Όσο μεγαλώνουμε οι γιορτινές μέρες μοιάζουν να χάνουν ολοένα και περισσότερο την αίγλη τους και η μαγεία των Χριστουγέννων μοιάζει να εξανεμίζεται ολοένα και πιο γρήγορα. Ο Δεκέμβρης για παράδειγμα, ως ο τελευταίος μήνας κάθε χρόνου είναι ο μήνας που μερικοί επιθυμούν να τελειώσει γιατί "φέτος δεν ήταν η χρονιά τους", για κάποιους άλλους είναι ένας μήνας που φέρει ένα μεγάλο άγχος εν αναμονή των γιορτινών ημερών και σε άλλους φέρνει μια μελαγχολία καθώς υπενθυμίζει πόσο μακριά βρίσκονται από τους στόχους τους ή ίσως πόσο μόνοι είναι ενοψει των κατεξοχήν οικογενειακών γιορτών. Και σίγουρα, είναι για όλους ο πιο δύσκολος μήνας από οικονομικής πλευράς λόγω εξόδων και απαιτήσεων των περιστάσεων.
Όπως και να 'χει, ο Δεκέμβρης μπορεί να γίνει μια περίοδος απολογισμού της χρονιάς που πέρασε. Προσοχή όμως, γιατί βομβαρδιζόμαστε από εικόνες, διαφημίσεις, lifestyle περιοδικά που προβάλλουν ένα ανέφικτο πρότυπο ευτυχισμένης οικογένειας γύρω από ένα όμορφα στολισμένο τραπέζι σε ένα τέλειο σπιτικό. Έτσι, τείνουμε να κάνουμε τον απολογισμό μας με μια δόση θλίψης και με έναν αλλοιωμένο τρόπο. Απλούστατα γιατί η σύγκριση με το τέλειο που προβάλλεται από παντού είναι ανέφικτη και μας γεμίζει ματαίωση.
Ό,τι και να κάνετε αυτές τις γιορτές, να θυμάστε πως η ευτυχία δεν είναι μια συνεχιζόμενη κατάσταση, αλλά στιγμές.
Πίσω από τη χρυσόσκονη των ημερών και τα πλαστικά πρότυπα, βρίσκεται η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα που λέει ότι τα ποσοστά διαζυγίων αυξάνονται συνεχώς, με αποτέλεσμα οι οικογένειες να είναι διπυρηνικές (κομψότερος όρος που αντικατέστησε τον άδικο όρο της μονογονεϊκής οικογένειας). Η πραγματικότητα που μας θυμίζει ότι, οικονομικά μιλώντας, τα πράγματα είναι ακόμη εξαιρετικά ζόρικα. Ή ότι το σπίτι κάθε άλλο παρά ταχτοποιημένο είναι στις γιορτές. Και τέλος, είναι και αυτοί οι καβγάδες στην οικογένεια -που αν και οι ψυχολογικές έρευνες χαρακτηρίζουν ως αναμενόμενους γιατί οι άνθρωποι περνάνε παραπάνω χρόνο μαζί- πάνε ενάντια στην φαντασίωση της ευτυχισμένης οιογένειας/ ζευγαριού δίπλα στο τζάκι. (Ναι, μην αισθάνεστε άσχημα συμβαίνει σε πολύ κόσμο).
Και τότε τι κάνουμε θα μου πείτε; Γινόμαστε πιο ρεαλιστές ίσως. Με απλά αλλά συστηματικά βήματα κάνουμε τον απολογισμό μας. Τι πήγε καλά αυτή τη χρονιά; Τι θα μπορούσε να έχει πάει καλύτερα; Για ποια πράγματα είμαι ευγνώμων (όσο καταστροφολόγοι και να είμαστε υπάρχουν!); Tι στόχους έχω για τη νέα χρονιά (οι γενικές δηλώσεις τύπου "να γίνω ευτυχισμένος" δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν); Οι ευχές και οι αποφάσεις για τη Νεα Χρονιά δεν έχουν κανένα νόημα χωρίς σχέδιο δράσης και επιμέρους στόχους. Και τέλος, ίσως το πιο σημαντικό κομμάτι αυτών των ημερών είναι η προσφορά στο συνάνθρωπο.
Από ψυχολογικής άποψης, είναι το πιο εγωιστικό πράγμα που μπορείτε να κάνετε (ναι καλά ακούσατε), γιατί κάνει καλό πρώτα πρώτα στη δική σας ψυχική υγεία. Η προσφορά στο συνάνθρωπο προφυλάσσει από την κατάθλιψη και τη μελαγχολική διάθεση. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν την ανάγκη μας. Χιλιάδες άνθρωποι περνάνε πιο ζόρικα από εμάς. Σίγουρα αυτή την περίδο αισθανόμαστε άσχημα και για την "αχαριστία" μας. "Κοίτα ο άλλος δεν έχει ούτε τα μισά σε σχέση με μένα κι εγώ ακόμη παραπονιέμαι", λέμε στον εαυτό μας και γεμίζουμε με τύψεις. Αξιοποιείστε τις τύψεις σας, θα σας πρότεινα εγώ. Μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Βρείτε πώς μπορείτε να προσφέρετε (υλικά, ηθικά, ψυχολογικά) και πώς μπορείτε να γενικεύσετε την προσφορά στο συνάνθρωπο και γιατί όχι να την κάνετε τρόπο ζωής.
Ό,τι και να κάνετε αυτές τις γιορτές, να θυμάστε πως η ευτυχία δεν είναι μια συνεχιζόμενη κατάσταση αλλά στιγμές. Και όσο εστιάζουμε στο παρελθόν τις χάνουμε. Τις χάνουμε όμως και όσο αγωνιούμε για το μέλλον.. Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στο τώρα...
Καλές γιορτές σε όλους!
