[εικόνες: Γιώργος Κοκονίδης]
Τις δικές του είχε επιλέξει ο Νίκος Φωτάκης είχε γράψει σ' ένα ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ποστ (που γελάω κάθε φορά που το διαβάζω):
Ιστολόγιο: τι σκατά σημαίνει αυτή η λέξη έχει καταλάβει κανείς; Το δεύτερο συνθετικό "-λόγιο" αναφέρεται σε άθροισμα, συγκέντρωση, συλλογή (βλ. ανθο-λόγιο, βοτανο-λόγιο, εντομο-λόγιο, ημερο-λόγιο). Το να αποδίδεις τη λέξη "blog" με τη λέξη "ιστολόγιο", είναι σαν να λες ότι οι bloggers μαζεύουν ιστούς. Ενδιαφέρον χόμπι, δε λέω, αλλά πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας για να χρησιμοποιείς αυτή η λέξη.
Βιβλιοδρόμιο: είναι ο τίτλος του σαββατιάτικου πολιτιστικού ενθέτου της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ. Όταν τη βλέπω, μου σηκώνεται η πέτσα, γιατί φαντάζομαι έναν στίβο, και βιβλία παρατεταγμένα στη σειρά, έτοιμα να ξεκινήσουν να τρέχουν. Έχω πρόβλημα, το ξέρω, όχι όμως τόσο σοβαρό όσο τα ΝΕΑ, που κότσαραν και τη λέξη "Ιδέες" στον τίτλο, δημιουργώντας έναν ασύντακτο, αλλοπρόσαλλο τίτλο ενθέτου.
Γεωτρόπιο: είναι ο τίτλος του σαββατιάτικου "οικολογικού" ενθέτου της "Ελευθεροτυπίας", που αντικατέστησε, ως γνωστόν το ΓΕΩ, όταν η εφημερίδα έχασε τα δικαιώματα του GEO. Αφήνω στην άκρη τον ψυχαναγκαστικό προβληματισμό "και γιατί όχι 'γαιοτρόπιο';" και προσπαθώ να καταλάβω σε τι αναφέρεται αυτό το ουσιαστικό. Σε κάτι που στρέφεται προς τη γη, με τον τρόπο που το ηλιοτρόπιο στρέφεται προς τον ήλιο; Ή σε κάτι που συμπεριφέρεται όπως η γη, όπως το 'ζωοτρόπιο' (πρόγονος του κινηματογράφου) αντέγραφε την ζωντανή εικόνα κινούμενων σχεδίων;
Τηλοψία: είναι μια λέξη που δεν μπορώ να επεξεργαστώ. Με το που τη βλέπω γραμμένη (συνήθως στην "Καθημερινή"), νιώθω το γεύμα μου να ανεβαίνει τον οισοφάγο και να ετοιμάζεται να ξαναβγει από το στόμα μου. Μισώ βαθιά όσους τη χρησιμοποιούν.
ΥΓ. Προσθέστε ελεύθερα!
σχόλια