Η αόρατη Αγάπη**

-Είναι ώρα να πηγαίνω, φωνάζει από μακρυά.
-Κράτα μου το χέρι για μια τελευταία φορά, της απαντά.
-Μα δε φεύγω,τι φοβάσαι;

Εγώ είμαι εδώ και σ' αγκαλιάζω στο πρώτο αεράκι που απ' το φύσημα του σκορπίζονται με κινήσεις κυματιστές γρήγορες και απαλές πολύχρωμες και ζωντανές τα φύλλα ενός ανθισμένου καρπού.

Είμαι εδώ τις κρύες νύχτες του χειμώνα, τα πρωτοβρόχια με τις αστραπές και τις δυνατές γεμάτες ταραχή και φόβο βροντές. Είμαι εδώ όταν αναζωογονηθεί η γη γεμίσει χαρά και αγέρα. Όταν ακούς τις πρώτες παιδικές φωνές έξω απ' το μπαλκόνι σου να φεύγουν από το σκότος και να βγαίνουν από ένα τούνελ γεμάτο φως και ζωή.

Τα λουλούδια παίρνουν ζωή, οι άνθρωποι μέσα στην αλλεργία τους νιώθουν τον ερχομό της Άνοιξης. Καλώς όρισες λιακάδα μου! Τι είναι πάλι αυτό; Κάτι καινούριο απ' το χρόνο έχει έρθει.

Πέρασαν οι μήνες και ήρθε καλοκαίρι; Πάλι δίπλα σου με βρίσκεις. Πάλι είμαι εδώ και σε βλέπω να γεύεσαι το πρώτο λαχταριστό παγωτό. Να φοράς τα αέρινα καλοκαιρινά σου ρούχα και το πρόσωπό σου να έχει τη λάμψη της χαλάρωσης, της ξεγνοιασιάς, της επιτέλους φράσης "Ήρθαν οι καλοκαιρινές διακοπές!".

Σε παρακαλώ αγάπη μου, σήμερα άσε να ηρεμήσει η ψυχή μου. Βλέπω να περπατάς με βήματα γοργά για να δώσεις αγάπη σε μιαν άλλην αγκαλιά. Σε βλέπω κάθε μέρα και σήμερα είμαι σίγουρη. Αυτό που ζεις τους τελευταίους μήνες κάτι μου θυμίζει.

Μη φοβάσαι να ερωτευτείς ξανά, εγώ είμαι εδώ και σε προστατεύω. Μη φοβάσαι να τρελαθείς από έρωτα για μια αγάπη και να χαρίσεις όσα νιώθει η καρδιά σου. Μη φοβάσαι πως με απατάς, πως χάνεις τα πόδια σου κάτω από τη γη για μια άλλη που δε μου μοιάζει. Όχι, μη με λυπάσαι μη λυπάσαι τα συναισθήματά σου, μη τα κάνεις πέρα στη σκοτεινή γωνία. Ζήσε αυτό το φλογοβόλο αίσθημα, αυτό που σε κάνει να αντικρίζεις τον κόσμο με μάτια που μοιράζουν αγάπη γύρω τους. Δε με απατάς, δε με προδίδεις άλλωστε πάνε δυο χρόνια τώρα.

Είσαι ελεύθερος μέσα στην φυλακή σου. Εσύ βάζεις τα σίδερα εσύ και τον πόνο που φέρνει την μοναξιά, την αναμονή. Ξέρεις ότι πίσω δε γυρνώ, σε κοιτώ από εδώ και χαμογελώ γιατί όσα έζησα μαζί σου δε συγκρίνονται με ένα "αντίο" μου.

Σ' αγάπησα...
Άσε με τώρα να φύγω.
Ήρθε η ώρα...

Κάνε χώρο για άλλη στη ζωή σου, εγώ σε έζησα και σε ζω ακόμα από 'δω πάνω. Μη φοβάσαι, δε σε αφήνω για πάντα... Το ταξίδι που έχεις να ζήσεις είναι μακρινό κι ονειρεμένο, μα κάπου-κάπου σαν σκιά θα περνώ να βλέπω τα μάτια σου να μυρίζω το άρωμα σου. Να' σαι σίγουρος πως θα με καταλαβαίνεις και θα χαμογελάς. Ήδη έπιασα ένα κούνημα των χειλιών σου που ήταν έτοιμο να μου χαμογελάσει. Γιατί το σταμάτησες αγάπη μου; Κάνεις εικόνα τα λόγια μου και πονάς; Συγγνώμη δεν ήρθα για να πληγώσω εμένα. Λέω εμένα γιατί εμείς είμαστε ένα. Ότι ζεις το ζω. Μη φοβάσαι, μη τρέμεις, μη λυπάσαι ότι με λόγια σου ψιθυρίζω τώρα, κάποια στιγμή θα τα θυμάσαι και θα μου ρίχνεις ένα ζεστό χαμογελάκι. Δε θα σε ταλαιπωρώ για πάντα. Όταν νιώσω ότι κάποια στιγμή δε θα με χρειάζεσαι, θα φύγω με το λευκό μου φόρεμα και θα ζήσω ειρηνικά πια, χωρίς το άγχος μου για σένα.

Σε παρακαλώ αγάπη μου, σήμερα άσε να ηρεμήσει η ψυχή μου. Βλέπω να περπατάς με βήματα γοργά για να δώσεις αγάπη σε μιαν άλλην αγκαλιά. Σε βλέπω κάθε μέρα και σήμερα είμαι σίγουρη. Αυτό που ζεις τους τελευταίους μήνες κάτι μου θυμίζει.

Να ξέρεις χαίρομαι για σένα πόσο μάλλον για μένα που πάω να ζήσω ατάραχη.

Ύστερα τον πήρε μια γεμάτη αγάπη και χαρά αγκαλιά, και το αεράκι φεύγοντας σήκωνε το λευκό φόρεμα της. Το περπάτημα της όλο και επιταχυνόταν μέχρι που στο τελευταίο σκαλοπάτι του είπε: "Εγώ σ' αγάπησα εδώ"...