Ευτυχώς που ο Πάγκαλος είναι πολιτικός. Αν η ζωή τα είχε φέρει αλλιώς και είχε κάποια καλλιτεχνική ανησυχία θα παρακολουθούσαμε την πτώση του από κάποιο εξώφυλλο. Όπως συμβαίνει με το κάθε «τζάνκι» της φήμης που βλέπει την εποχή του να τον ξεπερνά και το κοινό να του γυρίζει την πλάτη. Τώρα μένει να παρακολουθούμε την πτώση του στις καρέκλες των καλεσμένων των σοβαροφανών παρουσιαστών (σ.σ όποιος καλεί τον Πάγκαλο ξέρει γιατί το κάνει. Just call me AGB).
Ο Πάγκαλος για το πολιτικό σύστημα της χώρας υπήρξε ο πραγματικός σταρ*. Ο πολιτικός που έκανε γκελ στον κόσμο με τις ατάκες του. Προκάλεσε, τσακώθηκε, μισήθηκε, αγαπήθηκε, χλευάστηκε αλλά δεν μάσησε, υπήρξε ανυπόφορα «κουλ», υπήρξε πληθωρικός, τα έβαλε με τους δημοσιογράφους, και στο τέλος τα έβαλε με το ίδιο του το κοινό («Μαζί τα φάγαμε»).
Όμως όπως και στο καλλιτεχνικό έτσι και στο πολιτικό στερέωμα εάν δεν παράγεις έργο και είσαι μόνο λόγια και ανυπόφορες πράξεις, κάποια στιγμή η φούσκα σκάει. «Το έχεις τερματίσει». Μετά από εδώ όλα πάνε προς τα κάτω. Καμία πρόκληση δεν εξιτάρει το κοινό. Το κοινό χασμουριέται. Οι δημοσιογράφοι βλέπουν μια από τα ίδια. Οι ατάκες δεν βγαίνουν κάθε μέρα. Συν το ότι έχεις την ατυχία να είσαι υπερφίαλος σε μια εποχή που αγαπά τις πράξεις περισσότερο από τα λόγια.
Ευτυχώς που ο Πάγκαλος είναι μέσα στην ασφάλεια του πολιτικού συστήματος. Εάν είχε ασχοληθεί με την ηθοποιία θα ήταν κάτι σαν τον Ντέιβιντ Χέισελχοφ. Για να του δώσουμε λίγη σημασία θα έπρεπε να γίνει όλο και πιο εξωφρενικός, με κάθε τρόπο. Τώρα μένει μόνο στα λόγια και σε αυτές τις ακραίες δηλώσεις.
Αχ τα ωραία χρόνια που το ΠΑΣΟΚ είχε την εξουσία Θόδωρε. Και τι ωραία τα χρόνια Ντέιβιντ που έτρεχες με την σανίδα σου στο Μπέιγουοτς καθώς το στήθος της Πάμελα έκανε «πλατς-πλάτς». Όμως όλα πέρασαν. Η εποχή ξεπερνάει τους πάντες και τα πάντα.
Τώρα ο Χέισελχοφ σέρνει το κορμί του στις κριτικές επιτροπές και ο Θόδωρος τιτιβίζει στο τουίτερ σαν ηλικιωμένος κύριος που χορεύει dubstep: Έχει στραμμένα τα βλέμματα πάνω του για όλους τους λάθος λόγους. Ακόμα και οι «εχθροί του» δεν θέλουν να ασχοληθούν μαζί του. Πετάει το μπαλάκι στην Δούρου και εκείνη κουρασμένη δεν του απαντά. Του λέει περίπου « Άσε μας. Δεν βλέπεις ότι όλοι έχουν κουραστεί. Πόσο να αντέξουμε άλλο όλο αυτό;». Όμως εκείνος συνεχίζει όπως κάθε «τζάνκι» της φήμης. Νομίζει ότι ο τροχός θα γυρίσει και θα κάνει comeback. Όμως η εποχή δεν τον βοηθά. Πράξεις-Λόγια σημειώσατε ένα.
*Δεν είναι εύκολο να είσαι ο πραγματικός σταρ, έστω και με ανυπόφορες δηλώσεις. Για παράδειγμα ο Κίμων Κουλούρης και το περιστατικό με την τροχαία. Έκανε τον κύκλο του σε χρόνο dt. Κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί του μετά από αυτό όσο και αν προσπάθησε.
Έμεινε μόνο η ατάκα «Αι Λάινερ» να θυμίζει τον πολιτικό. Αυτό όμως χρεώνεται στο noMIRACLEShereκαι όχι στον ίδιο τον πρωταγωνιστή της ιστορίας
σχόλια