''Μάνα είναι μόνο μία'' λένε και απόλυτο δίκιο έχουν. Γιατί μάνα είναι αυτή που σε γεννά , της μάνας είναι η πρώτη σου τροφή,μυρωδιά,ανάσα και μάνα αυτή που θα ειναι δίπλα σου όλη της τη ζωή. Ο πατέρας όμως ειναι μια άλλη ιστορία. Ο πατέρας μπορεί να μην έχει εξαρχής αυτό το δέσιμο μαζί σου, αλλα μην ξεχνάμε πως το μισό σου DNA είναι δικό του. Ο πατέρας όμως αποκτά τον τίτλο του κατά τη διάρκεια της ζωής με τις πράξεις του. Σου μαθαίνει να περπατάς, να γράφεις και είναι δίπλα σου όταν πέφτεις, όχι για να σε σηκώσει , αλλά για να σου μάθει να σηκώνεσαι μόνος σου και να στηρίζεσαι στον εαυτό σου.
Ο πατέρας μου μου έμαθε να μιλάω σωστά, να διαβάζω, να προσέχω , αλλά πάνω απ'όλα με έκανε να πιστέψω πως είναι ένας μικρός θεός. Η δύναμη του ,σωματική και ψυχική, φανταζε παντα για μενα τοσο αφταστη και μεγαλη. Στα 20 μου,καταλαβα πως κι ο δικος μου ο μπαμπας ειναι τρωτος. Η υγεια του απο χρονια τον ταλαιπωρουσε , αλλα ισως ημουν μικρη για να καταλαβω το μεγεθος του προβληματος. Ομως τωρα ο δικος μου ο μπαμπας επαθε εγκεφαλικο επεισοδιο. Οταν τα λογια του αρχισαν να χανουν τη συνοχη και την ενταση τους συνειδητοποιησα ποσο λιγο του εχω δειξει οτι τον αγαπω και ποσο λιγο εχω , συνειδητα, εκτιμησει την υπαρξη του στη ζωη μου.
''Το επαθε για να δουμε ολοι ποσο τον αγαπαμε και ποσο αναγκη τον εχουμε'',ειπε η μανα μου και ποσο δικιο εχει! Αλλα γιατι να περιμενουμε να φτασουμε κοντα στο να χασουμε αυτους που αγαπαμε για να τους το δειξουμε; Σκεφτηκα τον μπαμπα μου χωρις τη σοφια του και τα χασα. Το βασικοτερο πραγμα που θαυμαζα στον πατερα μου να χαθει; Σκεφτηκα οσες φορες του εχω φερει αντιρρηση , τον εχω τσαντισει ή δεν τον εχω ακουσει ,στην εφηβεια μου, για να κανω το δικο μου. Ποσο αδικο ειχα , ενω βαθια μεσα μου ηξερα την αληθεια και τη σοφία στα λογια του. Αν λοιπον μπορουμε να συγχωρεσουμε και να δειξουμε την αγαπη μας στους φιλους και τους συντροφους μας δε θα επρεπε να ειναι πιο ευκολο να το κανουμε στους γονεις μας; Που στο κατω κατω δε θελουν ποτε το κακο μας.
Γι'αυτο, σκεφτειτε τις στιγμες που σας βοηθησαν να σηκωθειτε και να προσπαθησετε ξανα, ή τις φορες που σας εδειξαν τη λυση στο προβλημα και παρτε τους μια αγκαλια. Πειτε ενα ''σε αγαπω'' και ευχαριστηστε τους που ειναι κοντα σας και σας στηριζουν σε καθε φαση της ζωης σας. Μπορει μανα να ειναι μονο μια, αλλα σας το υπογραφω πως και πατερα μονο εναν εχουμε.
