Από τη στιγμή που μπαίνει ο Δεκέμβρης , είναι δύσκολο να μη μιλήσεις για Χριστούγεννα . Έστω και για να πεις ότι τα αντιπαθείς ή ότι είναι (πια) ευκαιρία να γεμίσουν τα ταμεία . Και να πω ότι έχεις άδικο...Ανοίγεις την τηλεόραση και θα δεις μόνο διαφημίσεις για παιχνίδια (αυτοκίνητα και μπρατσωμένες φιγούρες για τα αγόρια , μωρά που κατουράνε για τα κορίτσια) , θα μάθεις απέξω τα τραγουδάκια του Jumbo , θα σιχαθείς τη ζωή σου να βλέπεις το φορτηγό της Κόκα-κόλα . Οι βιτρίνες θα γεμίζουν στολίδια , δώρα κλπ , η πόλη θα στολιστεί (όχι τόσο όσο παλιά) με φωτάκια και θα υπάρχουν παντού βιβλία για παραδοσιακά μελομακάρονα . Και κάπως έτσι μπαίνουμε όλοι στο <<πνεύμα των Χριστουγέννων>>.
Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι ένα κύμα ευτυχίας που έρχεται από τη χαρούμενη μουσική , τα φώτα και τις μυρωδιές . Πολύ λιγότερο η διάθεση που μας πιάνει αυτές τις μέρες να κάνουμε καλές πράξεις . Αλλά μόνο εκείνες τις μέρες . Τα Χριστούγεννα για μας είναι ένα διάλειμμα καλοσύνης , οι φιλανθρωπίες ξεπηδούν από παντού και αναρωτιέσαι που ήταν όλοι αυτοί τον υπόλοιπο χρόνο . Δεν υπάρχουν δυστυχισμένοι όλο τον υπόλοιπο χρόνο ; Δεν πρέπει να μιλάμε όμορφα ο ένας στον άλλο όλο τον υπόλοιπο χρόνο ; Γιατί να αποφεύγεις ένα καβγά μόνο επειδή είναι Χριστούγεννα ; Γιατί να μην αποφεύγουμε να τσακωνόμαστε χωρίς λόγο , όλο τον υπόλοιπο χρόνο ; Γιατί η καλή διάθεση να μην κρατάει όλο το χρόνο ; Το πνεύμα των Χριστουγέννων έχει χαθεί κάπου ανάμεσα στα ράφια με τα στολίδια και την εχθρικότητα όσων τα μισούν , γιατί , όχι , δεν τα αγαπάνε όλοι . Καμία σχέση με εκείνη την τριάδα που ταλαιπώρησε το Σκρούτζ . Γιατί εκείνη η τριάδα , θύμισε στο Σκρούτζ το πραγματικό πνεύμα των Χριστουγέννων . Πήρε έναν άνθρωπο εγωιστή , φιλάργυρο , παρτάκια , δύσπιστο και εν μια νυκτί τον έκανε ανοιχτόκαρδο και ανοιχτοχέρη . Γιατί αυτό είναι το θαύμα των Χριστουγέννων . Ο γεροξούρης χαρακτήρας του Ντίκενς δεν είναι η εξαίρεση σε ένα κόσμο γεμάτο καλοσύνη . Είναι ο κανόνας σε ένα κόσμο που χρειάζεται την αγάπη όσο ένας χαμένος στην έρημο . Είδε τη δυστυχία που σκόρπιζε η κακία του στους άλλους μέσα σε μια νύχτα , μέσα σε τρία Χριστούγεννα και αποφάσισε να αλλάξει . Για πάντα ; Όταν πέρασαν τα Χριστούγεννα ; Ποιος ξέρει ; Μήπως άρχισε πάλι να βασανίζει τον υπάλληλο του ; Μήπως φερόταν πάλι άσχημα στον ανιψιό του ; Μήπως ήταν γι' αυτόν ένα διάλειμμα λίγων ημερών , όπως είναι και για μας ; Τα Χριστούγεννα δεν είναι μια γιορτή , είναι τρόπος σκέψης .
Είναι να μην αφήνεις 100 άτομα να περιμένουν στην ουρά , αλλά να τους εξυπηρετήσεις με υπομονή και ευγένεια , γιατί δε φταίνε σε τίποτα . Είναι το να πεις ένα "δεν πειράζει" όταν κάποιος πέφτει πάνω σου , αντί να αναθεματίζεις . Είναι να λες αυτό που θες ήρεμα , χωρίς να φωνάζεις . Είναι το να μην πληγώνεις , όποτε μπορείς να το αποφύγεις . Είναι να πεις ένα καλημέρα στο γείτονα για να πάει καλά η μέρα . Είναι το να διαλέξεις να μην κοροϊδέψεις το συμμαθητή σου και να τον αφήσεις στην ησυχία του . Είναι το να αφήσεις τον υπολογιστή για λίγο κλειστό και να πας να βοηθήσεις κάπου που σε χρειάζονται . Είναι το να λες και ένα ευχαριστώ γι' αυτά που έχεις . Να βλέπεις και τους συγγενείς σου πότε πότε χωρίς να περιμένεις μια γιορτή για να τους θυμηθείς . Όχι , ο παχύσαρκος Άγιος των Αμερικάνων δεν έχει να κάνει με αυτό . Ούτε τα λαμπιόνια ούτε τίποτα . Είναι ένα τεράστιο ντόμινο όπου μια καλή πράξη μπορεί να πυροδοτήσει εκατομμύρια άλλες . Γιατί ως γνωστόν , το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ιαπωνία , μπορεί να σηκώσει ανεμοστρόβιλο στην Αμερική .
