Σήμερα το μεσημέρι διάβαζα το άρθρο στο yousendit με τίτλο: γυναίκες αφήστε μας να σας κυνηγήσουμε πάλι. Χωρίς να θέλω να θίξω τον συγγραφέα του άρθρου αυτού δεν μου άρεσαν πολλά σημεία του. Για παράδειγμα τουλάχιστον 3 φορές θυμάμαι να διάβασα τις φράσεις: δεν είμαι σεξιστής, εγώ περισσότερο από όλους πιστεύω στην ισοτιμία των δύο φύλων. Νομίζω πως και με την πρώτη φορά το καταλάβαμε. Επιπλέον, προσωπικά βρήκα εντελώς περιττό να θίξει το θέμα Θρησκεία λέγοντας ότι ο θεός είναι ανύπαρκτος διότι εκτός του ότι δεν κολλούσε με την θεματολογία του άρθρου, δεν μπορεί να γνωρίζει την πίστη του κάθε αναγνώστη. Τέλος, έγραφε την άποψη του για ένα θέμα που αφορά τον περισσότερο κόσμο, αφού όλοι μας κατά διαστήματα έχουμε συζητήσει για "τον πόλεμο τον φύλων", έτσι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει περισσότερο πληθυντικό πρόσωπο παρά 'Α ενικό.
Εκτός όμως από τα παραπάνω δεν συμφωνώ σε πολλά σημεία μαζί του.
Αρχικά, δεν νομίζω πως τις γυναίκες μας ενοχλεί τόσο να ακούσουμε από έναν άντρα σχόλια διαφόρων ειδών, μα αυτό που μας ενοχλεί περισσότερο είναι το ύφος των περισσοτέρων όταν θα κάνουν ένα σχόλιο-κοπλιμέντο σε μία κοπέλα και πάνω από όλα το βλέμμα. Εκείνο το βλέμμα που σου λέει εγώ τώρα με την φαντασία μου σε έχω γδύσει και σε πηδάω κιόλας. Λυπάμαι αλλά αυτό δεν είναι κολακευτικό, καθόλου κολακευτικό.
Από την άλλη μεριά, υπάρχει κι εκείνος ο τύπος ανδρών, και είναι περισσότεροι από όσοι νόμιζα, οι οποίοι ντρέπονται να μιλήσουν σε μία κοπέλα, να κάνουν την πρώτη κίνηση. Οπότε πρέπει εμείς κάθε φορά που μας αρέσει ένας άνδρας και τον πιάνουμε να μας κοιτάει να μαντέψουμε αν ανήκει στην κατηγορία αυτή ή όχι. Έτσι, αν κάνουμε την πρώτη κίνηση μπορεί να θίξουμε τον εγωισμό του και να υποτιμήσουμε την κυνηγητική του φύση ή αν δεν κάνουμε κάποια κίνηση να του περάσουμε λάθος μήνυμα. Δεν γίνεται όμως έτσι. Ας ξεπεράσουμε αυτό το ταμπού επιτέλους, τόσο οι άνδρες όσο και εμείς οι γυναίκες, ότι το αγόρι πρέπει να κάνει την πρώτη κίνηση. Όσο κολακευτικό είναι για μένα να έρθει ένα παλικάρι και να μου πιάσει τη συζήτηση άλλο τόσο κολακευτικό θα έπρεπε να είναι για σας όταν θα έρθει η κοπέλα να σας μιλήσει. Και αναφέρομαι σε συζήτηση γνωριμίας που αν υπάρχει η ίδια πρόθεση και από τους δυο θα καταλήξει σε φλερτ.
Που πήγε όμως το φλέρτ; Γιατί το ξεχάσαμε; Γιατί το υποτιμάμε και το θεωρούμε γλυκανάλατο;
Η ευθύνη για την εξαφάνιση του φλερτ μοιράζεται ισότιμα και στα δύο φύλα. Από την μία οι γυναίκες λένε ότι τα όμορφα λόγια και οι έξυπνες ατάκες είναι γελοίες και επομένως οι άνδρες σταμάτησαν να τις λένε και ίσως να τις σκέφτονται και από την άλλη οι άνδρες κοροϊδεύουν ο ένας τον άλλον έτσι και ακούσουν τον φίλο να φλερτάρει με τον "κάποτε παραδοσιακό" τρόπο μια κοπέλα κάνοντας έτσι και την ίδια την κοπέλα να μην το εκτιμάει.
Δεν λέω να γυρίσουμε πίσω στις εποχές των γονιών μας. Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι αν και το σεξ είναι πολύ ωραίο, αρέσει το ίδιο και στα 2 φύλα και το σκεφτόμαστε και τα 2 φύλα, παραλείποντας συνήθως το στάδιο μεταξύ της γνωριμίας και του σεξ.
Υπάρχουν πολλών ειδών γυναίκες και άντρες. Δεν μπορούμε να τους βάζουμε όλους και όλες στο ίδιο σακί αλλά ίσως μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ποιος ταιριάζει με ποιον αντί να μιλάμε για γυναίκες που ντύνονται πρόστυχα και προκαλούν τα σχόλια των ανδρών και για άνδρες που ξεχνάνε να σεβαστούν την γυναίκα που έχουν απέναντί τους.
Για μένα ο τίτλος πόλεμος των 2 φύλων μου αρέσει πολύ. Όχι γιατί τον ερμηνεύω ως το τσακωμό - αν το θέλετε αντιπαράθεση- μεταξύ γυναικών και ανδρών, αλλά γιατί πιστεύω ότι είναι υγιές τα δυο φύλα να έχουμε διαφορετικό τρόπο που θα πλησιάσουμε αυτόν που μας ενδιαφέρει. Διαφορετικές απόψεις για το σεξ και τον έρωτα. Διαφορετικές απόψεις για τη δουλειά. Διαφορετικές απόψεις για κατά πόσο μπορούμε να θήγουμε δημοσίως το θέμα θεός χωρίς πρώτα να το σκεφτούμε καλά κτλ, κτλ. Όμως, τα ετερώνυμα έλκονται, ηλεκτρίζονται, αλληλοσυμπληρώνονται και το ένα συμβάλλει στην ύπαρξη του άλλου.
