10. Τα «άπληστα» καρότσια. Ξέρετε, αυτά που θέλουν ή 50λεπτο ή ευρώ για να «ξεκλειδώσουν» και να μπορέσεις να κάνεις τη δουλειά σου. Και αν τύχει και δεν έχεις ψιλά ξεκινάει το κυνήγι του αδέσποτου καροτσιού. Στην καλύτερη, κάποιος -ευτυχώς- θα είναι τόσο άπλας που θα το έχει παρατήσει δίπλα σε καμιά θέση πάρκινγκ. Στη χειρότερη, παίρνεις το καλαθάκι σου και παθαίνεις εξάρθρωση ώμου.
9. Το μποτιλιάρισμα στους διαδρόμους. Συνήθως προκαλείται: 1. από κυρίες που παρατάνε το καρότσι τους μέσα στη μέση και διαβάζουν επί ένα τέταρτο την ετικέτα από τη μουστάρδα (;) 2. από μπαμπάδες που παρατάνε το καρότσι τους μέσα στη μέση και τρέχουν να μαζέψουν τα αλαλάζοντα παιδάκια τους 3. από υπαλλήλους του σούπερ μάρκετ που θεωρούν ότι η καταλληλότερη στιγμή ανεφοδιασμού των ραφιών είναι Σάββατο πρωί.
8. Ηρωική έξοδος όταν ΔΕΝ έχεις ψωνίσει. Αρχικά, να καταγγείλω εδώ το γεγονός ότι στα περισσότερα σούπερ μάρκετ δεν υπάρχει μια νορμάλ έξοδος (που να μην περνάει από ταμείο) για κάποιον που δεν έχει αγοράσει κάτι. Εμ, δεν έχεις εξυπηρετηθεί, δηλαδή, εμ πρέπει να κάνεις και δρόμο μετ’ εμποδίων για να βγεις από κει μέσα. Και το πλέον ισοπεδωτικό, είναι όταν καλείσαι να περάσεις και Ιερά Εξέταση από την υπάλληλο: «Ψάχνετε κάτι και δεν το βρήκατε; Πείτε μου, να σας βοηθήσω;» *τσιριχτή, ένρινη φωνή*
7. Misplaced προϊόντα. Είναι δύο ειδών. Στην πρώτη κατηγορία είναι αυτά τα προϊόντα που ενώ τους τελευταίους 10 μήνες βρίσκονταν σε ένα συγκεκριμένο ράφι, ξαφνικά και απροειδοποίητα μετακομίζουν σε ένα άλλο, περίπου 3 διαδρόμους πιο κάτω. Στη δεύτερη (και ενοχλητικότερη) κατηγορία, ανήκουν εκείνα τα προϊόντα που είναι τοποθετημένα αλλού ντ’ αλλού. Όχι, πείτε μου, τι δουλειά έχουν τα αναψυκτικά δίπλα στα χαρτιά υγείας; Ε; ΕΕΕ;;;
6. Το ζύγισμα της μαναβικής. Δόξα τω Θεώ, τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα έχει λυθεί και μπορείς να ζυγίζεις τα μηλαράκια σου στο ταμείο. Όχι, όμως, σε όλα τα σούπερ μάρκετ, με αποτέλεσμα όταν φτάνεις στο ταμείο και σε ρωτάει η υπάλληλος «Τα ζυγίσατε;», εσύ να την κοιτάς με ύφος γκάου, τύπου Μπουλά στις «Σαββατογεννημένες» και οι πίσω να σε βρίζουν από μέσα τους. Και απ’ έξω τους ενίοτε.
5. Οι εξαφανισμένοι υπάλληλοι. Συμβαίνει συχνότατα στα ψυγεία, ειδικά σε μικρότερου μεγέθους σούπερ μάρκετ, που αυτός που σου κόβει το τυρί είναι ο ίδιος που δουλεύει και στην αποθήκη. Εσύ αναγκάζεσαι να ξεροσταλιάζεις μπροστά στο ψυγείο με τα αλλαντικά, ξέροντας ότι αν πας να φωνάξεις έναν υπάλληλο, θα σου πάρουν τη σειρά. Damn it.
4. Οι «κλεφτοσειράδες». Είναι αυτοί που σου κλέβουν τη σειρά στα προαναφερθέντα ψυγεία και παραγγέλνουν πράγματα για ένα λόχο. Και είναι κι οι υπεύθυνοι για τη μεγαλύτερη αδικία του πλανήτη: όταν ανοίγει και δεύτερο ταμείο, φεύγουν από την ουρά και με ένα σλάλομ, τσουπ βρίσκονται πρώτοι πρώτοι. Πού πας κυρά μου; Ο επόμενος έχει σειρά. Ο Ε-ΠΟ-ΜΕ-ΝΟΣ! (συγγνώμη, αλλά αγανάκτησα!)
3. Οι σακούλες. Ή καλύτερα, οι βρωμοσακούλες. Που λες και τις κατασκευάζουν επίτηδες για να μην ανοίγουν. Έτσι, κάθε φορά το σκηνικό είναι το εξής: εσύ στο ταμείο, περιμένουν από πίσω καμιά 10αριά, ψάχνεις να βρεις ψιλά για να εξυπηρετήσεις και παράλληλα προσπαθείς να βάλεις τα πράγματα στις σακούλες. Που δεν ανοίγουν με τίποτα. Τέτοιο άγχος ούτε στις εξετάσεις για το Proficiency.
2. Η αδιάκριτη ταμίας. Είναι αυτή που ρίχνει κλεφτές ματιές στα πράγματα που έχεις αγοράσει (πόσο σπαστικό) και μετά σχολιάζει κι από πάνω (!). «Παρτάκι θα κάνουμε;» (έχεις πάρει μπύρες και γαριδο-πατατάκια), «Είναι η ώρα του γλυκού, ε;» (έχεις πάρει σοκολάτες), «Αρχίσαμε διατροφή; Ε, βέβαια, καλοκαίρι έρχεται!» (έχεις πάρει γιαούρτι 2% και γαλοπούλα με χαμηλά λιπαρά). Την επόμενη φορά, θα πάρω πακοτίνια και cottage για να την μπερδέψω.
1. Η γκαντεμιά της ουράς. ΤΟ χειρότερο όλων. Είναι η στιγμή που ο μπροστινός σου στην ουρά του ταμείου «ξέχασε να πάρει κάτι». Που κάποιο από τα προϊόντα του δεν περνάει από το μηχάνημα. Που δεν έχει ζυγίσει τα παντζάρια (βλ. 6). Που τελειώνει η κορδέλα στη μηχανή. Που πληρώνει με κάρτα. Γενικά, είναι η στιγμή που κάνει έρωτα ο Δίας.
Bonus εμπειρία: Παρότι είμαι η βασίλισσα της γκαντεμιάς της ουράς, το κουλότερο μου έχει συμβεί με ταμία γνωστού σούπερ μάρκετ, η οποία θεώρησε ότι οι πιπεριές που είχα πάρει δεν ήταν καλές, μου άρπαξε τη σακούλα και πήγε στη μαναβική -άκουσον, άκουσον- για να τις αλλάξει! Το πόσο το χάρηκα όταν συνειδητοποίησε πως οι πιπεριές ήταν ένα βήμα πριν από το σάπισμα και εγώ είχα προλάβει να πάρω τις καλύτερες, δεν περιγράφεται.
[Προσθέστε κι εσείς!]
