Ο «πρώτος πολίτης» της χώρας είναι ένας θεσμός που προκαλεί σύγχυση. Κανένας δεν ξέρει τι κάνει, τι δεν κάνει, πώς το κάνει. Είναι μια έννοια τόσο αφηρημένη όσο το off side για την κομμώτριά μου ή όσο η αντικειμενικότητα για τα δελτία των 8.
Του επιτρέπεται, για παράδειγμα, να ανακαινίζει το προεδρικό Μέγαρο ή να φυτεύει μελιτζάνες και ραπανάκια στον κήπο του;
Nα κάνει σεξ στο κλιμακοστάσιο με την θυρωρό;
Πρέπει οπωσδήποτε να είναι άντρας;
Μπορεί να φοράει All Star;
Να κατουρά στις rest area των εθνικών οδών ψιθυρίζοντας τραγούδια της Έφης Σαρρή;
Είναι κακούργημα να τον πιάνει κανείς στο στόμα του;
Άλλο Μπραχάμι και άλλο Μαϊάμι;
Η τελευταία απορία αν και η πιο ουσιαστική ίσως σου φάνηκε εκτός θέματος.
It was!
Λοιπόν, αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως το αξίωμα υπάρχει για να τιμώνται οι απόμαχοι πολιτικοί, οι ευνοούμενοι της εξουσίας. Είναι το κερασάκι της τούρτας, το αστέρι στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, το μεγαλύτερο παράσημο πριν την σύνταξη, μια ύψιστη στιγμή ματαιοδοξίας σχεδόν αποκομμένη λειτουργικά, από το κυρίως σώμα που την υποστηρίζει.
Μα τον Καγκουρόσαυρο Ρεξ, αφού ο θεσμός είναι διακοσμητικός γιατί να μην επιτρέπεται να τιμώνται, με αυτόν τον τρόπο, άγνωστοι, ανώνυμοι και ελεύθεροι πολίτες που σεβάστηκαν την πολιτεία και τους νόμους; Γιατί να μην κάνουμε Πρόεδρο κάποιον σπουδαίο ή ασήμαντο, τον Αντρεούλη Ευαγγελόπουλο ή τον Big Lebowski;
Γιατί θα πρέπει να υφιστάμεθα την παρουσία /απουσία ενός ανθρώπου που υπήρξε σε όλον του τον βίο υπόδειγμα σχοινοβάτη και δημοσιοσχετίστα; Πώς αλλιώς θα γινόταν κοινά αποδεκτός από κόμματα που μπορούν να διαφωνήσουν για το πόσα είναι τα Επτάνησα ή πόσα πόδια έχει το μπαρμπούνι;
Θα μου πεις πως ο θεσμός είναι σημαντικός και ο Πρόεδρος πρέπει να έχει μεγάλα προσόντα.
Στύβω, λοιπόν, το μυαλό μου, όσο έχει μείνει μετά τις αμέτρητες ώρες ηλιοθεραπείας, και προσπαθώ να θυμηθώ έστω και μια περίπτωση κατά την οποία κάποιος Πρόεδρος έκανε κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε να κάνει ο Big Lebowski, για παράδειγμα ή κάτι που ξέρουν μόνο όσοι έχουν φοιτήσει σε σχολεία όπως το Pocahontas School του Tennessee ή έχουν προγόνους που υπήρξαν διευθυντικά στελέχη της Εταιρίας των Δυτικών Ινδιών.
Θεωρώ πως εκείνος, τουλάχιστον, ο Lebowski, κάποια στιγμή, από ενοχές και μόνο, θα προσπαθούσε να κάνει κάτι καλό για τον τόπο, ακόμα και αν αυτό ήταν να τοποθετήσει στο Προεδρικό Μέγαρο έξυπνες σίτες.
ΠΡΟΣΟΧΗ. Μόνο γνήσιες σίτες!
Επειδή όμως, με ξέρεις, είμαι δίκαιος και θέλω να βλέπω τα πράγματα σφαιρικά θα μπω στον κόπο να κάνω μια ολιγόλεπτη έρευνα για το έργο που άφησαν φεύγοντας οι Πρόεδροι ή για τις ευθύνες και τον ρόλο τους.
Λοιπόοοοοοοοον, έκανα την έρευνά μου.
Η Υμετέρα Μεγαλειότητα εν θλίψει και γελοιότητα έχουσα το απόλυτο δικαίωμα της αρνησικυρίας, επικύρωσε ΟΛΑ όσα ψηφίστηκαν στην Βουλή.
Τι σημαίνει αυτό;
The President έχει το δικαίωμα της Ανασταλτικής ή Αναβλητικής Αρνησικυρίας που θα πει πως αν κρίνει σωστό μπορεί να αναστείλει την εφαρμογή ενός νόμου και να τον κάνει forward ώστε να ξανασυζητηθεί από την Βουλή για επανεξέταση και ψήφιση.
Ε, δεν το έκανε! Και δεν μιλώ μόνο για τον εν ενεργεία αλλά για όλους όσους μεσολάβησαν από την εποχή που τα ΕΛΤΑ χρησιμοποιούσαν ταχυδρομικά περιστέρια.
Η χώρα ζούσε, επί δεκαετίες, μέσα στην διαφθορά και την οικογενειοκρατία, τα φυτοφάρμακα, τις κοτσουλιές και τα ποντίκια και κανείς Πρόεδρος δεν είπε ποτέ: «Καθίστε ρε παιδία, τι ρόλο βαράω εγώ;»
Ο Πρόεδρος, ο μόνος, δηλαδή, έλληνας που δικαιούτο να πει: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε; Θα κάνεις αυτό που σου λέω ή τουλάχιστον ξανασκέψου το», ποτέ δεν το είπε.
Θυμάστε να έγινε ποτέ κάτι τέτοιο και μου διαφεύγει;
Και αν τότε υπήρχε το άλλοθι μιας ευημερούσας και καλά, κοινωνίας θυμάστε τον Πρόεδρο, μέσα σε όλον αυτόν τον χαμό των τελευταίων 5 χρόνων να προσπάθησε να φανεί εθνικός θεματοφύλακας απαιτώντας την επανεξέταση κάποιου νόμου;
Του δεύτερου νόμου της θερμοδυναμικής, ίσως;
Κάτι μου λέει πως και νόμο για την μετονομασία του Bob Σφουγγαράκι σε Scotch Brite να έστελναν στον εκάστοτε Πρόεδρο και αυτόν θα τον υπέγραφε.
Τέρμα!
Ο Πρόεδρος πρέπει να είναι αξύριστος, με στραβοκουμπομένο πουκάμισο και απτόητος στα φάσκελα και τις κατάρες. Μια αντιστασιακή φιγούρα με Καρδιτσιώτικη πονηράδα και Συριανή αρχοντιά.
Όχι, περιμένετε λίγο είχα όραμα.
Ο Πρόεδρος θα πρέπει να είναι κάποιος που θα ντρέπεται να προδώσει!
Τέλος Παραληρήματος.
