Γενικά η Ολλανδία είναι μια χώρα χωρίς εξάρσεις. Φαινομενικά τουλάχιστον. Απεργίες γίνονται πολύ λίγες και συνήθως για μερικές ώρες μόνο. Διαμαρτυρίες και πορείες γίνονται αλλά με περιορισμένη συχνά συμμετοχή και ως επί το πλείστον χωρίς σοβαρά επεισόδια. Αν εξαιρέσει κανείς τις συγκρούσεις της αστυνομίας με τις ομάδες των καταληψιών (squatters – καταλήψεις σε ακατοίκητα σπίτια) που γίνονται κατά καιρούς, και κάτι μικροεπεισόδια με χουλιγκάνους του Άγιαξ κυρίως, τίποτα άλλο δεν φαίνεται να διαταράσσει την ηρεμία και τη γαλήνη της πάλαι ποτέ ναυτικής εμπορικής αυτοκρατορίας.
Ακόμα και όταν έσκασε η οικονομική κρίση στην Ευρώπη και η δεξιά-ακροδεξιά κυβέρνηση Ρούτε ανήγγειλε γερές περικοπές (δε γίνεται λόγος εδώ για λιτότητα, παρά μόνο για περικοπές), οι μόνοι που αντέδρασαν σθεναρά ήταν τα μέσα μαζικής μεταφοράς (τα οποία είναι δημοτικές επιχειρήσεις επιδοτούμενες απο το κράτος) και η καλλιτεχνική κοινότητα. Και επειδή οι αγγελίες για προσφορά εργασίας μοιάζουν αμείωτες, είχε κανείς την εντύπωση ότι αυτή η χώρα δεν πλήττεται πραγματικά από την κρίση, μιας και δουλειές φαινομενικά υπάρχουν, και ότι ίσως η νεοφιλελευθερη κυβέρνηση να χρησιμοποιούσε την γενική κρίση για να κόψει επιδόματα, επιχορηγήσεις και προυπολογισμούς που ανέκαθεν θεωρούσε «περιττούς» και ανώφελους.
Τι τον νοιάζει τώρα τον Βίλντερς ή τον Ρούτε αν το εισητήριο για μια όπερα παραδείγματος χάρην, για θέση στην πέμπτη σειρά, ανέβηκε από 34,5 ευρώ που ήταν περισι, σε 72 ευρώ φέτος! Τέχνη μόνο για όσους μπορούν να πληρώσουν λοιπόν. Εδώ και χρόνια το κράτος επιχορηγούσε παραγωγές, φεστιβάλ, μουσεία, συναυλιακούς χόρους και παραστάσεις έτσι ώστε να μπορεί να πηγαίνει και ο απλός κοσμάκης που δεν είχε να ξοδέψει 70 ευρώ για ένα εισητήριο. Με το πρόσχημα της κρίσης, κόπηκαν αυτα.
Κι έτσι, σιγά σιγά, η εικόνα μιας χώρας πλούσιας, που φροντίζει ΟΛΟΥΣ τους πολίτες της με την ίδια ζέση, που στηρίζει το δικαίωμα στις ίσες ευκαιρίες και βοηθά τους αδύναμους να σταθούν κι αυτοί στα πόδια τους, μιας χώρας που στηρίζει τις τέχνες όχι για να τις καθοδηγήσει - όπως κάποιοι αναγνώστες βιάστηκαν να σχολιάσουν σε ένα προηγούμενο ποστ εδω - αλλά για να δώσει πρόσβαση σε όλους τους φιλότεχνους να παρακολουθούν δρώμενα με βατό εισητήριο, η εικόνα μιας τέτοιας χώρας-παραδείσου άρχισε να ξεφτάει επικίνδυνα.
Και μπορεί να μην φαίνεται παραέξω πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα, μιας και οι Ολλανδοί κάνανε πάντα οικονομία σε βαθμό τσιγγουνιάς (Let’s go Dutch) αλλά και δεν τους αρέσει να κάνουν επίδειξη πλούτου, το πρόβλημα όμως υπάρχει και αποτυπώνει την πικρή αλήθεια ότι ακόμα και σε μια χώρα πλούσια, δυτικοευρωπαϊκή, με αποικιακή ιστορία και παγκόσμια οικονομική ισχύ, υπάρχει κόσμος, ολοένα και περισσότερος, που λυγίζει κάτω από την βαριά του μοίρα.
Λίγες μέρες πριν κυκλοφόρησε η εφημερίδα Het Parool με πρωτοσέλιδο τίτλο «Περισσότερες αυτοκτονίες στο Άμστερνταμ λόγω κρίσης». Και άρχισαν τα πράγματα να φαίνονται γι’ αυτό που πραγματικά είναι. Ειδική οργάνωση που ασχολείται με το θέμα (GGD) ανακοίνωσε ότι υπάρχει αύξηση στις αυτοκτονίες λόγω της ανεργίας και των χρεών που δεν μπορούν να πληρώσουν οι πολίτες. Το 2010 καταγράφηκαν 89 αυτοκτονίες στην πόλη του Άμστερνταμ. Τα προηγούμενα χρόνια ο μέσος όρος των αυτοκτονιών ήταν 73. Μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 2011 η οργάνωση GGD έχει καταγράψει ήδη 80 αυτοκτονίες και ο αριθμός αυτός πιθανολογείται ότι θα ανέβει αισθητά μέχρι να βγει κι αυτή η χρονιά.
Υπάρχει αύξηση των αυτοκτονιών και σε ολόκληρη τη χώρα. Η κρατική στατιστική υπηρεσία αναφέρει πως υπάρχει αύξηση της τάξης του 5% στις αυτοκτονίες στην Ολλανδία, δηλαδή από 1.525 που ήταν το 2010, φέτος, μέχρι στιγμής, έχουν φτάσει τις 1.600. Η αύξηση παρατηρείται κυρίως στο ηλικιακό γκρουπ από 40 έως 65.
Το ίδιο δημοσίευμα αναφέρει πως στην Ιρλανδία οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν κατά 13% και στην Ελλάδα 17%. Η μόνη χώρα που είχε πτώση ήταν η Αυστρία.
Οι Ολλανδοί ετοιμάζουν ειδική ομάδα κρούσης, ή μάλλον βοήθειας, η οποία θα απαρτίζεται από γιατρούς, κοινωνικούς λειτουργούς, σχολικούς και άλλους συμβούλους, και τους οποίους θα εκπαιδεύσουν αρχικά στο να «διαβάζουν» σωστά τα σημάδια της τάσης για αυτοκτονία με σκοπό να προλαμβάνουν όσους τείνουν προς αυτή τη απελπισμένη λύση.
Εντωμεταξύ συνεχίζεται η κατάληψη της πλατείας μπροστά από το Ολλανδικό χρηματιστήριο από τη πρωτοβουλία Occupy Amsterdam, παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες των καταστηματαρχών της περιοχής και του χρηματιστηρίου να διώξουν τα αντίσκοινα και τους ακτιβιστές. Και το κρύο σφίγγει κι αυτό.
σχόλια