Όσοι ήταν παρόντες σ'εκείνο το συνέδριο των λεγόμενων 4As (American Association of Advertising Agencies) στο θέρετρο White Sulphur Springs της West Virginia, τον Μάιο του 1994, με το διαδίκτυο ως καταναλωτικό αγαθό για τους πολλούς, ακόμα στα σπάργανα, θυμούνται την ομιλία του 77χρονου, σήμερα, Ed Artz, τότε προέδρου στην P&G. Εκεί, κάλεσε τους τότε συναδέλφους του και τους ανθρώπους του μάρκετινγκ και της διαφήμισης να βουτήξουν "μέχρι τα μπούνια" στο νέο μέσο που λεγόταν ίντερνετ και να εξερευνήσουν όλες τις δυνατότητές του.
Βαθειά επηρρεασμένα από την ομιλία αυτή και στην προσπάθειά τους να δείξουν στους πελάτες τους ότι "έχουν" το νέο μέσο, τα παιδιά της πάλαι ποτέ "Messner Vetere Berger McNamee Schmetterer" σκέφτηκαν να επιχειρήσουν να δημιουργήσουν "κάτι" που να λειτουργεί ως διαφημιστική εφαρμογή στο διαδίκτυο. Το speck του το έδωσε το διαδικτυακό περιοδκό NetWired, πατέρας του μετέπειτα WIRED. Μόλις κατάλαβαν ότι μπορούσαν μέσα από ένα σάιτ να οδηγήσουν τον καταλωτή σ'ενα άλλο, τον διαδικτυακό τόπο του διαφημιζόμενου, η λύση ήταν μοιραια το γνωστό σε όλους μας banner.
Για την εφαρμογή της ιδέας, χρησιμοποιήσαν, πιλοτικά, έξι εταιρίες από το πελατολόγιό τους. Υπενθυμίζουμε ότι μιλάμε για το 1994. Ο browser που υπήρχε ήταν ο Mosaic ( o Netscape θα κυκλοφορούσε μετά απο ένα χρόνο), οι συνδέσεις ήταν dial-up (μέσω τηλεφώνου) σε ταχύτητες 24.4kps και οι χρήστες; Μόλις 2εκ στις ΗΠΑ! Πρωτόγονα πράγματα.
Το λανσάρισμα του πρώτου μπάνερ, πριν από δεκαέξι, ακριβώς, χρόνια, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση για τους προφανείς λόγους αλλά για τους λόγους που καθιστούν μέχρι σήμερα τη διαφήμιση στο διαδίκτυο προβληματική: την έλλειψη αξιόπιστων μετρήσεων.
Όπως και να έχει, εκείνο τον πρωτόγονο Οκτώβριο του 1994, το πρώτο μπάνερ ήρθε και κατά πώς φαίνεται, για να μείνει.
