Εκεί άκουσα τα ρεμπέτικα πρώτη φορά .Τότε δεν καταλάβαινα καλά ελληνικά και δεν ήξερα ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος που με πήρε μαζί του.
8
Το βράδυ , φορούσα το γοόκμαν μου , το αεράκι με χάιδευε , κάπνιζα και κοίταζα τα αστέρια.Το πρωί ερχόταν ο κόσμος στην παραλία κι έτσι επέστρεφα σιγά σιγά στη ζωή , χωρίς να περιμένει κανείς από μένα να βιαστώ ή να αποδείξω κάτι .Όλα επιτρέπονταν – να σαι κακόκεφος , γκρινιάρης ή στον κόσμο σου. Μια φωλιά που σε αγαπά και σε δέχεται όπως είσαι .
9
Κοιμόμαστε στο αυτοκίνητο και το πρωί συνειδητοποιώ πως είμαστε πάνω σ έναν πελώριο βράχο , το προπύργιο της Ιβηρικής απέναντι στις επιθέσεις του ωκεανού .Αισθάνομαι δέος και μετά λιγούρα .Διασκεδάζω την πείνα μου με τσίκλες , μέχρι να φτάσουμε στο Santiago de Compostela .Ένα από τα ιερότερα προσκυνήματα των καθολικών .Η Τήνος της Ισπανίας .Τρώμε άνοστο ψάρι και μπαίνουμε σε τροχιά επιστροφής. Ταξιδέυαμε επι 14 ώρες μέχρι τη Βαρκελώνη και δεν είπαμε κουβέντα. Δεν μιλήσαμε ποτέ ξανά από τότε
10
Αφιερώνω αυτό το τεύχος που μιλάει για ταξίδια στη γιαγιά μου την Πόπη , που δεν ταξίδεψε ποτέ. Και στα πρόσωπα που , όπου κι αν
ταξιδεύουμε , δεν φεύγουν απ το μυαλό μας
Περιοδικό Symbol , ένθετο στην εφημερίδα Επενδυτής .Τεύχος Voyage 14-7-2001 , ένα τεύχος αφιερωμένο στα ταξίδια .Αποσπάσματα : 1 - 2 από την συνέντευξη της Ιωάννας Χατζηνικολή στον Αντώνη Τσιπιανίτη , 3-4-5 από το κείμενο «Πώς να επιβιώσετε διασχίζοντας τον πλανήτη» της Ρίκα Βαγιάννη ,6 η Μαρίνα Φωκίδη στην Ισλανδία , 7 από την συνέντευξη του γάλλου συγγραφέα Ζακ Λακαριέρ στον Αλέξη Σταμάτη ,8 Άριαν Λαζαρίδη στη Μύκονο ,9 Ο Δημήτρης Τσακούμης στην χώρα των Βάσκων, 10 editorial.
Φωτογραφίες του Σωκράτη Σωκράτους από την στήλη ένα
Υ.Γ
Το Symbol μπορεί να ήταν ο κύριος εκφραστής της γενικότερης ευφορίας που επικρατούσε τότε στην χώρα (χρήμα και κοσμικότητες ) όμως οι παλιοί αναγνώστες του 01 και των Εικόνων του κόσμου , πάντα βρίσκαμε θέματα που μας αφορούσαν. Έτσι αρκετοί «κουρασμένοι ravers» αγόραζαν αποκλειστικά και μόνο για το συγκεκριμένο ένθετο την εφημερίδα .Μια συνέντευξη του Κωνσταντίνου Βήτα ή οι φωτογραφίες του Στάβερη θύμιζαν την παλιά καλή εποχή
Το συγκεκριμένο συλλεκτικό τεύχος είναι στημένο με τέτοιο τρόπο ώστε τίποτα να μην θυμίζει 2001.Θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σήμερα χωρίς καμία αλλαγή. Ίσως γιατί όταν είναι κάτι αληθινό , όπως οι εμπειρίες των ταξιδιωτών, μένει άφθαρτο στο χρόνο.
σχόλια