Σε άρθρο του το Economist “σχεδιάζει” τον χάρτη της παράνομης μετακίνησης ανθρώπων σε ολόκληρο τη Μεσόγειο και επικεντρώνει στις πολιτικές που οδήγησαν στην αύξηση των ανθρώπων που αναζητούν μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη αλλά και στην αντιμετώπιση που έχουν από τους ευρωπαίους πρόσφυγες και μετανάστες.
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι το “εμπόριο ανθρώπων” έχει αυξηθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω δυο εξελίξεων. Του εμφύλιου πόλεμου στη Συρία (8 εκ. είναι οι εκτοπισμένοι εντός της χώρας, 4 εκ. Εκτός αυτής), αλλά και λόγω του πολέμου και των εξελίξεων στη Λιβύη. Πρόσφυγες υπάρχουν και από την Ερυθραία, μια χώρα με βασανιστήρια, αυθαίρετες κρατήσεις και ολόπλευρη κρατική καταστολή που κατέχει ένα από τα χειρότερα ρεκόρ παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο.
Ο αρθρογράφος αναρωτιέται γιατί τόσοι πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες καταλήγουν φέτος να πεθαίνουν στην προσπάθεια τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο. Η απάντηση είναι απλή: Ότι δηλαδή στις αρχές του προηγούμενου έτους το Ιταλικό Ναυτικό λειτουργούσε στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης ναυτικής επιχείρησης με την ονομασία Mare Nostrum. Περισσότεροι από 140.000 μετανάστες σώθηκαν από πλοία της Mare Nostrum ανάμεσα στον Οκτώβριο 2013 και τον Οκτώβριο του 2014.
Όμως η Ε.Ε. αντικατέστησε αυτή την επιχείρηση με μια άλλη φθηνότερη που ονομάζεται Triton , και που επιχειρησιακά περιορίζεται 30 μόνο μίλια στα ανοικτά των ιταλικών ακτών. Μεταξύ των επιχειρημάτων για αυτή τη νέα, φθηνότερη επιλογή ήταν η ιδέα ότι, αν το κλείσιμο του Mare Nostrum έκανε το πέρασμα υψηλότερου κινδύνου, τότε λιγότεροι θα το επιχειρούσαν. Η διάψευση αυτού του σκεπτικού ήταν τραγική.
Παράλληλα, μέσα στην Ευρωπη υπάρχουν διαφορετικές θέσεις ως προς τη μεταναστευτική ροή. Ο Κανονισμός του Δουβλίνου αναφέρει ότι η χώρα υποδοχής ενός μετανάστη ή πρόσφυγα εντός Ε.Ε. φέρει και την ευθύνη για αυτόν. Οι νότιες χώρες ισχυρίζονται ότι αυτό κάνει πιο δύσκολη τη διαχείριση των συνόρων τους. Η Γερμανία, η Γαλλία και η Βρετανία, όμως, λένε ότι καταλήγουν να λαμβάνουν περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες , τόσο λόγω της μετανάστευσης κατά μήκος των άλλων οδών (για παράδειγμα, μέσω των Βαλκανίων) όσο και επειδή οι νότιες χώρες ενθαρρύνουν τους μετανάστες να κινηθούν προς τα βόρεια. Η επίτευξη συμφωνίας για μια δίκαιη κατανομή των βαρών δεν έχει καταστεί ακόμη δυνατή.
Σε επίπεδο ΕΕ, τα δύο τρίτα των αιτούντων από Συρία και Ερυθραία που είναι οι χώρες από τις οποίες προέρχεται το κύριο προσφυγικό και μεταναστευτικό ρεύμα, πληρούσαν τις προϋποθέσεις για το καθεστώς του πρόσφυγα κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2014. Όμως παρότι πρόκειται για πρόσφυγες, πολλοί ευρωπαίοι τους βλέπουν ως απειλή για τις θέσεις εργασίας και την ασφάλειά τους, ιδιαίτερα στο νότο. ΌΠως δείχνει σχετική έρευνα, οι πολίτες σε χώρες όπως η Γερμανία και η Βρετανία όπου καταλήγουν μετανάστες με καλύτερα προσόντα τείνουν να έχουν μια πιο θετική άποψη.
σχόλια