Στην Ελλάδα της κακόβουλης κριτικής από ειδικούς και μη, καλό θα ήταν που και που να ακούγονται και θετικά σχόλια για κάποια εγχειρήματα που το αξίζουν, έστω κι αν κάποιοι εκτός από δηλητήριο δεν έχουν άλλο όπλο στη φαρέτρα.
Τα θετικά μου σχόλια λοιπόν θα τα γράψω για την αναβίωση της ζωής της Εντίθ Πιάφ στο θέατρο Ρεξ. Όταν αποφάσισα να κλείσω εισιτήρια για να παρακολουθήσω την παράσταση, δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα αντίκριζα τέτοιο θέαμα. Θωρούσα ότι λόγου εθνικού θεάτρου απλά θα έβλεπα μια αξιοπρεπή παράσταση με μια μαχητική προσπάθεια της Ελεωνόρας Ζουγανέλη να ανταποκριθεί όσο καλύτερα μπορεί στον ρόλο της ηθοποιού, πράγμα που δοκίμαζε για πρώτη φορά.
Όταν τελείωσε η παράσταση συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν απλά μια καλή προσπάθεια, αλλά ήταν μια απ' τις καλύτερες παραστάσεις που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Κάποτε είχα την τύχη να βρεθώ στο Λονδίνο και να δω το Φάντασμα της όπερας. Τότε είχα πει πως πολύ δύσκολα στην Ελλάδα θα δούμε μια παράσταση τόσο γεμάτη όσο αυτή, σκηνοθετικά, υποκριτικά, σε επίπεδο παραγωγής, στην επιλογή των ηθοποιών, των φωνών κλπ, όμως διαψεύστηκα πανηγυρικά.
Ο Πέτρος Ζούλιας(σκηνοθέτης της παράστασης) έκανε κάτι τελείως διαφορετικό από την πεπατημένη, ξέφυγε από τα κλισέ των ελλήνων σκηνοθετών και προχώρησε ένα βήμα παραπάνω. Κατάφερε να κάνει μια θεατρική παράσταση να μοιάζει με κινηματογραφικό έργο χωρίς να έχει την πολυτέλεια επανάληψης της σκηνής. Υπήρχαν δύσκολες σκηνές που έπρεπε να εκτελεστούν με ακρίβεια και εκτελέστηκαν όπως έπρεπε. Δήγμα της ευφυΐας του σκηνοθέτη αλλά και του ταλέντου των ηθοποιών. Δεν είναι τυχαίο πως ο Πέτρος Ζούλιας είναι απ τους πιο περιζήτητους σκηνοθέτες αυτή την περίοδο.
Βλέποντας την Ελεωνόρα Ζουγανέλη πραγματικά θεωρείς ότι παρακολουθείς μια πεπειραμένη ηθοποιό, δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν. Αισθανόσουν πως αυτή τη δουλεία την κάνει χρόνια με μεγάλη επιτυχία. Ήταν τόσο άνετη στη σκηνή, ήταν τόσο μέσα στο ρόλο, οπού σε έκανε να αναρωτιέσαι αν την ζωή της Πιάφ την έχει ενσαρκώσει στο παρελθόν, δεν μπορούσες να εξηγήσεις την τόση άνεση διαφορετικά. Παρ' όλα αυτά υπάρχει μια εξήγηση κι αυτή λέγεται σκληρή δουλειά. Για την φωνή της δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρω κάτι, η απόδοση των τραγουδιών ήταν εξαιρετική και το χειροκρότημα του κοινού μετά από κάθε τραγούδι επιβεβαιώνει τα γραφόμενα μου.
Τέλος, η παραγωγή ήταν εξαιρετική πολύ έξυπνη και πρωτότυπη η εναλλαγή του σκηνικού. Όλο το cast των ηθοποιών προσεγμένο, κανείς δεν υστέρησε. Πέρναγε στον θεατή πως είναι μια δεμένη ομάδα. Πραγματικά ήταν πολύ όμορφη η συνταγή και θα 'θελα πολύ να παρακολουθήσω κάτι αντίστοιχο στο μέλλον. Η παράσταση αυτή έδειξε πως υπάρχουν ακόμα καλές δουλειές μέσα στην καλλιτεχνική Ελλάδα της μετριότητας.
