Είπα να ξεκινήσω με ένα catchy τίτλο, γιατί αυτή τη στιγμή ζητώ την προσοχή σας. Την προσοχή αυτών που είναι στην Ελλάδα αλλά και αυτών που σαν και μένα αυτή τη στιγμή βρίσκονται μακρυά από την μάνα πατρίδα μαμά, και πιθανώς ακούν στο youtube ο,τι ξεχασμένο ελληνικό τραγούδι υπάρχει (και μιλάμε για ποικιλία, από Μητροπάνο μέχρι Πασχάλη).
Είμαι από τους τυχερούς-άτυχους που για την ακαδημαϊκή μου καταξίωση (γελάει ο κόσμος) ήρθα στα ξένα και πιο συγκεκριμένα στα περίφημα πανεπιστήμια του Δυτικού κόσμου.
Δεν έχω καιρό εδώ, αλλά το λίγο που έχω μείνει ένα κατάλαβα. Η μεγάλη σοφία λοιπόν που μου έδωσε το δυτικό πανεπιστήμιο, είναι ότι στα 21 μου χρόνια ζωή να χω, το μόνο που έχω καταφέρει είναι να έχω αφήσει παντού γύρω μου όπως λέμε και στο Ελλάδα unfinished business. Στα προσωπικά; δεν το πιάνω το θέμα γιατί είναι δακρύβρεχτο και ανησυχώ για το λαπτοπ. Στα ακαδημαϊκά; Μμμμ είμαι σε μια σχολή που επέλεξα ακόμη μικρότερη απ' ότι είμαι τώρα, χρωστάω κάποια μαθήματα, ή μαλλον όχι, ΧΡΩΣΤΑΩ ΜΑΘΗΜΑΤΑ και αντί να κάτσω να πάρω το πτυχίο μου για να γίνω και γω επιτέλους άνεργη, είπα να φύγω στα ξένα. Στην Ελλάδα έχουμε μία παθογένεια, δεν τελειώνουμε ποτέ και τίποτα. Ρώτα όποιον θες, το μόνο που θα σου πουν ότι έχουν τελείωσει στη ζωή τους είναι το σχολείο άντε και το πανεπιστήμιο. Και αυτό όχι από προσωπική επιλογή αλλά επειδή πίσω από κάθε καταπιεσμένο κρύβεται η Ελληνίδα μάνα με τον στόχο ζωής "Ας βγάλει το παιδί ένα πανεπιστήμιο και βλέπουμε μετά." Γιατί για την μάνα δεν βγαίνεις από το πανεπιστήμιο γιατρός φιλόλογος ή κάτι, ΕΣΥ, ΕΣΥ φίλε μου Ελληνάρα βγάζεις το πανεπιστήμιο γιατί είσαι όπως και να το κάνουμε και αυτός που έχτισε την Ακρόπολη (προσοχή όχι τον Παρθενώνα, την ΑΚΡΟΠΟΛΗ).
Έρχεσαι, λοιπόν στα ξένα, και αποστασιοποιείσαι λίγο από όλα αυτά, από τον πρώην σου τον Γιάννη, από τον καράφλα στη σχολή που σου βάζει 4 έτσι για να βρίσκεσαι λίγο πιο κοντά στην φυλακή, από την μάνα και τα τάπερ της, για να καταλάβεις ότι σπαταλάς τον χρόνο σου. Γιατί καλώς ή κακώς (μα πόσο πιο clishé πια) πάντα ο Έλληνας κρύβεται πίσω από τις επιθυμίες των άλλων. Ο Έλληνας ενεργεί με γνώμονα την κοινωνία, τους γονείς του, την γκόμενα, το χωριό του, και απλά κάποια στιγμή όταν απομακρύνεσαι απ' όλα και προσπαθείς να ακούσεις λίγο τον εαυτό σου πασχίζεις να βρεις την δική σου αλήθεια.
Μπορεί να γίνομαι και πολύ δραματική μπορεί να με πείραξε και το κρύο.
ΓΑΛΛΟΙ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΟ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ!
σχόλια