Ήταν μια μέρα σαν τις άλλες , θυμάμαι και εμείς μιλούσαμε ώρες πολλές , τα κλασικά , εμένα όμως το μυαλό μου δεν ήταν εκεί ταξίδευε όπως πάντα . Εσύ θυμάμαι έκανες παράπονα για τον δικό σου , έψαχνες θυμάμαι το συστατικό για την τέλεια σχέση . Τα' χες όλα και όμως δεν σου έφταναν ήθελες λέει περισσότερα . Ήταν όλα καλά , ζήταγες όμως τα καλύτερα . Ζητούσες το τέλειο γιατί τα άλλα δεν σε γέμιζαν.
Άπληστοι άνθρωποι , αδηφάγα πλάσματα , μεθυσμένοι από την επιτυχία πάντα προσμένουμε κάτι καλύτερο κάτι πιο δυνατό . Χάνουμε όμως την ουσία . Δεν λέω είναι καλό να ονειρευόμαστε , είναι καλό να κάνουμε όνειρα να τρέφουμε ελπίδες . όμως φοβάμαι πως το χάνουμε . Φοβάμαι πως βουτάμε σε ωκεανούς ενώ δεν ξέρουμε κολύμπι . Τυφλωμένοι από το πάθος μας για περισσότερα , χάσαμε και αυτά που είχαμε . Δεν εκτιμήσαμε το φίλο που μας στάθηκε όταν δεν είχαμε κανένα , δεν εκτιμήσαμε εκείνη την αγκαλιά τα ξημερώματα , δεν καταφέραμε να εκτιμήσουμε τα όσα μας προσφέρθηκαν τόσο απλόχερα . Ψάχναμε συνεχώς κάτι καλύτερο με τρόπο άπληστο και εγωιστικό κυνηγούσαμε τη ευτυχία , σαν κυνηγοί το θήραμα . Αφήσαμε τους πάντες και τα πάντα γίναμε άπληστοι , μεταλλαχτήκαμε σε πλάσματα περίεργα αλλοτριωμένα , γυμνά από οποιαδήποτε ηθική και όλο αυτό γιατί ; Γιατί χαθήκαμε μες στις σιωπές ; γιατί δεν μάθαμε να ικανοποιούμαστε μ' αυτά που έχουμε ; Θέλαμε πάντα κι άλλα ενώ δεν ξέραμε πώς να διαχειριστούμε αυτά που ήδη είχαμε . Κοιτάγαμε τον δίπλα ενώ δεν βλέπαμε μπροστά μας . Εσύ όμως ναι εσύ κοίτα για λίγο τον εαυτό σου στον καθρέφτη και πες μου ειλικρινά τι έκανες για σένα σήμερα ; Με κοιτάς μ' ένα βλέμμα σιγουριάς όμως η φωνή σου ίσα που βγαίνει , τρομαγμένη απαντάς «Κυνήγησα την ευτυχία ».
Μήπως όμως τελικά μέσα σε όλο αυτό το χάος, ξέχασες να είσαι πραγματικά ευτυχισμένη ; Σταμάτα λοιπόν να ψάχνεις την ευτυχία τόσο επίμονα , θα'ναι πάντα μέσα σου , εκεί ακριβώς που την άφησες..
