In The Summer Heat

Facebook Twitter
0

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΒΕΡΑΝΤΑ


Ζεστός μήνας Ιούλιος. 
Κάθομαι στην βεράντα συντροφιά μ’ ένα ιδρωμένο ποτήρι λευκή σαμπούκα και έχω βάλει στο πικάπ την δροσερή φωνή της Jo Stafford να τραγουδά γεμάτη μελαγχολία για πληγωμένους έρωτες και θρυμματισμένα όνειρα. Παρ’ όλα αυτά δεν δίνω καμία σημασία στα λόγια της, ούτε νοιάζομαι ιδιαίτερα για την πολύ όμορφη ατμόσφαιρα που προσπάθησα να δημιουργήσω. Σκέφτομαι πως τον τελευταίο καιρό έχω παραιτηθεί απ’ το γράψιμο και καπνίζω μανιωδώς για να ξορκίσω την πλήξη και την απομόνωση της πόλης που καίγεται. Μόλις που αντιλαμβάνομαι τον ήχο της μεταφοράς μου από το δωμάτιο της φαντασίας σε αυτό του μπερδεμένου ενστίκτου. 
Το μόνο που με σώζει είναι ένα ταξίδι. Από την βεράντα μου, βλέπω το τραίνο της αστραφτερής γκρίζας γραμμής και ο θόρυβος του μου προκαλεί μια μεγάλη αγωνία. Σαν κάτι να πρέπει να προλάβω. Δεν ξέρω τι με κάνει να μετρώ τα υπάρχοντα μου όταν ο χρόνος παραμένει στάσιμος. Ίσως να φταίει που μεγάλωσα με το σύνδρομο της μάταιης προσέγγισης για πολλά πράγματα, ίσως η επίμονη προσπάθεια μου να ανακαλύψω το αρνητικό υπαρκτό της ζωής… Ακόμα το ψάχνω. Ούτε σ’ αυτό βρίσκω ιδιαίτερο νόημα, αλλά πώς αλλιώς θα αναπνέω; 
Όταν δεν έχω όρεξη για διάβασμα πηγαίνω στην βιβλιοθήκη μου και χαζεύω τους τίτλους των βιβλίων, στήνοντας στο μυαλό μου ένα σενάριο μιας σκόρπιας ιστορίας. Μια συνομιλία με τους ήρωες, μέχρι οι φωνές τους να χαμηλώσουν και να πνιγούν στις ανώφελες και αδιαφανείς σκέψεις μου. Κατασκευάζω και ύστερα καταστρέφω, αυτό κάνω. Τσαλακωμένα χαρτιά πεταμένα στα σκουπίδια που τα κοιτάς με μια υποψία σαν να μην πρέπει να περιφρονείς αυτά που γράφεις. 
Στρέφω το βλέμμα μου στα έρημα μπαλκόνια. Οι γείτονες έχουν χαθεί. Κλείστηκαν και ανασαίνουν με την βοήθεια των κλιματιστικών και της τηλεόρασης. Καμία κίνηση. 
Δυναμώνω την ένταση της μουσικής και πιάνω στα χέρια μου ένα από τα πολλά ακόμη υπάρχοντα μου. Τη φωτογραφική μου μηχανή. Φυσάω την σκόνη και με τα δάχτυλα μου τη σκουπίζω με μεγάλη φροντίδα. Αυτή είναι η μυστική πυξίδα μου. Ο φακός της καταγραφής και της αποκρυπτογράφησης. Αναστοχασμός. Αυτό που βλέπουμε μέσα από ένα βρεγμένο παράθυρο. 
Η μουσική τελείωσε και η σιωπή γίνεται ανυπόφορη. Πηγαίνω μέχρι την κουζίνα να προσθέσω ακόμη ένα ποτό και ν’ αδειάσω το γεμάτο αποτσίγαρα τασάκι. Επιστρέφω στο ράφι με τους δίσκους μου και αποφασίζω πως χρειάζομαι την παρέα του Bud Powell. 
Χτες το βράδυ σκεφτόμουν τη Μ. τον καιρό που πρωτογνωριστήκαμε. Το βαθύ μπλε πουλόβερ της και το πολύχρωμο κασκόλ της που δεν το αποχωριζόταν ποτέ. Την κόρνα από το αμάξι της που έδινε το σύνθημα για νέες περιπέτειες ερωτικής φύσεως και το έντονο κραγιόν στα χείλη της στο πρώτο μας ραντεβού. 
Απόψε τη σκέφτομαι πάλι. Και δεν φταίει η μουσική γι’ αυτό. Η συναισθηματική αγωγή μου δεν επιτρέπει άλλωστε τέτοιου είδους συγκινήσεις. Πόσο μάλλον τώρα που βρίσκομαι σε μια επαναληπτική αποδιοργάνωση όλων των αισθήσεων. 
Η ζέστη με έχει αφοπλίσει και δεν μπορώ τελικά παρά να χαζεύω τη δική μου επανάσταση κάτω απ’ το σουτιέν της γειτόνισσας που απλώνει με ψυχρό σαγηνευτικό βλέμμα τα ρούχα της στο τεντωμένο σκοινί. 
Παρέμεινα για αρκετή ακόμα ώρα να την κοιτάζω και έδωσα ένα άτυπο ραντεβού μαζί της, πως, όταν μπει μέσα, θα πάω και `γω με τη σειρά μου να ξαπλώσω...

-Ακούστε το podcast εδώ: http://official.fm/tracks/282202

*O Hior Chronik  γεννήθηκε στην Αθήνα το ’74.  Η ενασχόληση του με τη μουσική άρχισε απο πολύ νωρίς δουλεύοντας ως παραγωγός στον Jazz Fm στις αρχές της δεκαετίας του 90’ και σε  διάφορα μουσικά περιοδικά ως συντάκτης. Με την δημιουργία της μουσικής ξεκίνησε να πειραματίζεται πριν 6 χρόνια  εστιάζοντας περισσότερο στον κινηματογραφικό ήχο. Η μουσική του στηρίζεται στο πιάνο και τα μακρόσυρτα μελαγχολικά ηχοτοπία όπου διαμορφώνουν εναν ήχο  περιβαλλοντικό πέρα απο εκφραστικές δεσμεύσεις. Η πρώτη του κυκλοφορία ονομαζεται  « Im a Tree»  2010 απο την καναδική Les Enregistrements Variables. Φέτος τον χειμώνα αναμένεται η κυκλοφορία του δεύτερου αλμπουμ με τίτλο «Unspoken Words» για λογαριασμό της mu:nest label και σ αυτό συμπεριλαμβανονται συνεργασίες με τους Akira Kosemura, Natalie Beridze / Tba, Haruka Nakamura, Aaron Martin, R. Doering και Zinovia. Με την Zinovia αποτελούν τους Pill-oH και η πρώτη τους δουλειά θα κυκλοφορήσει απο την Kitchen Label λίγο πριν τα Χριστούγεννα.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ