Χθες Τετάρτη 6 Απριλίου ένας 36χρονος Ιρανός αυτοπυρπολήθηκε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των κατά τα άλλα νηφάλιων Ολλανδών, στην πλατεία Νταμ, στην καρδιά του τουριστικού Άμστερνταμ.
Το βίντεο που ακολουθεί σοκάρει!
Δύο βήματα στην κυριολεξία από τον οβελίσκο του Εθνικού Πολεμικού Μνημείου και ακριβώς απέναντι από το Βασιλικό Παλάτι, η περίφημη Ολλανδική ησυχία και ηρεμία διαταράχθηκε για ακόμη μια φορά, αφήνοντας τους πάντες να αναρωτιούνται πως γίνεται σε μια πολιτισμένη δυτική χώρα όπου φαινομενικά όλα δουλεύουν ρολόι, να συμβαίνουν τακτικά τέτοιες «εκρήξεις». Γιατί δεν είναι η πρώτη φορά που σείεται συθέμελα η τάξη και η ασφάλεια της Ολλανδικής πρωτεύουσας. Τα γεγονότα είναι αρκετά και θα τα αναφέρω χωρίς χρονική σειρά.
Ένα χρόνο πριν, την παραμονή της ημέρας της βασίλισσας, ένας Ολλανδός μπήκε με το αυτοκίνητο του στην παρέλαση που είχε στηθεί προς τιμήν της Βεατρίκης. Σε μια τρελή πορεία, που στόχο είχε να πλήξει την βασιλική οικογένεια, ο οδηγός παρέσυρε και σκότωσε 5 (άσχετα) άτομα, πριν ρίξει τελικά το όχημα σε ένα μνημείο και αφού ήδη είχε περάσει ασφαλής από μπροστά του η άμαξα με τους γαλαζοαίματους. Ο διάδοχος μετά της συζύγου πριγκήπισας Μάξιμα ακόμα δεν μπορούν να το πιστέψουν. Η Βεατρίκη χλόμιασε και μαζί της χλόμιασαν και πολλοί άλλοι φιλοβασιλικοί και-μη Ολλανδοί που είδαν πόσο εύκολος στόχος είναι η βασιλική οικογένεια αλλά και η κοινωνική γαλήνη της χώρας.
Πριν καλά καλά ξεκινήσει η χρηματοπιστωτική κρίση σε Αμερική και Ευρώπη, ένας Ολλανδός πήδηξε από τον ουρανοξύστη της Philips γιατί είχε μόλις απολυθεί από εταιρία που στεγαζόταν δίπλα στον ουρανοξύστη. Από τότε έχουν αναφερθεί άλλα 6 παρόμοια περιστατικά.
Την πρώτη χρονιά μου στο Άμστερνταμ, παραμονή Χριστουγέννων, άκουσα να πυροβολούνε κάποιον, δίπλα μου, στην ίδια πλατεία Νταμ και γυρνώντας αντίκρυσα στα 100 μέτρα έναν αιμόφυρτο μεγαλόσωμο άντρα να ξεψυχάει στο πλακόστρωτο, σε ένα σκηνικό απόλυτου σπλάτερ. Την επομένη άκουσα ότι επρόκειτο για νονό της ρωσσικής μαφίας.
[Άλφεν αν ντε Ράιν, "Waarom?" - "Γιατί;"]
Όπως μας πληροφόρησε πρώτος ο φίλος αναγνώστης σε σχόλιο του εδώ χθες Κυριακή 10 Απριλίου, το περασμένο Σάββατο ένας 24χρονος Ολλανδός από την μικρή πόλη (70.000 κατοικων - 25 χλμ από το Άμστερνταμ) Άλφεν αν ντε Ράιν, άνοιξε πυρ αδιακρίτως με αυτόματο όπλο μέσα σε ένα εμπορικό κέντρο και σκότωσε 6 πριν δώσει τέλος και στη δική του ζωή. Ο νεαρός ήταν μέλος λέσχης οπλοφορίας ενώ στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί και για παράνομη οπλοκατοχή.
Το 2004, ο σκηνοθέτης Τέο Βαν Γονγκ, δισέγγονος του αδερφού του μεγάλου ζωγράφου, δολοφονείται εν ψυχρώ στο δρόμο από έναν 32χρονο Ισλαμιστή Ολλανδό Μαροκινής καταγωγής. Ο Τέο ήταν γνωστός πολέμιος του συντηρητικού Ισλάμ και, ανάμεσα σε άλλα, είχε φτιάξει ένα αμφιλεγόμενο ντοκιμαντέρ για τις γυναίκες στο Ισλάμ (Submission). Ο δράστης δήλωσε πως ο σκηνοθέτης πρόσβαλε το Ισλάμ με τις ταινίες και τις δηλώσεις του. Το τελευταίο φιλμ πριν τη δολοφονία του ήταν ένα φιλμ αφιερωμένο στον επίσης δολοφονημένο αρχηγό του ακροδεξιού κόμματος «Βιώσιμη Ολλανδία», Πιμ Φορτάουν. Ο Πιμ προοριζόταν να γίνει ο νέος πρωθυπουργός, μιας και το κόμμα του είχε σημειώσει πρωτοφανή άνοδο στις δημοσκοπήσεις πριν τις εκλογές του 2002, και είχε υποσχεθεί στον Τέο να τον κάνει υπουργό πολιτισμού.
[Σε πολλούς δεν άρεσαν αυτά που έλεγε ο Πιμ]
Τον Μάιο του 2002 και 9 μέρες πριν τις εκλογές όπου ο Πιμ θα γινόταν κατά πάσα πιθανότητα ο νέος πρωθυπουργός της Ολλανδίας, ένας 33χρονος Ολλανδός animal rights activist και environmentalist extremist τον δολοφόνησε στο παρκινγκ ενός τηλεοπτικού στούντιο όπου έδινε συνέντευξη. Ο Πιμ ήταν ανοιχτά ομοφυλόφιλος και είχε κάνει δηλώσεις όπως «η Ολλανδία γέμισε, όχι άλλους μετανάστες» και «το Ισλάμ είναι μια οπισθοδρομική θρησκεία». Κάποτε ήταν και κομμουνιστής, πριν περάσει στο κόμμα των Εργατικών και μετά ανεξαρτητοποιηθεί. Ήταν η πρώτη δολοφονία πολιτικού στην Ολλανδία μετά από τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου.
Αυτά είναι ίσως τα πιο τρανταχτά παραδείγματα γεγονότων που δεν ταιριάζουν με την εικόνα της Ολλανδίας ως χώρας που διέπεται από κανόνες δικαίου, που στεγάζει το διεθνές δικαστήριο και την Europol, που καυχιέται για τη συνοχή και την ισότητα που χαρακτηρίζει την κοινωνία της. Στην Ελλάδα της διαφθοράς και των τεράστιων προβλημάτων δεν είχαμε πρόσφατα καμία τέτοιου είδους πολιτική δολοφονία… και ούτε πρόκειται θέλω να ελπίζω. Έχουμε βέβαια τρομοκρατία…
Τι πήγε στραβά στο βασίλειο της Ολλανδίας; Γιατί ένας λαός που έχει όλα τα μέσα να εκφραστεί πολιτικά (ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται) μέσα από τα κρατικά μίντια ή τις ενεργές και δραστήριες τοπικές οργανώσεις, αρπάζει ένα πιστόλι και σημαδεύει την κοινωνική ειρήνη κατακούτελα; Γιατί ένας λαός που φημίζεται για τη διπλωματία του, για τη συναίνεση του, για τις κυβερνήσεις συνεργασίας, για την εμμονή του στο «μέσο όρο», στην ισοπεδωτική ισότητα και τις ίσες ευκαιρίες, στη νομιμότητα αλλά και την ανοχή, στο μεσαίο γκρίζο χώρο και τη μέση οδό, φτάνει στο ακραίο σημείο να δολοφονεί όποιον δεν του αρέσει;
Μια απλή απάντηση είναι η εξής: όταν μια κοινωνία «πιέζει» τους πολίτες της να είναι πάντα μετρημένοι στις αντιδράσεις και τις απόψεις τους, όταν οι εξάρσεις θεωρούνται συλλήβδην εξωτικά φρούτα, όταν το μάντρα τους τους υπαγορεύει να είναι όλοι στο ίδιο επίπεδο χωρίς να ξεχωρίζει κανείς πάνω από το μέσο όρο, φαινομενικά τουλάχιστον, τότε δεν υπάρχει ορατή διέξοδος για όποια συσσωρευμένη δυσαρέσκεια. Και κάθε τόσο ραγίζει η φαινομενική ηρεμία με ένα γεγονός που θα ταράξει τους καλόβολους Ολλανδούς, για να επανέλθουν όλα στο κανονικό μετά από λίγο. Μια περίεργη εκτόνωση/ αποσυμπίεση Ολλανδικής πατέντας. Έτσι, για να ξεσκεπάζεται για λίγο η πραγματική εικόνα των πραγμάτων, για να σπάει μία στο τόσο η φούσκα της ευημερίας και της ευδαιμονίας.
Σε μια χώρα όπου οι αντιφάσεις δίνουν και παίρνουν, όπου το διεθνές ποινικό δικαστήριο της Χάγης συνυπάρχει με τις εταιρίες χημικών που προμηθεύουν με χάπια έξτασης ολόκληρο τον πλανήτη, όπου ο ιδιοκτήτης coffeeshop μπορεί να πουλάει χόρτο αλλά όχι και να το προμηθεύεται (!), τί αντιδράσεις μπορεί να περιμένει κανείς και πόσο αδικαιολόγητες μπορεί να είναι;
Ο 36χρονος Ιρανός που αυτοπυρπολήθηκε χθες στην πλατεία Νταμ ήταν, σύμφωνα με επίσημα χείλη σημερινής ενημέρωσης, ο Kambiz Roustayi, μετανάστης στον οποίον οι αρχές είχαν αρνηθεί να δώσουν άσυλο. Υπέκυψε στα τραύματα του λίγα λεπτά αργότερα, κι ενώ περαστικοί προσπαθούσαν μάταια να τον σβύσουν ...
Αλήθεια επίσης είναι ότι τα τελευταία 10 χρόνια η ολλανδική κοινωνία και πολιτική σκηνή έχει κάνει στροφή προς το ακροδεξιότερο και οι παλιές καλές μέρες της ολλανδικής πρωτοπορίας και ανεκτικότητας μοιάζουν πλέον μακρινό παρελθόν. Κάθε πέρυσι και καλύτερα…
Και οι μετανάστες που ζητούν άσυλο ζούνε την ακροδεξιόστροφη πολιτική της νέας κυβέρνησης στο πετσί τους. Διαβάζουμε σήμερα στις εφημερίδες ότι οι αυτοκτονίες μεταναστών που δεν τους χορηγείται άσυλο, ανδρών ειδικά, από το Ιράν είναι συχνότερες τα τελευταια χρόνια. Η μεταναστευτική πολιτκή έχει σκληρύνει αρκετά και τα νέα ότι θα πρέπει Ιρανοί μετανάστες να επιστρέψουν στο αυταρχικό καθεστώς της πατρίδας τους είναι δυσβάσταχτα. Ένας από αυτούς, ο πολιτκός πρόσφυγας Mehdy Kavousi έραψε το στόμα και τα μάτια του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την επικείμενη απέλαση του.
ΥΓ.
Στην πλατεία Νταμ, στο σημείο μηδέν για τον άτυχο Ιρανό Kambiz Roustayi, λίγα λουλούδια, κεριά, σημειώματα και 3 πυροσβεστήρες δίπλα σε πλακάτ που γράφει "No Human Is Illegal", τώρα....
σχόλια