ΕΚΛΟΓΟΡΑΜΑ: Ιστορίες απ’ το βαθύ λαρύγγι (ΦΙΝΑΛΕ - χωρίς χάπι-εντ)

 

... Έκανε κι η μύγα κώλο! Το σκεφτόταν καμιά δεκαριά μέρες τώρα, που αυτούσια κομμάτια διαλόγων, περιστατικών, χαρακτήρων διαρρέονταν σε συνέχειες στη Lifo.

 

«Ιστορίες απ’ το βαθύ λαρύγγι» έγραφε ο τίτλος και μόλις πάταγε το link, του ‘ρχόταν ζάλη. Η Φ., απ’ τον Πολιτικό Σχεδιασμό, η κ.Κ., από την Επιτροπή Αγώνα, η αφεντομουτσουνάρα του ως «Χερουβείμ» του Προέδρου, ο Θ., από τη Νεολαία...

 

Αυτό το λαρύγγι θα ‘θελε λίγο να το σφίξει, αλλά έκανε υπομονή. Με το που θα τελείωνε όλο αυτό το εκλογικό τσίρκουλο, θα τους περνούσε όλους από κόσκινο και θα σου ‘λεγα εγώ που το βρήκε τρυπημένο η σκατόμυγα και πέρασε μέσα.

 

Αυτά σκεφτόταν μέχρι χθες, Κυριακή πρωί, που είχε ξημερώσει παράξενα ήσυχη για το Κόμμα. Τα μόνα μηνύματα στο κινητό του ήταν από τις συνήθεις πηγές του στις εταιρείες δημοσκοπήσεων. «Είστε σε καλό σημείο. Για την ώρα βρίσκεστε στο 3,9%», του έγραφε μία από αυτές.

Προς στιγμήν, είχε σκεφτεί να «ανεβάσει» το μήνυμα της στο Twitter, αποκρύπτοντας τα στοιχεία της και για να τονώσει λίγο το κλίμα. Αλλά κρατήθηκε. Αυτή η μέρα δεν είχε μόνο 24 ώρες. Χρειαζόταν προσοχή.

 

Αντ’ αυτού είχε τηλεφωνήσει στον Πρόεδρο για να του πει τα νέα, να τον «ανεβάσει», να είναι εκείνος ο αγγελιοφόρος της πρώτης καλής είδησης ΑΥΤΗΣ της μέρας.

Ξεκλείδωσε το i-phone και κάλεσε. Φορτσάτα και χαρωπά ξεκίνησε να του δίνει το στίγμα, όμως κάτι στις αντιδράσεις του Προέδρου, δεν του άρεσε. «Καλά, καλά», του είπε, «θα μου τα πεις κι από κοντά. Αργότερα» και του έκλεισε το τηλέφωνο, χωρίς να προλάβει να τον ρωτήσει αν βρισκόταν καθ’ οδόν για το Κόμμα.

 

Όλοι οι όροφοι ήταν περίεργα ήσυχοι. Όσοι είχαν έρθει από τις 7 δούλευαν σαν να έπαιζαν δίπλα στον Μπάστερ Κήτον. Αθόρυβα. Δεν του άρεσε αυτό. Παλιά, πριν τη διάσπαση της «μεγάλης δεξιάς παράταξης», τέτοια ώρα γινόταν της μαϊμούς το πανηγύρι: ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, υπολογιστές, ανοιχτά και στην τσίτα, καφέδες και τυρόπιτες να πηγαινοέρχονται, βρισίδια, γέλια και τηλέφωνα, ακόμη και στην τουαλέτα.

 

Η ώρα είχε πάει 11:00. Θα πεταγόταν να ψηφίσει και θα γύριζε σφαίρα. Βγαίνοντας, το μάτι του «γύρισε». Η Mercedes του Προέδρου φαρδιά – πλατιά μπροστά στο «φυλάκιο» του Κόμματος. Τόση ώρα ήταν επάνω, λοιπόν!  Και δεν του είχε πει ούτε ν’ ανέβει ούτε να τον καλέσει στο εσωτερικό... Άσχημο σημάδι.

 

Πήγε, ψήφισε, γύρισε με την ψυχή στο στόμα. Το μόνο που βρήκε ήταν μια εθελόντρια μ’ έναν τόνο χαρτούρα στα χέρια να τον ψάχνει. Και πάλι ησυχία. Κατά τις 2 το μεσημέρι, ώρα δελτίων και ξεψυχισμένων εκτιμήσεων για το εκλογικό αποτέλεσμα, πήραν να καταφθάνουν τα στελέχη. Περίεργα πελιδνά, σάμπως βαριεστημένα, σίγουρα ανόρεχτα. Ο Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου έβγαζε τα μάτια του τηλεκοντρόλ στο ζάπινγκ, ανέκφραστος.

 

Στραβοχυμένος στην περιστρεφόμενη καρέκλα, με το τηλεκοντρόλ να αναπαύεται σαν μαύρο άκαμπτο ζώο στην τεράστια κοιλιά του, δεν έβγαζε άχνα. Απλώς παρατηρούσε τους υποψήφιους του Κόμματος να προσπαθούν να συγκρατήσουν την τσαντίλα τους στα πάνελ του τηλεοπτικού χαμού.

Αυτή η κατάσταση μέχρι τις 6 το απόγευμα. Όταν οι δημοσιογράφοι άρχισαν να ψελλίζουν κάτι για πανηγυρισμούς στην Κουμουνδούρου. «Ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται για την ώρα στο σπίτι του. Δεν υπάρχει ενημέρωση για το αν θα μεταβεί άμεσα στα γραφεία του Κόμματος, πάντως στον ΣΥΡΙΖΑ εισέρχονται από στιγμή σε στιγμή για μία πρώτη σύσκεψη», μετέδιδε ο ΣΚΑΪ.

 

Το καπάκι έφυγε απ’ τη χύτρα. «Δες μούτρα! Δες, δες μούτρα για 2^ο κόμμα, για άνθρωπο που θέλει να μας κυβερνήσει!». Ο Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου έσπασε τη σιωπή του που θα λέγανε και τα σαϊνια των φυλλάδων. Ύβρεις και φλιτζανάκια προσγειώνονταν στο πάτωμα,

 

Χριστοί, Παναγίες και καντηλέρια έφευγαν σούμπιτα στον 5^ο. Εκεί που ο Πρόεδρος είχε κλειδωθεί απ’ το πρωί.

 

Στις 7, η έναρξη μετάδοσης των exit polls είχε τυλίξει σε κερί το μεγαθήριο της Λεωφόρου. Οι εθελοντές και οι λοιποί «θαμώνες» έβλεπαν τις κάρτες να διαδέχονται η μία την άλλη, τα ποσοστά και τα γραφήματα να πριονίζουν τα θεμέλια του κόμματος κι εκείνοι να μην μπορούν ούτε για κατούρημα να σηκωθούν απ’ τις κουτσές καρέκλες.

 

Twitter και Facebook «έχασκαν» με τα χθεσινάς updates «συσπείρωσης» και «ελπίδας». Και τι να γράψεις, δηλαδή; Στη Α’ Αθηνών «τον ήπιαμε», στην Β’ κερνάμε κολλυβάκια ζεστά;

 

Έως τις 11 το βράδυ, οι πολιτικοί αρχηγοί όλων των κομμάτων είχαν πιάσει στασίδι μπροστά στις κάμερες, ερμηνεύοντας, συμπεραίνοντας, (ακόμη και) απειλώντας...

 

Ύστερα από 40λεπτο mental treatment στον ίδιο του τον εαυτό, ο Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου, κάλεσε στο εσωτερικό του Προέδρου, προσπαθώντας να μαλακώσει τη φωνή του.

 

«- Έλα. Πρέπει σιγά σιγά να “αποψύξουμε” τη 2^η δήλωση. Σε παρακαλώ, βγες. Οι δημοσιογράφοι έχουν ζαλίσει τον κώλο των ανθρώπων στο Γραφείο Τύπου».

 

Παύση.

 

«- Ας περιμένουν. Ας περιμένουμε λίγο ακόμη». Και του το ‘κλεισε.

 

«Οριστικά εκτός Βουλής», έγραφε το σουπεράκι του Alpha κάτω από το γράφημα του Κόμματος.

Στις 00.00 ακριβώς, χτύπησε το τηλέφωνο του λογογράφου του Προέδρου και μισό λεπτό μετά το εσωτερικό του πρώτου τη τάξει «Μουτζαχεντίν» που τις τελευταίες μέρες κοίταζε καχύποπτα τους πάντες.

 

Στο screen saver του PC του είχε «καρφώσει» μία τεράστια μπλε μυγοσκοτώστρα. Λάλημα κανονικό.

 

Η σύσκεψη στον 5^ο κράτησε μόνο 20 λεπτά. Όχι κάμερες, όχι δημοσιογράφοι. Μόνο μια γραπτή επιθετική δήλωση που διατύπωνε κατάπληξη και ανησυχία για το ρεκόρ του ΣΥΡΙΖΑ και την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Τελεία. Και παύλα. Και σβήστε τα φώτα.

 

Παλιότερα, βγαίνοντας από την κρύπτη του ιδιαίτερου γραφείου του, θα χαιρετούσε έναν προς έναν, ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους του Κόμματος.

 

Αυτή τη φορά, έφυγε στα κρυφά, όπως μπήκε. Στο ασανσέρ, παρέα με τα μπρατσωμένα gargoyles, μπήκε μαζί του και μια μύγα.  Για μια στιγμή αισθάνθηκε, όπως κάποτε: δυνατός, μετά τη «λαστιχιά» της απόρριψης στο αξύριστο μάγουλο του, μ’ εκείνη την ψευδαίσθηση λήψης αποφάσεων ζωής και θανάτου. Όταν η σιχαμένη ακούμπησε στον καθρέφτη του ασανσέρ, απλώς κατέβασε το χέρι του πάνω της.

 

Βγήκε κάπως ξαλαφρωμένος και με τους «φουσκωτούς» ακόμη αλαφιασμένους από τη γροθιά στον καθρέφτη που ταρακούνησε την καμπίνα. Αύριο θα έβλεπε τι θα έκανε...