Η εικόνα του τρομοκράτη την στιγμή που επιστρέφει για να δώσει την χαριστική βολή στον πεσμένο αστυνομικό μου, έδωσε μια γροθιά στο στομάχι. Tόσο δυνατή, που ένιωσα να αντικρύζω εγώ ο ίδιος τον θάνατο στην θέση του άτυχου αστυνομικού. Κάπως έτσι νιώθω πως "έφυγαν" και οι υπόλοιποι αρθρογράφοι. Δίχως να προλάβουν να ενεργοποιήσουν έστω το ένστικτό επιβίωσής τους. Τυφλά και ακαριαία.
Κάπως έτσι οι τρομοκράτες βάστηξαν περίπου 48 ώρες πριν πάρουν και αυτοί με την σειρά τους το ίδιο μονοπάτι. Με τον ίδιο τρόπο. Ακαριαία μάλλον...
Ναι, υπάρχει μίσος πλέον. Ναι, μίσος στο τυφλό μίσος αυτών που προσηλυτίστηκαν σε ένα κίνημα φανατισμού και μισαλλοδοξίας. Διάθεση να πολεμήσουμε τον "εχθρό". Χωρίς να ξέρουμε ποιος ακριβώς είναι. Ψάχνοντας τυφλά τον τυφλό εχθρό.. Ένας πλανήτης γεμάτος από ανθρώπους που εκδικούνται ο ένας τον άλλον. Τυφλή βία σαν γρίπη αγκαλιάζει τα αρχέγονα ζωώδη ένστικτα, χωρίς καμία λογική.
Πόσο θα ήθελα να μιλήσω με έναν από αυτούς τους ανθρώπους. Να τον ρωτήσω στα ίσα, τι σημαίνει ευτυχία για αυτόν. Να δω τι είναι αυτό που μισεί τόσο πολύ σε έναν άλλον άνθρωπο, σε σημείο να τον σκοτώσει, χωρίς να σκεφτεί ποιο είναι το παρελθόν του και ποιο θα μπορούσε να είναι το μέλλον του. Χωρίς να σκεφτεί σε ποιόν θα λείψει αυτός ο άνθρωπος ή έστω χωρίς να σκεφτεί αν θα λείψει ο ίδιος στους δικούς του ανθρώπους. Θα ήθελα να τον ρωτήσω, αν βρίσκει την ομορφιά κάπου μέσα στην καθημερινότητά του ή αν είναι τόσο θυμωμένος όλη την ημέρα, που δεν έχει χρόνο για να προσέξει ανούσια πράγματα όπως είναι η ομορφιά αυτού του πλανήτη. Φοβάμαι μην με θεωρήσει κανέναν ηλίθιο που το έχει χάσει ή ακόμα χειρότερα, μην νομίσει πως τον ειρωνεύομαι και κόψει έτσι κάθε διάλογο μαζί μου.
Όλα είναι ξεκάθαρα. Η αγάπη που ήταν για αυτόν; Η αγάπη κύριοι. Όχι η παιδεία, όπως λέμε όλοι έτσι ανέμελα. Η αγάπη λείπει και ταυτόχρονα λυπεί...
Μπορεί να τον ρωτούσα κάτι πολύ πιο ευθύ. Αγαπάει; Και αν ναι, τι; Τον Θεό του; Την οικογένειά του; Την σύντροφό του; Τον αδελφό του; Αγαπάς ρε; Τι αγαπάς; Απάντα... Τι σε ρωτάω; Τόσο δύσκολο είναι να απαντήσεις; Αγάπη ένιωσες ποτέ; Οι γονείς σου; Ήταν εκεί; Μεγάλωσες σε ορφανοτροφείο, το διάβασα κάπου σε ένα άρθρο. Αρά τους έχασες μικρός. Ίσως δεν αισθάνθηκες οικογένεια ποτέ. Αγάπη όμως; Ενδιαφέρον;
Νιώθω ότι θα τον εξόργιζα... Σίγουρα θα του είχα μιλήσει καλύτερα από οποιοδήποτε άνθρωπο έχει γνωρίσει στη ζωή του. Καλύτερα και από τους "δασκάλους" του. Μέσα στο "κίνημά του" βρήκε μια οικογένεια. Ένιωσε κάποιος να του δίνει σημασία. Όλα τα υπόλοιπα ήταν εύκολα για να γίνει αυτός που έγινε. Αναρωτιόμαστε το γιατί. Σαν να μην βρίσκεται μπροστά μας. Ποιο Ισλάμ και ποιοι τζιχαντζιστές? Όλα είναι ξεκάθαρα. Η αγάπη που ήταν για αυτόν; Η αγάπη κύριοι. Όχι η παιδεία, όπως λέμε όλοι έτσι ανέμελα. Η αγάπη λείπει και ταυτόχρονα λυπεί...
Είμαι άρρωστος που στεναχωριέμαι για όλες τις ψυχές που έφυγαν τα τελευταία 24ώρα; Τρομοκρατία, κύριοι, είναι η έλλειψη αγάπης και αν αυτό σας φαίνεται σαν μήνυμα γραμμένο σε πλακάτ από άστεγο "τρελαμένο" που βρέθηκε στο διάβα σας,
τότε λυπάμαι και εγώ για εσάς. Θεωρίες που εξαπλώνουν τις ισλαμικές επιθέσεις είναι ξεκάθαρα η άγνοια που τρέφει η Δύση για την ανεπάρκεια κάποιου μεγάλου ποσοστού της Ανατολής να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Σίγουρα λέω μαλακίες; Μια ερώτηση θα σου κάνω εσένα που τώρα με διαβάζεις... Σκέψου να είχες γεννηθεί μόνος σου και να έπρεπε να πορευτείς έτσι... Χωρίς ποτέ κανένα δεσμό με άνθρωπο. Θα απείχες πολύ από αυτόν που τώρα μισείς; Για να έχω το θράσος να μιλήσω έτσι, πίστεψε με τουλάχιστον έχω αγαπηθεί στη ζωή μου όσο κάποιοι δεν θα αγαπηθούν ποτέ, ακόμα και αν φτάσουν σε βαθιά γεράματα.
Και όπως και εσύ, έτσι και εγώ, έστω και μια φορά στη ζωή μου, έχω σκεφτεί το σενάριο να ήμουν τρομοκράτης. Φαντάσου αυτούς!
Oχί - όχι, μην αρχίζεις... Μην γενικεύεις πως είμαι ίδιος σαν αυτούς. Για μια φορά, μην φιλτράρεις ότι σε συμφέρει. Για μια φορά, σε παρακαλώ, κράτα το ζουμί...
σχόλια