Γεια σας!
Είμαι ο Αϊλάν. Είμαι εκείνο το τρίχρονο αγοράκι με την κόκκινη μπλούζα και το μπλε παντελονάκι που θρηνείτε από τις οθόνες σας. Με κατάλαβες; Ναι! Εκείνο από την Συρία που έχασε την ζωή του στην αφρισμένη θάλασσα. Βέβαια, μπορεί να είμαι και η συνείδηση σου. Δεν ξέρω. Εσύ; Ξέρεις;
Έχεις αδέλφια; Παιδιά; Εγγόνια; Πως θα σου φαινόταν, αν στη θέση μου ήταν αυτά;
Πριν από την ακραία εικόνα ενός νεκρού παιδιού στην παραλία, όλοι εσείς, που τώρα λυπάστε, με χαρακτηρίζατε λαθραίο. Αντιμετωπίζατε τους ομοίους μου με προκατάληψη και φόβο. Σας κατανοώ. Είμαστε ξένοι για όλους εσάς. Με τον ερχομό μας προκαλέσαμε αναταραχή στην ήδη γεμάτη προβλήματα χώρα σας. Στην δική μου χώρα όμως γίνεται πόλεμος. Ξέρω ότι εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις τί είναι πόλεμος. Εσείς εκεί στην Ευρώπη της αλληλεγγύης δεν ξέρετε από αυτά. Εύχομαι κιόλας να μην μάθετε ποτέ. Εύχομαι να μην αναγκαστείτε να εγκαταλείψετε ποτέ τα σπίτια σας, τις οικογένειες σας, την γειτονιά σας, την γαλήνη σας υπό συνθήκες φρικαλεότητας, όπως εγώ και χιλιάδες ακόμα άνθρωποι.
Λυπάμαι που παρόμοιες τραγωδίες θα συνεχιστούν στο βωμό του χρήματος και της υποδούλωσης των λαών. Λυπάμαι που το τραγικό έχει γίνει καθημερινό βίωμα και μετέτρεψε τους ανθρώπους σε τέρατα.
Μπαίνοντας μέσα σε αυτές τις λέμβους κουβαλούσαμε μαζί μας φόβο, απελπισία, πυρωμένες ελπίδες. Σαν παιδί έφυγα από το σπίτι μου παίρνοντας μαζί μου τις χειρότερες εικόνες. Εικόνες πολέμου. Η μαμά μου μας έλεγε ότι ήταν ένα παιχνίδι στρατηγικής. Να μην φοβόμαστε, γιατί θα τελείωνε σύντομα. Τι παιχνίδι ήταν αυτό, στο οποίο για χάρη του έπεφταν νεκρά σώματα ανθρώπων το ένα μετά το άλλο;
Μέσα σε αυτά ήμουν κι εγώ. Τώρα πια όμως δεν μιλούσαμε για άνθρωπο, δεν μιλούσαμε για λαθραίο. Μιλούσαμε για ένα παιδί. Η φιγούρα ενός νεκρού παιδιού τρόμαξε και συγκίνησε το πλήθος. Προσωρινά και πολύ αργά. Άργησε να συγκλονιστεί η ανθρωπότητα. Η εικόνα ξύπνησε συνειδήσεις, τις οποίες θα βρεθεί μηχανισμός να ξανά κοιμίσει σύντομα. Λυπάμαι που η ανθρωπιά ξεβράστηκε σε παραλία που θα έπρεπε να σας θυμίζει μόνο όμορφες στιγμές. Λυπάμαι που σε λίγο καιρό θα σταματήσει να σας θυμίζει την δική μου εικόνα. Λυπάμαι που παρόμοιες τραγωδίες θα συνεχιστούν στο βωμό του χρήματος και της υποδούλωσης των λαών. Λυπάμαι που το τραγικό έχει γίνει καθημερινό βίωμα και μετέτρεψε τους ανθρώπους σε τέρατα.
Χαίρομαι, όμως, που δεν πρόλαβα να ζήσω τον ρατσισμό και την υποδούλωση. Χαίρομαι που ο Θεός αποφάσισε να με πάρει ανάμεσα στους αγγέλους του και δεν με άφησε να γυρεύω λίγη ανθρωπιά στη γη.
Με λύπη,
Ένας ακόμη αφανής ήρωας.
σχόλια