Εν μέσω κρίσης, σεισμών, άγχους στη δουλειά, γκρίζου καιρού και ανθρώπινης βλακείας (ε υπάρχει), είν’ αυτές οι χαρές, ότι γύρισα στο σπιτάκι μου που είναι -επιτέλους- καθαρό, ότι δεν έχω να κάνω απολύτως τίποτα, έχω επιλέξει σήμερα τη μοναξιά για παρέα και είναι ολόδική μου, θα διαβάσω ό,τι θέλω, θα χαζέψω όπως θέλω, θα γράψω, θα βαρεθώ, θα πάρω τηλέφωνα, δεν θα βάλω πλυντήριο, δεν θα πλύνω πιάτα, θα ξαναβαρεθώ, ό,τι και να κάνω θα είναι για μένα από μένα.
Όλο αυτό μου έφερε μια άλλη σκέψη. Όσο όμορφη κι αν είναι η «Ιθάκη» του Καβάφη, στην αντικρυστή σελίδα στέκει ένα άλλο ποίημα που γι αυτόν ίσως γράφτηκε από θλίψη, σε μένα πάντως προσφέρει απόλυτη ευχαρίστηση.
ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ
Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι-
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.
Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει ̇
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.
Αναρωτιέμαι αν τυχαία είναι αντικρυστά αυτά τα δυο ποιήματα. Είναι η μονοτονία άσχημη από μόνη της ή την κάνουν οι επιλογές μας και είναι η Ιθάκη όνειρο καθενός, ακόμη και σ΄αυτόν που δεν τη ζήτησε ποτέ?
Την ονειροπόληση διέκοψε ένα τηλέφωνο για ν' αγοράσω οικολογική μπάλα πλυντηρίου(?). Μιας κι επανήλθα όμως, για την ιστορία, τα ποίηματα είναι έκδοση του 1973, κομμένη με χαρτοκόπτη, με κίτρινα φύλλα που μυρίζουν παλιό χαρτί και φυσικά κλεμμένη από τα φοιτητικά βιβλία της μητέρας μου (ναι ναι, εκείνο το ντιβάνι είχε μικρούς θησαυρούς και για όσους δεν κατάλαβαν να διαβάσουν το προηγούμενο κείμενο, χα, αυτοδιαφήμιση).Καλό απόγευμα και καλές επιλογές, μονότονες ή πολυφωνικές!
σχόλια