Ήταν και εκείνα τα βράδια που συζητάγαμε με τις ώρες, αισθανόμασταν λέει κουρασμένες ακόμα και αγανακτισμένες μπορούσε να μας πει κανείς απ' όλους και απ' όλα. Ήταν λέει σαν κάθε βράδυ να δίναμε ένα άτυπο ραντεβού, μια συγκεκριμένη ώρα γύρω στις δυο με τρεις την νύχτα όταν το σκοτάδι κάλυπτε τον ουρανό μαζί και την ψυχή μας.
Και θυμάμαι αυτήν την ανεξήγητη ορμή μας , θυμάμαι την λάμψη που σχηματίστηκε στα μάτια μας όταν γνωριστήκαμε και αυτήν την ανεξήγητη χημεία που μόνο με λίγους ανθρώπους μπορείς να την έχεις.
Έτσι έγινε και ετούτη την φορά , αρχίσαμε να μιλάμε άνοιγες την ψυχή σου και έτσι έπαιρνα και εγώ το θάρρος να ανοίξω την δική μου κανένας δόλος κανένας φόβος κανένας δισταγμός. Θυμάμαι τον τόνο της φωνής σου να χρωματίζεται τόσο όμορφα και τα μαλλιά σου να κυματίζουν. Είχες λέει προβλήματα , δεν ήξερες πώς να τα διαχειριστείς , φοβόσουν μην έρθουν τα χειρότερα. Και εγώ θυμάμαι σε άκουγα χωρίς να μιλώ.
Και να τες πάλι και εκείνες οι ατελείωτες σκέψεις που τριβελίζουν το μυαλό σου, να τα και εκείνα τα ερωτηματικά που συνεχώς αυξάνονται. Αναρωτιέσαι τι έκανα λάθος ή μάλλον τι δεν πήγε πάλι σωστά. Άλλες φορές χάνεσαι στην άβυσσο της ψυχής σου και άλλες πάλι έχεις αυτήν την τάση να δημιουργείς τείχους, τείχους όσους πιο πολλούς μπορείς να κλίνεσαι εκεί μέσα και άντε να σε βρούμε μετά. Φοβάσαι λες θα πληγωθώ μετά το μετανιώνεις. Ψάχνεις απαντήσεις στο κενό και όμως δεν σταματάς .
Περίεργα πλάσματα εμείς οι άνθρωποι, χάνουμε την ζωή μας για να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο, προσπαθούμε να δούμε πίσω από τις λέξεις, να αποκρυπτογραφήσουμε συμπεριφορές μιλάμε την ίδια γλώσσα και όμως μοιάζει λες και ο καθένας μας έχει επινοήσει μια δική του διάλεκτο , έναν δικό του τρόπο επικοινωνίας...
Ίσως όμως τελικά να χάνουμε και εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας στην προσπάθεια μας να ισοσταθμίσουμε τα πάντα, ίσως ο φόβος μας μην γύρει περισσότερο απ' όσο πρέπει η ζυγαριά να μας παραμορφώνει. Μην απορήσεις λοιπόν αν ένα πρωί ξυπνήσεις και δεις κάποιον άλλο . Μην ξαφνιαστείς αν όσο εσύ προσπαθούσες κάποιοι άλλοι απλά βαρέθηκαν να περιμένουν .
Μείνε όπως είσαι, μην πας σε μονοπάτια πρωτόγνωρα για σένα, μην χάσεις την ταυτότητα σου.
Άλλωστε ίσως απλά κάθε άνθρωπος να αντικατοπτρίζει ένα βαγόνι στην ζωή μας και έτσι λοιπόν όπως είναι μερικά βαγόνια σε κάνουν να μην χορταίνεις την διαδρομή είναι και μερικά άλλα που σε κάνουν απλά να αναμένεις να φτάσεις στον προορισμό σου .
Όπως και να έχει μην ταξιδεύεις για να πας κάπου, ταξίδευε για χάρη του ταξιδιού, στην τελική το ζήτημα είναι απλά να μετακινείσαι.
Για την Α.
σχόλια