LIFOLAND
Mικροπράγματα /

H αγαπημένη μου εικαστική εγκατάσταση.

Στα μέσα με τέλη των '90ς, τα installations ήταν σχεδόν τα μόνα που μετρούσαν στο χρηματιστήριο της τέχνης. Ήταν δύσκολο να βρεθώ σε γκαλερί ή μουσείο στο Λονδίνο (ζούσα εκεί και η σύγχρονη τέχνη ήταν η τρέλα μου) και να μην υπάρχουν εγκαταστάσεις. Γύρω τους μαζευόταν όλος ο κόσμος, αγνοώντας τους πίνακες ή τις φωτογραφίες που κρέμονταν στους γύρω τοίχους.<br> Κάποτε πέρασε η μόδα και τότε ήταν που βρήκα, επιτέλους, μία εγκατάσταση που πραγματικά μου άρεσε.

Facebook Twitter
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
1




Το μισοφωτισμένο χωριό της Rachel Whiteread (2006-2008).





Τα φώτα είναι σβηστά στη μεγάλη αίθουσα του μουσείου. 





Γύρω στα 200 παλιά κουκλόσπιτα (τα μάζευε για πάνω από 20 χρόνια στη συλλογή της η Whiteread) μαζί, φτιάχνουν το Place (Village), το μεγαλειώδες έργο της. 





Είναι όλα χειροποίητα, ρετρό κουκλόσπιτα, διαφορετικών αρχιτεκτονικών στυλ, άλλα ψηλά άλλα κοντά, άλλα μεγάλα άλλα μικρά.





Βαλμένα κοντά το ένα στο άλλο, να φτιάχνουν μια ετερόκλητη κοινότητα σπιτιών, μια ετερόκλητη κοινότητα ζωών. 



 


Κάθε σπίτι έχει τη δική του ιστορία να πει, ξυπνώντας αναμνήσεις που δεν είχαμε, σε μια κλίμακα που ποτέ δε ζήσαμε. 





Τα σπίτια φωτίζονται από μέσα. Σε προκαλούν να κρυφοκοιτάξεις στο εσωτερικό τους, στα περιποιημένα δωμάτια. 





Είναι πανέμορφα αλλά εγκαταλελειμμένα. Και έτσι καθώς περπατάς στους δρόμους του μικροσκοπικού (αλλά στο μυαλό σου γιγάντιου) χωριού, τα άδεια και μοναχικά σπίτια σού προκαλούν, τελικά, μια μελαγχολική απορία.




Και μια παράξενη, απόκοσμη, νοσταλγική ζεστασιά.


1

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
1 σχόλια
Billy Bo
Billy Bo
Ίσως από τις πιο συντηρητικές εγκαταστάσεις που έχω δει.Δεν θα το έλεγα σύγχρονο σε καμία περίπτωση.Ανάγει μια επίσκεψη στην legoland ως μια επίσκεψη σε μουσείο σύγχρονης τέχνης.Το κυρίως πρόβλημα είναι το θέμα της κυριολεκτικής μορφής που προβάλλει το έργο, σαν η καλλιτέχνις να προσπαθεί να αποσπάσει την εύνοια του ακαλλιέργητου/μέσου κοινού που θεωρεί μόνο τα "ευκόλως" αναγνώσιμα έργα, όπως της αναγέννησης ή του ρεαλισμού/ρομαντισμού, ως έργα τέχνης, ενώ την αφαίρεση ή το πολύπλοκο μήνυμα το σχολάει ως "καλά, αυτό το κάνω και εγώ"."Αχ, το όμορφα σπιτάκια...!! Πάμε σιγα, σιγά και στην επόμενη αίθουσα τώρα, γιατί πιάστηκα;"