Η αλήθεια είναι πως όσο geek και να περηφανεύεσαι πως είσαι, το δέλεαρ ενός δίωρου συντροφιά με τους δημιουργούς μερικών εκ των σημαντικότερων indie τίτλων στη σύγχρονη βιομηχανία του gaming δεν είναι και ιδιαίτερα υψηλό, έλα όμως που με αυτά τα μυαλά κινδυνεύεις να χάσεις μια από τις πλέον ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις της αγωνίας του δημιουργού για το δημιούργημα του που έχει καταγραφεί ποτέ από τον κινηματογραφικό φακό.
Οι πρωταγωνιστές της ιστορίας που με ρυθμούς rockumentary υψηλών προδιαγραφών ξεδιπλώνουν μπροστά μας οι δημιουργοί του Indie Game: The Movie, είναι οι γνωστοί μας -και αγαπημένοι- πια, Phil Fish (ή αλλιώς ο ψυχοπαθής δημιουργός του εκπληκτικού Fez), Edmund McMillen και Tommy Refenes (aka Team Meat, εμπνευστές του σαδομαζοχισμού και δημιουργοί του Super Meat Boy), όπως και ο πρώτος διδάξας στο χώρο του επιτυχημένου σύγχρονου indie game development, Jonathan Blow (η "πειραγμένη" ιδιοφυΐα πίσω από το υπέροχο Braid).
Πρόκειται για τους nerds της διπλανής πόρτας. Τα παιδιά που πιθανώς και να μην έκανες πολύ παρέα στο σχολείο. Το γείτονα που κορόιδευες γιατί δε σταμάτησε ποτέ να πιστεύει πως η Princess Peach βρισκόταν σε κίνδυνο... Μη το γυρίσουμε στο μελό, καταλαβαίνεις τι λέω. Πρόκειται για νέους ανθρώπους που το πάθος τους για τη δουλειά τους συγκρίνεται με αυτό ενός ταλαντούχου μουσικού, ενός οραματιστή σκηνοθέτη, ενός ξεχωριστού καλλιτέχνη κι ας έχει αυτή να κάνει με άψυχα κομπιούτερ και αριθμούς.
Η συγκινητική αγωνία της Team Meat για την ανταπόκριση του κοινού σε αυτή τους την πρώτη προσπάθεια, η ψύχωση του Fish με το δημιούργημα του που τον οδηγεί στα άκρα (χαρακτηριστική η σκηνή που απειλεί να σκοτώσει τον πρώην συνεργάτη του που φέρεται να του βάζει συνεχώς εμπόδια), αλλά και το παράπονο του Blow για το γεγονός ότι φαίνεται κανείς να μην κατάλαβε το παιχνίδι του παρά την τεράστια εμπορική του επιτυχία, είναι εικόνες ενός ενδιαφέροντος παρόντος που σε μοιρολατρικές κοινωνίες όπως η δική μας επιλέγουμε να αγνοούμε. Και αν μια ταινία με θέμα της τα indie games είναι ικανή να σε προβληματίσει για τον τρόπο που εσύ ο ίδιος έμαθες να προσεγγίζεις τα πράγματα, ε τι να πω... αξίζει να τη δεις. Πολλές φορές!
σχόλια