Μια επιστολή της κυρίας Κατερίνας Κοψαχείλη που μου την έστειλε με την ελπίδα να ξυπνήσει ο Δήμος και να προστατεύσει τα, όσα, ωραία σημεία της Αθήνας έχουν απομείνει.
Είμαι παιδί του κέντρου, μεγάλωσα στην Κυψέλη και βγήκα, περπάτησα, δούλεψα και γέμισα με εμπειρίες στο κέντρο της Αθήνας, Πλέον ζω στα Βόρεια Προάστια καθαρά για επαγγελματικούς λόγους και εξακολουθώ να αγαπώ πολύ το κέντρο της Αθήνας αν και δεν έχω πια την ευκαιρία να το επισκέπτομαι τόσο συχνά όσο παλιά. Το Σάβατο (29/9) το βράδυ ωστόσο έπεσε η ωραία ιδέα ενός μεταμεσονύκτιου περιπάτου στο κέντρο.
Δεν τρέφω αυταπάτες για την κατάσταση στο κέντρο αλλά αυτό που είδα στην Πλατεία Μοναστηρακίου ήταν πραγματικά απογοητευτικό. Σε μία κεντρικότατη πλατεία της πόλης, που αποτελεί πέρασμα για σημεία ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος η κατάσταση θύμιζε μόνο απόλυτη εγκτάλειψη.
Στη 1 η ώρα βράδυ Σαβάτου η πλατεία ήταν αποκρουστικά γεμάτη σκουπίδια παντού, οι μικροί κατ εμέ κάδοι που είναι τοποθετημένοι εκεί είχαν από ώρα ξεχειλίσει και τα σκουπίδια, χαρτιά, κουτάκια αποφάγια ήταν διάσπαρτα σε όλη την πλατεία ακόμη και πάνω στη γυάλινη τζαμαρία κάτω από την οποία εκτείθενται αρχαιολογικά ευρήματα. Δεν θα σχολιάσω ποια είναι η παιδεία των ανθρώπων που τα άφησαν εκεί γιατί αυτό είναι θέμα προσωπικό για τον καθένα. Θα σταθώ απλά στη δουλειά του δήμου, στο χρέος του δήμου ή μάλλον στην παντελή έλλειψη του δήμου. Γνωρίζω πως τα γραφεία της Lifo βρίσκονται πολύ κοντα στο σημείο και προφανώς εσείς να έχετε πολύ καλύτερη άποψη επί του θέματος ή ακόμη και να έχετε μάθει να ζείτε με αυτό αλλά θεωρώ πως αξίζει να γραφτεί κάτι για αυτό. Έχουμε Δήμαρχο σε αυτήν τη πόλη τελικά; Προσπάθησα να απευθυνθώ στο Δήμο προφορικώς και γραπτώς ανεπιτυχώς βέβαια.
Σας επισυνάπτω και μία φωτογραφία που τράβηξα εκείνο το βράδυ είναι η τζαμαρία κάτω από την οποία εκτίθενται τα αρχαία.
(Εμείς τα λέμε, το θέμα είναι αυτοί που πρέπει να τ' ακούσουν.)
-----
σχόλια