Αν δεν έβαφα τα μαλλιά μου θα είχα την ησυχία μου και δε θα νέκρωνε το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μου κάθε μέρα που θα πέρναγε και θα έβγαινε η φυσική μου ρίζα...
Αν δεν έβαφα τα μαλλιά μου, θα έβρισκα πιο εύκολα θέση στα ΜΜΜ, γιατί όλο και κάποιος θα σηκωνόταν από σεβασμό στο γκρίζο κεφάλι μου –σηκωθείτε αχαΐρευτοι, γριά περνά!-, θα έκανα αποταμίευση τουλάχιστον 150€ ετησίως, γιατί τόσο πάνε βαφές και αμμωνίες κατ' οίκον – να μη μιλήσω για την ταρίφα των κομμωτηρίων που εκτινάσσει το ποσό στο τριπλάσιο τουλάχιστον!-, θα είχα την ησυχία μου και δε θα νέκρωνε το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου μου κάθε μέρα που θα πέρναγε και θα έβγαινε η φυσική μου ρίζα, θα ξεχώριζα στα σιφόνια τις τρίχες του άντρα μου και θα του την «έλεγα» για ό,τι ήθελα και δεν είχα τα κότσια – αχ, τι τραβάς κι εσύ Μήτσο μου-, θα καταλάμβανε λιγότερο χώρο στο σκληρό δίσκο της μνήμης μου το νούμερο της βαφής, του οξυζενέ, της πωλήτριας και τέλος πάντων όλα τα νούμερα που πρέπει να θυμάμαι σε μια ηλικία που αυτό που θέλω να κάνω είναι να ξεχάσω, θα έκοβα σύρριζα επαφές με την Τούλα, που μιλάμε μόνο για τρίχες –κατσαρές και μη-, θα είχα την εύνοια της μάνας μου, που μια ζωή γκρινιάζει για τα χημικά που βάζω στο κεφάλι μου -μόνο η δική μου κάνει έτσι;-, πράγμα που σημαίνει έξτρα αυγά και χόρτα από το χωριό, θα, θα, θα... θάλασσα...
Γιατί αν δεν τα έβαφα, θα έχανα τη μοναδική θέα στον καθρέφτη μου κάθε πρωί και βράδυ ενίοτε και στο ενδιάμεσο, σε παρακείμενες βιτρίνες και παρατρεχάμενους καθρέφτες αυτοκινήτων –μπορεί να'μαι γριά, αλλά παραμένω μια ντίβα κατά βάθος-, θα σταμάταγε αυτόματα η γκρίνια του άντρα μου για την αστάθεια της προσωπικότητάς μου –αστάθεια= αλλαγή βαφής με συχνότητα μια φορά το μήνα-, θα έπαυα να οργανώνω σουαρέ στο σπίτι με φίλες για βάψιμο, μποτέ, καφέ, τσάι και συμπάθεια και θα χάναμε τη χαρά του να φεύγουμε σφαγμένες –και μαλλιοτραβηγμένες-, θα ήξερα τι μέρα μου ξημερώνει και συγκεκριμένα τι χρώμα –ενώ τώρα με το ανακάτεμα των σωληναρίων των βαφών έχει άλλη χάρη, ζω μονίμως μια περιπέτεια-!
Για όλους αυτούς και άλλους τόσους λόγους, λατρεύω να βάφω τα μαλλιά μου και ορκίζομαι να το κάνω μέχρι να μου πέσει και η τελευταία τρίχα...
Λογική-συναίσθημα, σημειώσατε διπλό.
Με εκτίμηση,
θειά Μαριγώ
