Τι ενδιαφέρον έκανες την προηγούμενη εβδομάδα; Πήγα στο παλιό βρεφοκομείο Αθηνών -και πρώην Δημοτική Πινακοθήκη- στην Πειραιώς, όπου άφηναν λέει τα μωρά που δεν ήθελαν μέσα σε ένα πράγμα που μοιάζει με ψωμιέρα, και τα αναλάμβανε το βρεφοκομείο. Το βρήκα προχωρημένο ακόμα και για σήμερα.
Τι σκέφτεσαι για αυτό το Σαββατοκύριακο; Θα κάτσω μέσα με τις πιτζάμες να γράψω μόνη μου και με παρέα και άμα παρασυρθώ μπορεί να βγω να χορέψω. Ελπίζω να μην έχει παγωνιά διότι δεν ανάβουν καλοριφέρ στην πολυκατοικία.
Προτείνεις καμιά ταινία για το σινεμά; Λέω να δω το low budget “Σούπερ Δημήτριος” που έχασα στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης όπου πήρε και βραβείο κοινού.
Καμιά ταινία για το σπίτι; Μόλις κατέβασα το “Moonstruck” με την Cher και τον Nicolas Cage σε βρεφονηπιακή ηλικία επειδή μια φίλη ισχυρίζεται ότι είναι φοβερά ευχάριστο.
Κάπου πού να πάω να φάω; Στο Mama Roux στην Αιόλου που το έχουν Διεθνείς Μυτιληνιοί φίλοι και είναι φτηνό και τζαζ. Και στο ΡΑΚΟΡ, στον Κεραμεικό.
Και τι να παραγγείλω εκεί; Στο Mama Roux πάρε Street Party με σούπα Gumbo. Την Κυριακή στο ΡΑΚΟΡ πάρε Θεατρικό Παιχνίδι.
Πού σου αρέσει να πίνεις τα ποτά σου; Στο «Νησί» στην Καβάλα γιατί μπαίνω και είναι όλοι φίλοι και λένε τέλειες μεταμεσονύκτιες ατάκες τις οποίες χρησιμοποιώ μετά στα βιβλία μου. Και όταν πάει έξι, λένε, «Κάτσε, νωρίς είναι ακόμα». Τέτοιες φάτσες έχει μερικά βράδια στο 7Jokers, στο ‘Τσιν Τσιν’ και στο «Ταφ», όταν στο μπαρ κάθεται ο Γιώργος και ξεπατωνόμαστε στο χορό.
Ψώνισες τίποτα καλό τελευταία; Τέρμα τα ψώνια. Μόνο ανταλλακτικά παζάρια τύπου, Θα σου δώσω πέντε μήλα να μου δώσεις ένα μεταχειρισμένο βρακί.
Σε ποιο καινούριο μέρος πήγες τελευταία; Πήγα στην παθολογική του νοσοκομείου Καβάλας ως συνοδός συγγενή. Είχε υπέροχη θέα, καλές νοσοκόμες, βαριεστημένους γιατρούς και ο χρόνος περνούσε πάρα πολύ αργά.
Άκουσες κανέναν καλό δίσκο; Το τελευταίο της P.J. Βρήκα κάτι κασέτες στο πατρικό μου και ενθουσιάστηκα με τους Βάγια Κον Ντίος. Περιμένω να μου στείλουν οι Bocomolech τον δίσκο τους σε βινύλιο.
Κανένα καλό βιβλίο να περάσω την ώρα μου; "SOLO", του Ράνα Ντασγκούπτα. Ό,τι δεν ήθελα να μάθω για τη Βουλγαρία αλλά χάρηκα που το έμαθα. Μαφιόζοι, ματαιωμένοι επιστήμονες, ένας post–gipsy μαγικός βιολιστής που μεγάλωσε με τα γουρούνια αλλά σου χύνει με το βιολί του τα μυαλά στα πατώματα και ο ψυχοσωματικός έρωτάς του με τον χορευτικό ποιητή. Μας φαντάζομαι να συγκατοικούμε όλοι μαζί, με τον φίλο μου, φίλες και ένα γουρουνάκι, σε ένα σπίτι όπου θα συμβαίνουν άξαφνες απαγγελίες, πενιές και τρομερά χορευτικά πάνω από το βραδινό γκούλας. Όταν η τέχνη - ή το γκούλας - είναι μάπα, το γουρουνάκι θα κλάνει.
Σε ποια έκθεση να πάω; Damien Hirst στη Gagosian, αν σου αρέσουν τα πουά. Αλλιώς πήγαινε δίπλα, Βασ. Σοφίας 9, «Μεγάλοι Ρώσοι Ζωγράφοι» που έχει και εμπριμέ.
Βρήκες πουθενά κάτι καλό και φτηνό; Βρήκα ένα διαμέρισμα στην πλατεία Αγ. Ειρήνης με θέα και κοινωνική διάθεση.
Βρήκες κανένα ενδιαφέρον gadget; Έχω ανάμικτα συναισθήματα για το ότι το iphone έχει Lomo. Εμένα η Diana Lomo θέλει τρία λεπτά για να τραβήξει. Αλλά κάνει ένα ωραίο κλατς.
Έπαιξες κανένα videogame; Έχω να παίξω από το «Χάπι Λου», όπου έπαιζα Tomb Raider. Ούτε και τότε έπαιζα, αλλά όλοι νομίζουν ότι η ‘Χάπι-Λου’ είμαι εγώ, οπότε... Επίσης νομίζουν ότι έχω ζήσει στη Γλασκόβη και ότι έχω δουλέψει ως Παραπλανητής Μαρτύρων στην αστυνομία, από αυτούς που κάθονται στη σειρά σαν εγκληματίες για να μπερδέψουν τους μάρτυρες.
Έχεις κολλήσει με κανένα site; Με το www.birdsontheroad.blogspot.com επειδή το ζάλιζα μέχρι να πάθω αστιγματισμό. Και με guardian.co.uk , issuu.com/compressivehumans/docs/metaman και xkcd.com.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου στενό στην πόλη;
Η Αριστοφάνους, επειδή είναι η γέφυρα ανάμεσα στην Ευρώπη και στο Μπαγκλαντές. Έχεις διαφορετική αίσθηση σε κάθε της άκρη.
Πού έχεις βαρεθεί να πηγαίνεις; Στο Παγκράτι. Εκτός δηλαδή από αίσθηση ασφάλειας και σουπερμάρκετ κάθε τρία τετράγωνα, τι προσφέρει το Παγκράτι;
Πού δεν θα βαρεθείς να πηγαίνεις; Στο Παγκράτι. Καλή είναι η ασφάλεια.
Τι περιμένεις με αγωνία αυτό το μήνα; Να τελειώσω το βιβλίο που γράφω για την κρίση, τους νεοπάνκηδες, τα επιθετικά δώρα γενεθλίων, την χαρά της έλλειψης εργασίας και την επιδημία πηδήματος από τα μπαλκόνια. Και να γίνει βιβλίο το “Heart, not shoes”.
Η Εύη Λαμπροπούλου προσπαθεί να γράψει καινούριο βιβλίο. Έχει γράψει τα βιβλία «Χάπι Λου», «Σχεδόν σούπερ» και «Όλα τα μήλα», εκ των οποίων το πρώτο αγαπήθηκε πολύ από φοιτητές, μαμάδες και εβδομηντάχρονους. Και τα άλλα αγαπήθηκαν αλλά από λιγότερο κόσμο. Δεν έχει ιδέα τελικά ποιο είναι το τάργκετ γκρουπ της. Και άλλη Λαμπροπούλου εδώ. www.evi-labropoulou.com
Για το αγαπημένο project της εδώ: / Αν ενδιαφέρεστε για μετανάστες ή λογοτεχνίαhttp://www.birdsontheroad.blogspot.com/
σχόλια