" Υ.Γ. Γνωρίζοντας το αντικαταστατικό των γραπτών μου, σε περίπτωση που οι ιθύνοντες της Συγγρού με έχουν ξεχάσει στα κατάστιχά τους, παρακαλώ όπως πράξουν τα δέοντα. Δεν αναφέρω τη λέξη διαγραφή γιατί διαγράφεσαι από κάτι που υπάρχει. Και η Ν.Δ., όπως την είχαμε στο μυαλό, έχει σταματήσει προ πολλού να υπάρχει. Είτε ως εκφραστής της ιδεολογίας που υπερασπίστηκε σε αιματηρά χρόνια ο τσοπάνος παππούς μου από το Μεγάλο Ελευθεροχώρι Λαρίσης. Είτε ως η παράταξη του Αβέρωφ για την οποία αγωνίστηκε ο πατέρας μου. Είτε ως το κόμμα που δε φοβόταν τους δρόμους και τις πλατείες και επέλεξα να το υπηρετήσω πριν 15 χρόνια. Εξελίχθηκε, με ευθύνη όλων μας, σε ένα κόμμα-τραβεστί, που εδράζει στο φυσικό του χώρο."
Την εβδομάδα αυτή μπορούσε κανείς να γράψει για αναρίθμητα θέματα. Παραμερίστηκαν ωστόσο όλα, μόλις ανακάλυψα, κατά παντελή τύχη, την επιστολή του Κώστα Χατζή, το κλείσιμο της οποίας και παραθέτω αυτούσιo. Ο εν λόγω πολιτικός είναι ένας νέος άνθρωπος, που μόλις αποσχίστηκε, με τον πλέον τολμηρό και υπεύθυνο τρόπο, από το κόμμα του, τη Νέα Δημοκρατία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ΄την αρχή.
Πριν δύο περίπου χρόνια έκανα το μεγάλο λάθος, όπως αποδεικνύεται, να πιστέψω στο νεοεκλεγέντα Αντώνη Σαμαρά και να εγγραφώ, λόγω του γεγονότος αυτού, στην ΟΝΝΕΔ. Ο Σαμαράς ξεκίνησε πολύ καλά, με απομάκρυνση Ρουσόπουλου-Βουλγαράκη, με δηλώσεις περί "Εθνικής Ελλάδος" στο εξωτερικό, με υπεύθυνη στάση στη λαθρομετανάστευση. Θαύμασα τότε στις ικανότητες του και εγγράφηκα στη νεολαία λίγο καιρό πριν τις εκλογές ανάδειξης του νέου αρχηγού της ΟΝΝΕΔ. Οι βασικοί υποψήφιοι , δύο. Ένας εξ αυτών, ο Κώστας Χατζής.
Αρχικά ήμουν σε δίλημμα, λόγω άγνοιας των πεποιθήσεων τους. Ερευνώντας ωστόσο το θέμα προκειμένου να ψηφίσω, είδα ότι ο συγκεκριμένος υποψήφιος είχε το -καλό για εμένα, κακό για το πολιτικό σύστημα- συνήθειο να μη "μασάει" τα λόγια του. Εξέφραζε την γνώμη του, σκληρή, ακραία για κάποιους πολλές φορές, με αυτοπεποίθηση και χωρίς ρητορικές ακροβασίες. Είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που οφείλουν να διέπουν έναν αρχηγό νεολαίας. Όπως φαντάζεστε, τον ψήφισα.
Ο Χατζής δεν εκλέχτηκε(τι...περίεργο!). Έκτοτε δεν έμαθα νέα του. Έκτοτε άλλαξαν πολλά. Έφυγα από την ΟΝΝΕΔ, απελπίστηκα από τον Σαμαρά, αηδίασα από τα κόμματα. Άλλαξα βέβαια αρκετά και τις πεποιθήσεις μου, με αποτέλεσμα, να ανακαλύψω πολλά σημεία διαφωνίας με τον ψηφισθέντα υποψήφιο. Ποτέ όμως δεν αμφισβήτησα τον αυθορμητισμό του. Δυο μέρες πριν διάβασα την επιστολή. Δύο μέρες πριν, δικαιώθηκα μεθ' υπηρεφάνειας.
Όσον αφορά την επιστολή, σε πολλά σημεία διαφωνώ ρητά. Δεν είμαι αντιμνημονιακός, ούτε αντι-Παπαδημικός(μέχρι να δω το έργο του), ούτε πιστεύω σε οργανωμένο σχέδιο ξεπουλήματος της χώρας. Σε άλλα συμφωνώ. Κυρίως, στο ότι ο Σαμαράς φαγώθηκε από ενδοκομματικούς μηχανισμούς. Ποιος όμως δίνει αξία σε όλα αυτά όταν βλέπει ένα νέο , προσηλωμένο επί χρόνια στο κόμμα, να αποτάσσεται το βόλεμα, να τα βάζει κατάμουτρα με το παρακμάζον κόμμα του και να αποχωρεί βροντοφωνάζοντάς το , γνωρίζοντας τις συνέπειες για τη μετέπειτα καριέρα του;
Αν ένα θετικό στοιχείο μπορώ να μου προσάψω , είναι ότι δε μισώ ποτέ αυτούς με τους οποίους διαφωνώ , εφόσον η διαφωνία τους έχει ιδεολογική βάση. Ακόμη και να διαφωνώ ριζικά με κάποιον, εφόσον είναι ιδεολόγος, τρέφω σεβασμό και ακούω με προσοχή την γνώμη του. Με τον Χατζή σε κάποια ζητήματα διαφωνώ ριζικά. Η πράξη του όμως υπερβαίνει επιμέρους διαφωνίες και τον καθιστά παράδειγμα προς όσους πίστεψαν βαθιά(όσο αυτός) σε πολιτικά πρόσωπα και απογοητεύτηκαν.
Την εβδομάδα αυτή μπορούσε κανείς να γράψει για αναρίθμητα θέματα. Τόσο αναρίθμητα, που χάνεσαι, και προτιμάς να γράφεις για πρόσωπα.
ΥΓ: Αναδημοσιευθέν από fititis.gr στις 18/11
σχόλια