Το Hotel Ariston, ένα ξενοδοχείο που εμπνέεται τόσο από την μυστηριακή και ερωτική ιστορία του όσο και από την ιστορία της υποβαθμισμένης πλατείας Βαρδαρίου, χτίστηκε τη δεκαετία του '50 και σταμάτησε να λειτουργεί μόλις πέντε χρόνια πριν. Σήμερα, το επταόροφο παλιό κτήριο του ξενοδοχείου που απαριθμεί πάνω από πενήντα χρόνια ύπαρξης ανοίγει τις πύλες του ή μάλλον τις πόρτες των δωματίων του για να φιλοξενήσει έργα και καλλιτεχνικές εκφράσεις περίπου 80 καλλιτεχνών στα πλαίσια της 15ης Μπιενάλε Νέων Μεσογείου. Το project του Άριστον ξεκίνησε 7/10 και μέχρι την ολοκλήρωση του στις 6/11 θα παρουσιάσει εκτός από την κύρια έκθεση πρότζεκτ, περφόρμανς, συναυλίες, προβολές ταινιών και workshops που θα προσπαθήσουν να ενταχθούν στο χώρο και να αναζωογονήσουν το ξενοδοχείο.
Το ερώτημα της συμβίωσης της τέχνης με την πραγματικότητα, της δημιουργικής συγκατοίκησης του καλλιτέχνη με τον επισκέπτη και της αλληλεπίδρασης της τέχνης με την καθημερινότητα που είναι το μήνυμα και το ζητούμενο (Symbiosis?) της Μπιενάλε φαίνεται να επιτυγχάνεται στα δωμάτια του Άριστον. Ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο μετατρέπεται σε χώρος δημιουργίας και καλλιτεχνικής έκφρασης, γεμίζει ξανά κόσμο και ζωή.
Η επίσκεψη στο Άριστον είναι μια βιωματική εμπειρία που ξεκινάει από την είσοδο σου στο ξενοδοχείο. Ο μικρός χώρος της ρεσεψιόν βρίσκεται στον ισόγειο αφού πρώτα ανέβεις ελάχιστα σκαλιά μαζί με το φουαγιέ που φιλοξενεί τα πάρτυ, τις συναυλίες και τα περισσότερα event που θα γίνουν στα πλαίσια του πρότζεκτ. Η στενή σκάλα που σε οδηγεί στους πάνω ορόφους είναι βαμμένη με μια κόκκινη γραμμή που σου δείχνει την πορεία που πρέπει να ακολουθήσεις. Καθώς ανεβαίνεις εικόνες εναλλάσσονται μπροστά στα μάτια σου. Κάθε όροφος και μια ξεχωριστή συστοιχία δωματίων και έργων. Μια τραμπάλα, ένα καταθλιπτικό νυφικό δωμάτιο, ένα σκοτεινό δωμάτιο φαντασμάτων με κόκκινες λεπτομέρειες, μια μάσκα με γαρίδες, η ιπτάμενα αποσύνθεση των αντικειμένων ενός δωματίου, μια βιντεοπροβολή με την όψη μιας γυναίκας να διστάζει να απαντήσει στην ερώτηση του συνομιλητή της "Τι άλλο κάνεις;", μια φωτογραφική ακολουθία στους διαδρόμους με έναν γυμνό άντρα να στέκεται σε διάφορα σημεία του ξενοδοχείου, ένα κόκκινο τηλέφωνο, οι χοντρές κουρτίνες των δωματίων και η ξεφτισμένη μπογιά στους τοίχους.
Οι επτά όροφοι του Άριστον δανείζουν τα δωμάτια τους στους καλλιτέχνες, με τον τέταρτο όροφο να χρησιμοποιείται μόνο για την παρουσίαση της performance The Hunt. Στον έβδομο που στην ουσία περιλαμβάνει ένα χαμηλοτάβανο δωμάτιο που σου δίνει την αίσθηση ότι το ξενοδοχείο είναι έτοιμο να καταρρεύσει, η καλλιτέχνις έχει χρησιμοποιήσει αντικείμενα που βρήκε στο ξενοδοχείο, τα έχει διασκορπίσει και τα έχει πασπαλίσει με αλεύρι. Κατεβαίνοντας, σταματάμε και πάλι στον έκτο όροφο. Σε ένα από τα δωμάτια το concept του έργου επιβάλλει η μπαλκονόπορτα να μένει ανοιχτή. Ψυχρός αέρας μπαίνει από αυτήν. Έξω το ψιλόβροχο δυναμώνει. Από τόσο ψηλά μπορείς να δεις τα φώτα από την απέναντι πολυκατοικία με τα πολλά διαμερίσματα, ενώ δεξιά απλώνεται η άδεια Εγνατία.
"Δεν υπάρχει τηλέφωνο, ούτε υποδοχή, αλλά είμαστε σίγουροι ότι θα βρείτε το δρόμο, σε αυτό το ξενοδοχείο φαντασμάτων που γίνεται χώρος γιορτής ή σκανδάλου, μνήμης ή λήθης, μυστήριου ή εκπλήξεων, μοναξιάς ή συντροφικότητας, αποκαλύψεων ή αποκρύψεων, παιχνιδιού ή δουλειάς, και ταυτόχρονα είναι και ένα πραγματικό μέρος και ένα φανταστικό." Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο το μπλε κόκκινο νέον παραμένει αναμμένο,
Ariston Hotel.
*Οι φωτογραφίες είναι από το blog των εθελοντών της 15ης Μπιενάλε Νέων Μεσογείου και από τη σελίδα του Hotel Ariston στο facebook.
σχόλια