Δεν ξέρω να υπήρχε πάντα σε τόσο μεγάλο βαθμό ή είναι σημάδι των καιρών, αλλά τα τελευταία χρόνια νομίζω πως η διάθεση για καυστική κριτική(για όλα) έχει γίνει μέρος της καθημερινότητας όλων των ανθρώπων. Θέλω να σταθώ σε τρία αποφθέγματα και να πατήσω πάνω σε αυτά και να εξωτερικεύσω τη σκέψη μου.
Έχει δικαίωμα να ασκεί κριτική εκείνος που έχει διάθεση να βοηθήσει.
Αβραάμ Λίνκολν
Κριτική τέτοιου είδους σπανίζει. Διαβάζω άρθρα που αφορούν πολιτικούς, μουσικούς ηθοποιούς, παραστάσεις, ταινίες στα όποια βλέπεις μια διάθεση εκτόξευσης χολής και τίποτα παραπάνω. Δείγμα του ότι αυτός που κάνει την κριτική δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο. Αυτό το λέω γιατί σε κανένα απ' αυτά τα κείμενα δεν υπάρχει ένας επίλογος βοηθητικός γι αυτόν που του ασκείται κριτική. Πχ μια ιδέα, μία συμβουλή, κάτι. Σε μικρότερο βαθμό αυτό το βλέπεις και στις προσωπικές σχέσεις. Εκεί είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα γιατί από ανθρώπους που έχεις γύρω σου και εκτιμάς μπορεί να πάρεις κάποια συμβουλή που θα σε βοηθήσει να δεις αλλιώς μια κατάσταση. Δεν λείπουν βέβαια οι εκρήξεις κακίας, που μερικές φορές σε κάνουν να νομίζεις πως αυτός που σε κριτικάρει κουνώντας σου το δάχτυλο, είναι άνθρωπος χωρίς πάθη και χωρίς λάθη.
Πριν να κατακρίνεις, πρέπει να αναρωτηθείς μήπως υπάρχει κάποια δικαιολογία.
Georg Christoph Lichtenberg
Δικαιολογία συνήθως έχουμε μόνο για τον εαυτό μας. Ακόμα και άσχημες πράξεις μας θα τις συγχωρέσουμε, λέγοντας πχ πως εκείνη τη περίοδο δεν ήμουν καλά ή μου είχε συμβεί αυτό ή το άλλο. Αντιθέτως, ακριβώς για τις ίδιες πράξεις ο απέναντι δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Ειδικά στα θέματα ηθικής μπορεί να ακούσεις απ' τον πιο ανήθικο άνθρωπο τις μεγαλύτερες ηθικολογίες μόνο και μόνο γιατί πρέπει να έχει γνώμη ακόμα και σε κάτι που δεν υποστηρίζει πρακτικά. Η αυτοκριτική είναι ξεχασμένη κάπου βαθιά μέσα μας και αρχίζει να ξεφυτρώνει ανάμεσα στο εγώ μας μετά από πολλά χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών συγκαλύψεις των λάθος επιλογών μας με ανούσιες προφάσεις. Μακάρι ο άνθρωπος να μπορούσε να κρίνει τον εαυτό του όπως κρίνει τους άλλους και τους άλλους όπως κρίνει τον εαυτό του.
Άφησε τον κόσμο να ζήσει όπως αυτός διάλεξε και άφησε τον εαυτό σου να ζήσει όπως εσύ διάλεξες.
Richard Bach
Τέλος δεν καταλαβαίνω το λόγο ύπαρξης της κριτικής, ο κόσμος κάνει τις επιλογές του και ζει μ' αυτές, γι αυτό λοιπόν είτε ταιριάζουμε μεταξύ μας και συνυπάρχουμε είτε όχι. Το να κατακρίνουμε μια συμπεριφορά επειδή δεν τη καταλαβαίνουμε λόγω άλλου τρόπου σκέψεις είναι ανώφελο. Υπάρχει διαφορετικότητα στο σύμπαν κι αυτό είναι το ωραίο. Ας βοηθήσουμε λοιπόν αν θέλουμε κάποιον ή ας τον αφήσουμε ήσυχο. Όχι άλλη χολή, όχι άλλη κακία και μάλιστα σε πράγματα που δεν μας αφορούν καν. Η ζωή είναι πολύ μικρή(κλισέ αλλά πέρα για πέρα ρεαλιστικό) για μικρότητες.
σχόλια