Είναι αυτή η γωνία λίγο πιο κάτω στο τέρμα του δρόμου που περιμένει. Με περιμένει. Είναι αρκετά μακριά όμως για τα μάτια μου που χωρίς γυαλιά δεν τα καταφέρνουν. Τα γυαλιά τελευταία αποφάσισαν να παίξουμε κρυφτό. Οπότε η γωνία μου είναι άγνωστη. Σαν τον άγνωστο με το καπέλο που μου είπε να μην κόψω τα μαλλιά μου, γιατί, λέει, μου πάει το μακρύ.
Είναι ιδιαίτερη γωνία φαντάζομαι. Οξεία, αμβλεία ή αυστηρά 90 μοίρες, δεν ξέρω. Αλλά με περιμένει. Κι έχω αρχίσει να την περιμένω κι εγώ τελευταία. Μα οι γωνίες δεν κουνιούνται, όλοι το ξέρουν αυτό..Θύμωσα τις προάλλες. Θύμωσα γιατί δε θέλω να κάνω την πρώτη κίνηση. Οι πρώτες κινήσεις είναι αγχωτικές, εξευτελιστικές. Ψυχρολουσία είναι οι πρώτες κινήσεις. Σε κανέναν δεν αρέσουν οι πρώτες κινήσεις. Κι ας τις κάνει. Οι πρώτες κινήσεις δεν έχουν να κάνουν με αδρεναλίνη. Οι πρώτες κινήσεις έχουν να κάνουν με τέλος. Το τέλος που θα έρθει θέλεις δε θέλεις. Το τέλος αυτού που προηγήθηκε ή το τέλος αυτού που προσμένεις. Το φοβούνται οι άνθρωποι το τέλος. Δεν τους αφήνει να βάλουν γυαλιά να δούνε την αρχή.
Η γωνία στέκεται καρτερικά. Είναι φορές που αποφεύγω να τη σκέφτομαι. Κανείς δε θέλει τις αρνητικές εκπλήξεις. Άλλες φορές πάλι τη συλλογιέμαι έντονα. Κάποιες μέρες με πιάνει εμμονή με τη γωνία μου. Προσπαθώ να την προσωποποιήσω, να της δώσω όνομα, άρωμα, αύρα. Άλλες πάλι σκέφτομαι μήπως την έχω “ξαναστρίψει” αυτή τη γωνία και δεν το θυμάμαι. Κι αν δεν το έχω καταλάβει; Μπορεί να μιλούσα στο τηλέφωνο ας πούμε, ή να άκουγα μουσική με τα hands-freeκαι να χόρευα με τις νότες. Μπορεί ακόμα, πλησιάζοντάς τη, το βλέμμα μου να έπεσε στην γωνία απέναντι. Ακόμα-ακόμα και να μην ήταν έτοιμη τότε η γωνία-“υπό κατασκευή”. Λες να ήμουν στο τσακ να στρίψω και να με φώναξε κάποιος από την αντίθετη κατεύθυνση και να χάθηκε η στιγμή; Κι αναρωτιέμαι τελικά αν οι στιγμές που χάνονται βρίσκονται μια στις τόσες..once in a blue moon. Κι αν βρίσκονται, είναι οι ίδιες;
Η γωνία με περιμένει. Μπορεί να το ξέρει, μπορεί και όχι. Και γνωρίζω ότι το να πλησιάζω σε απόσταση αναπνοής δεν είναι αρκετό. Ούτε για τη γωνία, ούτε για μένα. Αλλά δεν ξέρω αν τολμώ να προχωρήσω ακόμα. Οι γωνίες μπορεί να γίνουν πολύ τρομακτικές. Κι ανέκαθεν δεν ήμουν των ταινιών τρόμου.
..Αποφάσισα να μην ψάξω τα γυαλιά μου. Αποφάσισα να πάω στον οφθαλμίατρο που είναι λίγο πιο κάτω στο τέρμα του δρόμου..Αμέσως μετά τη γωνία..Ούτως ή άλλως το χρειάζομαι ένα check-up.
σχόλια