Να 'μαστε πάλι εδώ. Είναι εξαιρετικά δύσκολο μέσα στη θυελλώδη επικαιρότητα να ξεχωρίσεις θέματα και ειδήσεις. Αποφεύγω την επικαιρότητα σ'αυτή τη σειρά ποστ γιατί για να είσαι στοιχειωδώς σοβαρός πρέπει να τη σχολιάσεις από τρεις ή και τέσσερις οπτικές. Έτσι κι αλλιώς ήταν επικαιρότητα αυτή; Γάμοι πριγκήπων, κηδείες καρριέρας πολιτικών, σαχλαμάρες για την ημέρα της κρίσεως, θάνατοι και τραυματισμοί συμπολιτών, οργή, θυμός και απογοήτευση παντού. Μέχρι και ο Μάιος άργησε πολύ να έρθει και ακόμα μας κάνει τον δύσκολο, δηλαδή.
Κάθε Μάιο αρχίζω τα θερινά αναγνώσματα. Κάθε χρόνο διαβάζω τα ίδια πράγματι δηλαδή στο στυλ "σπονδή στο μεσογειακό καλοκαίρι". Φυλλομετρώ τον Ντάρελ και φαντάζομαι βόλτες στη Μαραιώτιδα. Το ξέρω ότι είμαι παλιομοδίτης και εντελώς off. Απόδειξη ότι τα World Travel Awards, τα λεγόμενα "Όσκαρ του Τουρισμού", ανέδειξαν το Dubai ως top προορισμό στη Μέση Ανατολή. Δεν θα το σχολιάσω γιατί τα κριτήρια των βραβείων της τουριστικής βιομηχανίας είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά ενός ρομαντικού μάγειρα ωστόσο χαίρομαι που οι παραλίες της Χάιφα και η ακτή της Βηρυτού θα παραμείνουν προορισμός γιαυτούς που τα καλοκαίρια φοράνε λευκά λινά πουκάμισα και μυρίζουν after shave με άρωμα λεβάντας, αναζητώντας κάθε καλοκαίρι αυτό που θα το μετατρέψουν στο καλοκαίρι της ζωής του. Ραντεβού ένα ξημέρωμα Ιουλίου στη Bat Galim, λοιπόν. Θα φοράω λευκό πουκάμισο και θα κρατώ τη "Λέσχη" από τις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" του Τσίρκα. "Middle East's Travel "Oscars" Unveiled".
Όσοι με έχουν εντοπίσει στο τουίτερ θα έχουν διαπιστώσει και την παθιασμένη σχέση μου με τα ταξί και τους ταξιτζήδες. Ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί μου έχει τύχει όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα ταξί. Νομίζω πως τις πόλεις τις γνωρίζεις και στα ταξί τους ειδικά αν είσαι εντελώς ξένος. Το CNN Go συγκέντρωσε τους δέκα καλύτερους τύπου ταξί στον κόσμο. Πλάκα έχουν. "10 greatest taxis of the world".
Σκέφτεστε να παντρευτείτε εδώ κοντά; Δεν το αναβάλλετε μέχρι οι νομικοί σύμβουλοι της Βασίλισσας της Αγγλίας να επιλύσουν τα νομικά ζητήματα εκείνα που θα επιτρέψουν την ενοικίαση εμβληματικών χώρων της βρετανικής πολιτείας για γάμους και δεξιώσεις. Μιλάω σοβαρά. Μην κοιτάτε που εδώ θεωρούμε ό,τι έχει να κάνει με τον δημόσιο χαρακτήρα της περιουσίας ιερό και η λέξη αξιοποίηση, στην τρέχουσα ελληνική είναι συνώνυμο της λέξης "ξεπούλημα". Στη χώρα που είναι ταυτόσημη με την παράδοση, προηγούνται τα τυπικά θέματα, όπως η συντήρηση κάποιων χώρων. Κάντε λίγο υπομονή λοιπόν. Αντί να βιαστείτε και να παντρευτείτε στην Αγία Σκέπη Παπάγου, μπορείτε να παντρευτείτε μέσα στο βρετανικό Κοινοβούλιο γιατί γιαυτό το χώρο ομιλώ. Να φορέσει και η πεθερά το καπέλο που πάντα ονειρευόταν! "British Parliament could become wedding venue".
Για το βραβείο του μεγάλου Φίλιπ Ροθ, τον οποίο ο Δημοσθένης Κούρτοβικ που εγώ τον έχω next to God από τους Έλληνες κριτικούς, τον θεωρεί ως τον σημαντικότερο εν ζωή συγγραφέα, τα μάθατε. Όπως και για την αντιπαράθεση που προκάλεσε η απονομή σ'αυτόν του Man Booker 2011 η οποία οδήγησε στην παραίτηση μέλους της κριτικής επιτροπής που βρίσκει ανεβάσταγο το male chauvinistic pig που προβάλλεται ως πρότυπο αντρισμού στα βιβλία του μεγάλου αμερικανού συγγραφέα. Τρελό γέλιο. Η αληθεια είναι πως τα περί το ανδρικό πέος δράματα έχουν στείλει πολλές για τακούνια, που λέμε και στις κουζίνες. Ομολογώ πως όταν πληροφορήθηκα τα νέα, περισσότερο χάρηκα για τους φίλους που λατρεύουν τον Ροθ παρά για τον ίδιο τον Ροθ. Θα μπορούσα να πω πολλά για τον Ροθ και την εβραϊκότητα που δεν την έχει καταβρέξει ποτέ η ανατολική Μεσόγειος των παθών, για τις εβραϊκές μύτες που δεν έχουν ξεφλουδίσει από τον καυτό ήλιο που παραλύει τα μέλη σου, για όλους αυτούς τους και καλά ενοχικούς που δεν έχουν βιώσει την ενοχή που αισθάνεσαι όταν ενδίδεις στους πειρασμούς υιοθετώντας την ελευθερία των ηθών που επικρατεί κάτω από τους λόφους της Σιών, ένα είδος ελευθερίας που κανείς δυτικός δεν μπορεί ούτε να φανταστεί, αυτή η πεισιθάνατη ίσως αλλά ελευθερία στα σίγουρα αλλά ποιον ενδιαφέρουν αυτά; Αντιθέτως, προτείνω μια αρκετά παλαιότερη συνέντευξη του συγγραφέα στο πολυαγαπημένο μου, κομψο λογοτεχνικό περιοδικό "The Paris Review". Μια συνέντευξη του Ροθ του 1984. Όσον αφορά το δικό μου αγαπημένο βιβλίο του Ροθ; Φυσικά και είναι "Το Ανθρώπινο Στίγμα". Ό,τι πρέπει για το βράδυ της Κυριακής.
*Στη φωτογραφία η Ανούκ Αιμέ ως "Ιουστίνη" από την ομώνυμη ταινία του Τζέιμς Κιούκορ η οποία ήταν εμπνευσμένη από τον πρώτο τόμο του "Αλεξανδρινού Κουαρτέτου" του Λώρενς Ντάρελ.*
σχόλια