Κυριολεκτικά έκπληκτος διάβασα το απόλυτα δικαιολογημένο ξέσπασμα (link) της γνωστής συναδέλφου Χρυσηίδας. Κάθε της πρόταση, όπως ένα ευθύβολο βέλος, με οδηγούσε όλο και βαθύτερα στο στόχο, στην καρδιά του προβλήματος. Μόλις τελείωσα, κατάλαβα αμέσως τι έπρεπε να κάνω.
Τρέχοντας έφτασα στην δημοτική βιβλιοθήκη της πόλης. Βρήκα μια υπάλληλο (που παρίστανε την χαμηλοβλεπούσα) και της ζήτησα όλα τα βιβλία του Παρασκευά Ακαμάτη. Για καλή μου τύχη δεν με αναγνώρισε, παρά τις δεκάδες λαμπρές εμφανίσεις μου σε πολλά βραδυνάδικα. Χωρίς καμία αιδώ μού παρέδωσε ένα αντίτυπο του τελευταίου αριστουργήματός μου. Ποιος είδε το θεό και δεν τον φοβήθηκε...
- Δεν ντρέπεστε να δίνετε δωρεάν το επιμορφωτικό έργο μου σε κάθε φραγκοφονιά που συχνάζει εδώ μέσα, τη ρωτάω.
Πήγε να ψελλίσει κάτι αισχρές δικαιολογίες περί ελεύθερης διακίνησης ιδεών και για την δήθεν χρησιμότητα των βιβλιοθηκών.
- Ξέρετε τι ψυχοσωματική ταλαιπωρία υπέμεινα εγώ για να ολοκληρώσω αυτόν τον συγγραφικό άθλο; Κι αν αύριο πάθω ακράτεια και δεν μπορώ να δημιουργήσω τι θα κάνω; Θα με πάρετε εσείς στο σπίτι σας να με πλένετε στα ευαίσθητα σημεία μου;
Πάλι ψέλλιζε κάτι ακαταλαβίστικα, προσθέτοντας ότι συχνά δέχονταν επισκέψεις από σχολεία.
- Δηλαδή παραδέχεστε ότι χιλιάδες παιδιά με διαβάσουν στο τζάμπα; Προσέξτε γιατί ο δικηγόρος μου είναι ο καλυτερότερος.
- Μα...
- Φέρτε μου αμέσως και όσα βιβλία έχετε από την συνάδελφο Χρυσηίδα, της λέω σε αυστηρό τόνο.
- Δεν έχουμε, μου απαντάει εκείνη με θράσος.
- Και άριστα πράττετε! Διότι η σύντροφος προσπαθεί με τον πνευματικό μόχθο της να κερδίσει τον επιούσιο και δεν μπορεί ο κάθε τσίπης να καταλύει τους νόμους.
- Ναι, το δίκιο να λέγεται...
- Τέλος πάντων. Μήπως έχετε τίποτα από κάποιον Καζαντζιδάκη, μια Ζωγράφο και εκείνον τον Ντοστορέφκι;
- Μάλιστα. Αν εννοείτε τον Καζαντζάκη διαθέτουμε οκτώ βιβλία, από την Ζωγράφου τέσσερα και από τον Ντοστογιέφσκι έντεκα.
- Σας έπιασα! Και τότε λοιπόν γιατί δεν δανείζετε αυτά τα ψοφίμια και χαραμίζετε το δικό μου βιβλίο που είναι και πιο καινούργιο μοντέλο;
- Συγνώμη που...
- Τι συγνώμη κυρία μου; Εγώ σε λίγο δεν θα μπορώ να πάρω γάλα για το σκύλο μου μ' αυτά που κάνετε.
Το θράσος κάποιων ανθρώπων...
Δεν σταμάτησα όμως εκεί. Την ίδια νύχτα πήγα απρόσκλητος (και καλά να δω τι κάνουν) στα σπίτια έξι φίλων που ήξερα πως είχαν αγοράσει το τελευταίο μου βιβλίο. Με διάφορες πανέξυπνες δικαιολογίες τους παρακίνησα να μου επιδείξουν το αντίτυπο που όφειλε να βρίσκεται στις βιβλιοθήκες τους.
Μπορείτε να μαντέψετε το τραγικό αποτέλεσμα; Οι τέσσερις δεν το είχαν.
Γιατί; Το είχαν δανείσει. Πού; Κάτω από ποιες συνθήκες; Πότε; Γιατί; Σε πόσους; Ήταν μήπως σε τίποτα αναγνώστες αλεξιπτωτιστές; Για πόσο χρόνο; Με τι σκοπό; Επί ποίου αντιτίμου;
Κατέγραψα τις απαντήσεις τους με προσοχή στο μαύρο μπλοκάκι που μετέφερα προνοητικά μαζί μου και τους είπα ότι στο εξής θα ενημερωθούν από τον δικηγόρο μου.
Και οι τέσσερις με κοίταξαν με την αγωνία ζωγραφισμένη στα ένοχα πρόσωπά τους και με ρώτησαν:
- Ποιόν.... έχεις για δικηγόρο;
- Χα, χα, χα! Τον πιο τρομακτικό απ' όλους! Τα ψυχικά δικαιώματα τα παίζει στα δάχτυλα τους δεξιού του ποδιού... τους απάντησα και εγκατέλειψα πάραυτα τις οικίες τους.
Αγαπητοί αναγνώστες φίλοι και χορηγοί μου, σας εξορκίζω να με καταλάβετε και να αγοράζετε όλα τα βιβλία μου, ει δυνατόν σε πολλά αντίτυπα. Διαφορετικά θα σταματήσω να γράφω και θα αφιερώσω το χρόνο μου στο πνίξιμο κουνελιών.
Γιατί μη νομίζετε πως το κακό σταματάει εδώ. Ανακάλυψα πρόσφατα πως κάποιοι άθλιοι αντιγράφουν βιβλία και τα κυκλοφορούν στο διαδίκτυο δωρεάν! Το διανοείσθε; Κάποιοι άλλοι δε, ακόμα πιο επικίνδυνοι, τα παρατάνε τα δόλια τα βιβλία σε διάφορα σημεία για να τα βρουν και καλά οι επόμενοι αναγνώστες τους. Bookcrossing τους λένε κι είναι κι αυτοί δωρεάν! Τζάμπα! Νιέντε! Νουλ!
Ο δικηγόρος μου πάντως τρίβει τα χέρια του και μετά χαιδεύει απαλά του μεταξωτό μουστάκι του.
- Παρασκευά θα αποδοθεί δικαιοσύνη, μου λέει.
- Είναι η ώρα της λογοτεχνίας, του απαντώ.
- Θα τους πάρουμε τα σώβρακα, με διαβεβαιώνει.
- Θα θριαμβεύσει το πνεύμα. Επιτέλους!
σχόλια