Θες να φύγεις, να αρχίσεις να τρέχεις μακριά. Μακριά από όλους και από όλα. Με αυτό το ξέφρενο βήμα που νιώθεις λες και έχεις ατέλειωτα αποθέματα ενέργειας και αντοχής, αυτό που σε κάνει να θες να πας ακόμα πιο γρήγορα, ακόμα πιο μακριά.
Θες να φύγεις για να δεις άλλα μέρη, μέρη απάτητα, μέρη άγρια και ίσως αφιλόξενα, αλλά το έχεις πραγματικά ανάγκη,σε σημείο να μην υπολογίζεις ούτε καν τους φόβους που σε συντροφεύουν χρόνια τώρα. Να φύγεις μόνος σου, με ένα σακίδιο στους ώμους και να περπατήσεις σε όλα τα βουνά, σε όλους τους δρόμους, σε όλα τα μέρη που έχεις ονειρευτεί, όλα τα μέρη που έχεις χαζέψει κατά καιρούς σε ίντερνετ και περιοδικά, να σου δώσεις την ευκαιρία να σε ανακαλύψεις επιτέλους, να αναμετρηθείς με τον εαυτό σου, τους φόβους σου, αλλά να αποκτήσεις και την ευχέρεια να ανακαλύψεις τα ταλέντα σου, τα δυνατά σου σημεία,την ψυχή σου εν τέλει.
Να μυρίσεις τον παγωμένο αέρα στα βουνά της Αργεντινής αγναντεύοντας τη θέα των μισοκρυμμένων από την ομίχλη βουνών της ένα πρωινό, να εξερευνήσεις τη Χιλή από άκρη σε άκρη διασχίζοντας την είτε με τρένο-ένα παλιό απωθημένο-, είτε με τα τοπικά λεωφορεία. Πώς αλλιώς να την δεις άλλωστε τη χώρα; Να μιλήσεις με τους ντόπιους, να παρατηρήσεις την καθημερινότητα τους, πώς ζουν, πώς περνούν τη μέρα τους, τι τρώνε, τι μουσική ακούν, τι ρούχα φοράνε, πώς συμπεριφέρονται στον διπλανό τους. Να μπεις στην ενδοχώρα και να ζήσεις τον παλμό της πόλης και των κατοίκων της. Να ζήσεις πάλι τη γρήγορη εναλλαγή εικόνων, ήχων, μυρωδιών, θορύβων. Κάποιοι κάτι σου θυμίζουν, άλλοι είναι πρωτόγνωροι. Και το ταξίδι συνεχίζεται. Ουρουγουάη, Περού, Κολομβία, Βενεζουέλα. Χώρες για τις οποίες δεν ξέρεις πολλά, χώρες που διατηρούν ακόμα το μυστήριο τους καλά σε όλους εμάς που δεν τις έχουμε επισκεφθεί ακόμα. Χώρες με αρχαίο πολιτισμό, ιστορικά παράξενα αλλά και μπόλικο κίνδυνο nowadays.
Αν προσθέσεις και τις σκόρπιες φήμες που ακούς από εδώ και από εκεί από διάφορους που διηγούνται ιστορίες φίλων τους, η συνταγή είναι έτοιμη. Το μόνο που μένει είναι να παρθεί η απόφαση. Πάντα ζήλευα αυτούς που ταξιδεύουν, αυτούς που θέλουν να γνωρίσουν καινούρια μέρη, νέους ανθρώπους, αυτούς που δεν φοβούνται την αλλαγή. Το μοναχικό ταξίδι προϋποθέτει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, προϋποθέτει θάρρος, ισχυρή θέληση και περιέργεια.
Κάποιες φορές μοιάζει με φυγή, αλλά ακόμα και αυτό ίσως είναι αναγκαίο. Αναγκαίο για την ανασυγκρότηση, αναγκαίο για την εσωτερική σου ηρεμία, για την εσωτερική σου γαλήνη. Για να είσαι μετά ακόμα πιο δυνατός. Το εμπόδιο είναι μόνο ένα. Ο φόβος. Αλλά αυτός θα ξεπεραστεί με το πρώτο βήμα ακόμα και αν αυτό ειναι τρεμάμενο. Θα είσαι εσύ με τον καλύτερο σου φίλο, τον εαυτό σου!
