''Στον Leon Werth
Ζητώ συγγνώμη απο τα παιδιά, που έχω αφιερώσει αυτό το βιβλίο σ'ένα μεγάλο. Έχω μια σοβαρή δικαιολογία: ο μεγάλος αυτός είναι ο καλύτερος φίλος που έχω στον κόσμο. Έχω και μια άλλη δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος μπορεί να τα καταλάβει όλα, ακόμα και τα βιβλία για τα παιδιά. Έχω και μια τρίτη δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος ζει στη Γαλλία όπου πεινάει και κρυώνει. Έχει ανάγκη απο παρηγοριά. Αν όλες αυτές οι δικαιολογίες δεν είναι αρκετές, θέλω να αφιερώσω το βιβλίο αυτό στο παιδί που ήταν άλλοτε αυτός ο μεγάλος. Όλοι οι μεγάλοι υπήρξαν κάποτε παιδιά. (Μα μερικοί απο αυτούς εξακολουθούν να είναι ακόμα). Αλλάζω λοιπόν την αφιέρωσή μου:
Στον Leon Werth
όταν ήταν μικρό αγόρι...''
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου μια συλλεκτική έκδοση του μικρού πρίγκιπα. Είχα αρκετά χρόνια να τον διαβάσω. Τόσα ώστε σχεδόν να μη θυμάμαι την ιστορία του. Ξαναδιαβάζοντάς την ανακάλυψα κρυμένα πολύτιμα μυστικά. Μυστικά για την ίδια τη ζωή. Τότε, διάβασα την ιστορια σαν ένα απλό παραμύθι και τίποτα παραπάνω. Τώρα, τη διάβασα πίσω απο τις λέξεις, σαν έναν ύμνο στην αγάπη, τη φιλία και την παιδική αθωότητα. Η μορφή του μικρού πρίγκιπα, η αλεπού, το φίδι, το τριαντάφυλλο...μικρές περιπέτειες που όμως κλείνουν μέσα τους ένα τεράστιο μάθημα ζωής. Που μας διδάσκουν πως με τα μάτια της καρδιάς μπορούμε να έχουμε το πιο όμορφο, το πιο ξεχωριστό λουλούδι του κόσμου αλλά και αστέρια να γελάνε ειδικά για μας, πως όταν δημιουργούμε δεσμούς και δενόμαστε με κάτι έχουμε ευθύνη απέναντι σε αυτό, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή ο χρόνος που του έχουμε αφιερώσει, το κανει τόσο μοναδικό για μας... Θα το ξαναδιαβάσω ξανά και ξανά. Όταν θα βαρεθώ και γω την <κοινωνία των μεγάλων> και θα νιώσω την ανάγκη να δω τον κόσμο μέσα απο τα μάτια ενός μικρού παιδιού που θα ρωτάει συνεχώς (''γιατί οι μεγάλοι δε ρωτούν, τα ξέρουν όλα'') και θα θέλει να ανακαλύπτει διαρκώς τον κόσμο ( δεν έχω καιρό, θέλω να βρω φίλους και να γνωρίσω πολλά πράγματα''), όταν θα νιώσω πως χάνω τον εαυτό μου, τις αξίες μου, τους πολύτιμους ανθρώπους που έχω δίπλα μου...
σχόλια