Η μαύρη Κυριακή της πολύχρωμης Άνοιξης***

Μεσημέρι Άνοιξης! Κυριακή 15 Μαρτίου 2015...

Κυριαρχεί η αντίθεση˙ η ομορφιά και η ζωντάνια της εποχής δεν συμβαδίζουν με τη διάθεση. Έφυγε! Έφυγε αυτός που αγαπήσαμε και συμπονέσαμε χωρίς να τον γνωρίζουμε. Έφυγε και άφησε πίσω του θλίψη, ένα αίσθημα αδικίας και μία νότα αισιοδοξίας για το αύριο, όπως άλλωστε κάθε τι που τελειώνει. Ο Βαγγέλης δεν είναι απλά ένα ακόμα θύμα bulling, αλλά έναυσμα – τροφή για σκέψη, φιλοσοφία και ριζικές διερωτήσεις όσον αφορά το πού βαδίζει τελικά αυτός ο κόσμος... Τι ήμασταν, τι είμαστε και τι σκοπεύουμε να γίνουμε...

Η πάταξη του αδύναμου και η υπερίσχυση του δυνατού είναι ένας απ' τους βασικούς νόμους της φύσης, που ωστόσο δεν χωράει σε μία κοινωνία πολιτισμένων ανθρώπων με τεράστια ιστορία, που υποτίθεται ότι έχει καταφέρει να αποτάξει τα ζωώδη ένστικτά της και να εφαρμόσει την έννοια του Homo Universalis, που η ίδια έχει γεννήσει. Αν ωστόσο κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως η παραπάνω ρήση ισχύει, τότε θα ήταν σκόπιμο να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια του δυνατός.

Θα μπορούσαμε να αναλωθούμε αναλύοντας πληθώρα αιτιών από τους ηθικοκοινωνικούς και τους πολιτικοοικονομικούς τομείς... Ωστόσο, αυτή η πληθώρα αιτιών έχει έναν κοινό παρονομαστή: την ευκολία. Την ευκολία ως προς όλα τα επίπεδα.

Ποιος είναι ο δυνατός; Κατακλυσμένη από συναισθήματα και ιδέες αποφάσισα να ανατρέξω σε ένα λεξικό. Η πολυσημία της λέξης με απογοήτευσε. Έψαχνα απελπισμένα να δω αν έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα, το 2015, ο ορισμός που έχουμε περισσότερη ανάγκη! «Σφοδρός», «ισχυρός», «που ασκεί επιρροή», «με σωματική δύναμη» ήταν μερικοί απ' τους βασικούς ορισμούς της λέξης «δυνατός»! Και εκεί που είχα πλέον πειστεί ότι η κατάσταση ηθικής κατάπτωσης της κοινωνίας είναι μη αναστρέψιμη, διάβασα με ανακούφιση και σχεδόν συγκινημένη πως ο δυνατός είναι αυτός που έχει Ψυχική Δύναμη. Αυτό το τμήμα του ορισμού, είναι το πιο παραμελημένο, το πιο αγνοημένο... Κατά λάθος ; Δυστυχώς όχι!

«Νέος θα πει να θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο» είχε αναφέρει κάποτε ο Ν. Καζαντζάκης. Η πραγμάτωση της προηγούμενης φράσης απαιτεί ψυχική δύναμη, κότσια και αντοχή! Ποιος όμως αντέχει; Ποιος αντέχει να θυσιαστεί, να νιώσει, παλέψει, να μορφωθεί και να οδηγηθεί στην εσωτερική ελευθερία; Η αλλαγή του κόσμου απαιτεί μάχη που κοστίζει ακριβά, όπως άλλωστε κάθε νίκη. Οι σημερινοί νέοι χωνεύονται από μάζες, υιοθετούν την υποκουλτούρα και ενστερνίζονται άκριτα δογματικές αντιλήψεις, πατροπαράδοτα. Αυτό είναι το εύκολο, αυτό είναι το λιγότερα ψυχοφθόρο, αυτός είναι ο απερίσκεπτος ορισμός του «δυνατού». Το οξύμωρο είναι ότι ο σημερινός νέος γίνεται ό,τι κορόιδευε μικρός. Καταπατάει ξεδιάντροπα τα όνειρά του στο όνομα της άνεσης και του πλούτου, και τελικά έχει την ψευδαίσθηση ότι ζει αυτό που θέλει... Όμως όχι... Στην προσπάθεια να κατακλυστεί από ποσότητα, έχασε την ποιότητα, την ψυχική δύναμη.. Η μόνη δύναμη που του έμεινε να προβάλλει, λοιπόν, είναι μία, είναι καταστροφική, υπονομεύει το ανθρώπινο πνεύμα και δυστυχώς ελλοχεύει παντού. Σκοπός της; Η εξύψωση του «τίποτα»! Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνη ενέργεια απ' την προσπάθεια μετατροπής του «τίποτα» σε «κάτι».

Τα αίτια; Θα μπορούσαμε να αναλωθούμε αναλύοντας πληθώρα αιτιών από τους ηθικοκοινωνικούς και τους πολιτικοοικονομικούς τομείς... Ωστόσο, αυτή η πληθώρα αιτιών έχει έναν κοινό παρονομαστή: την ευκολία. Την ευκολία ως προς όλα τα επίπεδα. Την μονομερή γνώση ως συνέπεια του στείρου διδακτισμού, την άκριτη αποδοχή ιδεών-αντιλήψεων ως συνέπεια του άκαμπτου συντηρητισμού και εν τέλει την μετατροπή του νέου σε ένα φτηνό αντίγραφο του γονιού του, με θυμό που δεν κατάφερε να γίνει ό,τι ήθελε και θυμό που εν τέλει έγινε ό,τι απευχόταν. Ο θυμός αυτός ξεσπά είτε ευθέως με φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας είτε εμμέσως με την μεταμφίεση του τίποτα σε κάτι ˙ Το χιούμορ αποκτά τη διάσταση της μασκαρεμένης αναίδειας και ασέβειας, η φιλία έχει ως βάση τον ωφελιμισμό και ο έρωτας είναι ένας ακόμη παράγοντας που συμβάλλει στο image.

Τα αποτελέσματα; Ένας σωρός από ψυχικά τραυματισμένους ανθρώπους που προσπαθούν να αναβιώσουν τους νόμους της ζούγκλας, που ευτελίζουν την αξία της ζωής, που τυφλωμένοι από την οίηση θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο «δυνατούς» ώστε να καταπατούν τα δικαιώματα του συνανθρώπου τους στο όνομα της δικής τους επιθυμίας.

Αλήθεια, αυτό ονειρευόσουν να γίνεις μικρός;